Θα παρέμβουν την κρίσιμη στιγμή;
Χθες ο κ. Καλίν, στενός σύμβουλος του κ. Ερντογάν έκανε μια δήλωση. Ότι η Τουρκία θα επιχειρήσει έρευνες μεταξύ Καστελόριζου και Λιβύης. Στον χώρο δηλαδή, όπου η Ελλάδα έχει κυριαρχικά δικαιώματα σύμφωνα με το Δίκαιο της θάλασσας. Ήταν αυτό για το οποίο ανησυχούσε η Αθήνα. Θα ήθελα να σχολιάσω δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι η δήλωση Καλίν έγινε την επομένη της αθώωσης Τράμπ απο τη Γερουσία. Είναι τυχαίο; Ο κ. Τράμπ υποστηρίζει τον κ. Ερντογάν και την Τουρκία του Ερντογάν εξ ορισμού. Δεν μπαίνει σε λεπτομέρειες. Δεν ασχολείται σε βάθος με τα θέματα. Όσα κατά καιρούς λέει για την Ελλάδα και τις σχέσεις των δύο χωρών (ΗΠΑ- Ελλάδας) είναι τυπικές υπαγορεύσεις των υπηρεσιών του (Λευκού Οίκου, State Department, Πενταγώνου) γιατί πρέπει να ειπωθούν.
Και το ερώτημα είναι: θα εμφανιστεί ο κ. Τραμπ την κρίσιμη ώρα σε περίπτωση, ό μη γένοιτο, που Ελλάδα και Τουρκία έρθουν σε μια αντιπαράθεση;
Το δεύτερο: ακούω συχνά τον κ. Δένδια να λέει πως σε περίπτωση κρίσης μπορούμε και μόνοι μας αλλά δεν θα είμαστε μόνοι. Δεν έχει σχολιαστεί, αρκούντως, η επισήμανση αυτή του κ. Δένδια. Τι εννοεί ο υπουργός εξωτερικών όταν λέει ότι δεν θα είμαστε μόνοι; Φυσικά δεν εννοούμε ότι δεν θα είμαστε μόνοι διπλωματικά. Τέτοιες υποστηρίξεις θα έχουμε. Είναι εύκολες και ανέξοδες. Θα υπάρξει κάποιος που θα μπει στη μέση και θα σταματήσει μια στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας; Η αίσθησή μου είναι πως ναι. Θα ήθελε να το κάνει και η Γαλλία αλλά δεν ξέρω αν μπορεί. Σίγουρα, όμως, μπορούν να το κάνουν οι ΗΠΑ. Έχουν τη δύναμη. Το θέλουν; Πιστεύω πως στο βαθμό που περιγράφω (αποτροπή ενός επεισοδίου) δεν θα είχε πρόβλημα να το κάνει ούτε και ο Τραμπ. Μια τέτοιου είδους παρέμβαση δεν έρχεται σε αντίθεση με την τυφλή υποστήριξη που παρέχει στην Τουρκία και τον Ερντογάν. Φτάνει οι διπλωμάτες και οι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου να του δώσουν να καταλάβει τι ακριβώς θα γίνει.
Η Ελλάδα παρέχει βάσεις και ό,τι άλλο της έχει ζητηθεί από στρατιωτικής και διπλωματικής πλευράς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν η πολιτική ηγεσία της δεν έχει καταφέρει να διασφαλίσει υποστήριξη για το status quo της περιοχής που η Ελλάδα ενδιαφέρεται τότε μιλάμε για μια προβληματική ηγεσία (σημερινή και χθεσινή) η οποία θα πρέπει να ανησυχεί. Περισσότερο και από την οικονομική ανάκαμψη σημασία έχει η ακεραιότητα της χώρας και η διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Τα κυριαρχικά δικαιώματα έχουν σημασία όχι μόνο- και, ίσως, όχι τόσο- λόγω της εκμετάλλευσής τους όσο διότι η υποχώρηση από αυτά θα δώσει το στίγμα μιας χώρας μειωμένης κυριαρχίας και δυνατότητας να υποστηρίξει την ύπαρξή της.
