Τι προσδοκά από την επιχείρηση «διεύρυνσης» του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας;
Τι στο καλό θα κάνει στις μέρες μας κάποιον να θέλει να γίνει μέλος ενός κόμματος και ειδικά ενός κόμματος όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, με απόφαση του Αλέξη Τσίπρα, θέτει σήμερα (Κυριακή) σε λειτουργία το μηχανισμό για την εγγραφή νέων μελών; Τι θα περιμένει δηλαδή; Τι θα προσδοκά;
Και τι περίμεναν τόσα χρόνια και δεν έγιναν μέλη και θα γίνουν τώρα, που ο Τσίπρας δεν έχει κάνει ακόμη ούτε την αυτοκριτική του και δεν έχει βρει τι να υποσχεθεί και τι να τάξει, πέρα από το να κατηγορεί τους πολιτικούς του αντιπάλους; Μήπως η κατά τα άλλα σοβαρή αυτή διαδικασία «διεύρυνσης» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά ένα τέχνασμα του Τσίπρα, ώστε να δημιουργήσει έναν προσωπικό «στρατό», με λοχαγούς τους «γενίτσαρους» του ΠΑΣΟΚ, όπως και ο ίδιος άφησε να εννοηθεί;
Μήπως ονειρεύεται τις κλαδικές του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’70 και ’80; Ενόψει της επανόδου του στην εξουσία, όπως αυτάρεσκα ο ίδιος και πολλά ακόμη στελέχη διατυμπανίζουν, δεν αρκούν αυτά αν θέλει να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα σύγχρονο κόμμα, έστω της αριστεράς. Χρειάζονται άλλα, τα οποία μάλλον δεν μπορούν ούτε να κατανοήσουν ούτε να επινοήσουν εκεί στην Κουμουνδούρου. Γιατί τι σχέση μπορεί να έχει η κομματικοποίηση της δεκαετίας του 1970 με τις συνθήκες της σημερινής εποχής;
Πόσο μπορεί κάποιος να γοητευτεί από έναν αρχηγό που αναμασά συνθήματα ξεπερασμένα, όπως αυτό για το κόμμα των «μη προνομιούχων» του Ανδρέα από το μακρινό 1980-81; Και στο κάτω κάτω, πόσο πρέπει να πάρει κάποιος στα σοβαρά αυτήν τη διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία γίνεται τόσο βεβιασμένα και τόσο ανορθόδοξα; Βέβαια, το ζητούμενο στην πολιτική δεν είναι να εγγράψεις μέλη, αλλά να κερδίσεις ψηφοφόρους. Τα μέλη είναι οι σίγουροι.
Οι υπόλοιποι, όμως, κρίνουν εκλογές. Διαβάζοντας την Πολιτική Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνει κανείς ότι το κόμμα παραμένει προσηλωμένο στην ασφάλεια του παρελθόντος, αρνούμενο να γυρίσει αποφασιστικά προς το μέλλον ή έστω να προσαρμοστεί στο παρόν. Το κείμενο έχει μέσα ΕΑΜ, 114, Πολυτεχνείο, Εθνική Αντίσταση, Ανδρέα και «Αλλαγή», κινήματα κατά της λιτότητας (λες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εφάρμοσε μνημόνιο λιτότητας), το φόβο της ακροδεξιάς (λες και δεν συγκυβέρνησε με τους ΑΝΕΛ) και μερικά για γερασμένο κόσμο και ύστερο καπιταλισμό. Με αυτήν τη διαλεκτική όμως, με εκφράσεις, σύμβολα και σκέψεις που παραπέμπουν σε άλλον αιώνα δεν δημιουργείς προοδευτικό πόλο. Έτσι δείχνεις μόνο πιο γηρασμένος και από τον καπιταλισμό που καταγγέλλεις.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6 Οκτωβρίου 2019
