Τίτλοι τέλους για «μικρούς»
Εικόνα κατάρρευσης εμφανίζουν τα μικρά κόμματα της Βουλής στη μεταμνημονιακή εποχή. Η ψηφοφορία για εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση ήταν ο καταλύτης που έβγαλε στην επιφάνεια τα χρονίζοντα προβλήματα στο εσωτερικό τους και η επόμενη ψηφοφορία για τη συμφωνία των Πρεσπών ίσως δώσει τη χαριστική βολή σε κάποια απ’ αυτά.
Ανεμομαζώματα της θύελλας των πρώτων χρόνων των μνημονίων άνθησαν χάρη στην ανάγκη πολλών πολιτών να ρίξουν ανάθεμα σε παραδοσιακά κόμματα, χρεώνοντάς τους την κρίση και ελπίζοντας σε κάτι ριζικά καινούργιο, παρά την εμφανώς πρόχειρη οργάνωσή τους. Τώρα βλέπουν τους βουλευτές τους και άλλα στελέχη τους να αθροίζουν την ψήφο τους ή την όποια επιρροή τους στους μεγαλύτερους σχηματισμούς, τρέχοντας να σωθούν πολιτικά, πριν από το επερχόμενο τέλος.
Όσο το πολιτικό σκηνικό πολώνεται τόσο συρρικνώνονται. Τα διλήμματα σκληρά, οδηγούν τους ανθρώπους των «μικρών» να πάρουν θέση πολλές φορές αντίθετη από αυτήν των αρχηγών τους και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να μεταπηδούν στους «μεγάλους». Το παιχνίδι των διλημμάτων είναι καλά δοκιμασμένο στην πολιτική ιστορία μας, ώστε να δημιουργεί δικομματισμούς.
Οι δημοσκοπήσεις αδυσώπητες γίνονται εφιάλτης νεόκοπων πολιτικών, που αρνούνται να γίνουν διάττοντες αστέρες της Βουλής. Οργανώσεις και συνδικαλιστικές παρατάξεις, που να τους διασφαλίζουν ένα κοινό έτοιμο ν’ ακούσει ή να διαχέει τα μηνύματά τους, δεν υπάρχουν. Βασίστηκαν μόνο στα μέσα ενημέρωσης και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν υπάρχουν και παραδοσιακοί, σκληροί ψηφοφόροι, που να είναι διατεθειμένοι να τους δίνουν ένα αξιοπρεπές ποσοστό εισόδου στη Βουλή, ακόμη και στην πολιτική τους βαρυχειμωνιά, όταν αντιμετωπίζουν κρίση στρατηγικής.
Το σοβαρότερο πρόβλημα, όμως, που αντιμετωπίζουν οι «μικροί», είναι πρόβλημα ουσίας, η έλλειψη αφηγήματος. Μεσούσης της κρίσης, οι αντιμνημονιακές κορόνες, η αντιπαράθεση με το παλιό, δημιουργούσαν προσδοκίες. Τώρα που οι καιροί απαιτούν σχέδιο ανάπτυξης της χώρας, η γύμνια γίνεται ολοένα πιο εμφανής. Με ποιους μηχανισμούς, με ποια μυαλά στο εσωτερικό τους να επεξεργαστούν ένα τέτοιο απαιτητικό σχέδιο; Όχι ότι οι άλλοι, οι «μεγάλοι», μας παρουσιάζουν κάτι ρηξικέλευθο και αναλυτικό. Απλά, αυτοί, οι «μικροί», δεν έχουν κανένα.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 20 Ιανουαρίου 2019
