Πριν από περίπου μία εβδομάδα η Σόνια Λίζα Κέντερμαν σύστησε στη Θεσσαλονίκη τον «Ράφτη» της. Με κινηματογραφικά στοιχεία που μπορούν να χαρακτηριστούν ταυτόχρονα εμπορικά και καλλιτεχνικά ο «Ράφτης» και η ιστορία του ταξίδεψαν το κοινό σε μία περασμένη εποχή με τα φαντάσματα της καλοντυμένης αριστοκρατίας να δίνουν την θέση τους στις σύγχρονες και απρόσμενες δημιουργίες.

Ανάμεσα σε εκείνους που παρευρέθηκαν στην πρώτη κινηματογραφική πρεμιέρα με κοινό που πραγματοποιήθηκε στην πόλη ήταν η ηθοποιός και πρωταγωνίστρια της ταινίας, Ταμίλα Κουλίεβα, η οποία όπως εξομολογείται στην «Μτκ», ο «Ράφτης» βρήκε κάτι καινούριο να της πει παρόλο που η ίδια βρισκόταν για τρίτη φορά στη θέση του θεατή.

«Μου αρέσει να βλέπω μαζί με τον κόσμο τις δουλειές μου στον κινηματογράφο. Ήταν η πρώτη φορά που είδα την ταινία ήρεμα γιατί οι πρώτες προβολές ήταν και για μένα μία δοκιμασία και είχα άγχος. Στις πρώτες δύο προβολές προσπαθούσα και εγώ να καταλάβω μαζί με τον κόσμο το αν περνάει στο κοινό αυτό που φτιάξαμε. Κάθε φορά που βλέπω την ταινία ανακαλύπτω και κάτι καινούριο. Μπορεί να φαίνεται ότι πρόκειται για μία απλή ανθρώπινη ιστορία αλλά είναι κεντημένη με πολλές λεπτομέρειες και φαίνεται ότι έχει γίνει πολύ δουλειά στο σενάριο. Με την τρίτη φορά λοιπόν που την είδα παρατήρησα εκ νέου αντιδράσεις, συμβολισμούς και αλληγορίες που ενώνονται με τα στοιχεία των ηρώων και αυτό είχε πολύ ενδιαφέρον. Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει συχνά αλλά εγώ ένιωσα έτσι πρώτη φορά», εξηγεί.

«Η τέχνη είναι η γλώσσα που μιλάω»

Η τρυφερή ιστορία του απομονωμένου «Ράφτη» παλαιάς κοπής, που πασχίζει να διατηρήσει ζωντανή την αίγλη μίας άλλης δεκαετίας προσαρμόζοντας την τέχνη του στις ανάγκες του σήμερα και εξερευνώντας ταυτόχρονα τα όρια της δημιουργίας του μάς έδειξε πως η ζωή μπορεί να σε οδηγήσει στα πιο περίεργα και άγνωστα μονοπάτια προκειμένου να βρεις την ευτυχία.

Συνοδοιπόρος στο ταξίδι του αυτού του χαρακτήρα υπήρξε η Όλγα, η ηρωίδα που πήρε ζωή στο πρόσωπο της Κουλίεβα και απεγκλωβίστηκε από το γάμο της μέσω του ταλέντου της και της αγάπης της για το επάγγελμα του «Ράφτη». Όπως λέει άλλωστε και η ίδια η καλλιτέχνιδα με αφορμή τον ρόλο της, «οι άνθρωποι ανακαλύπτουν τα πιο καλά κρυμμένα στοιχεία του χαρακτήρα τους υπό τις κατάλληλες συνθήκες».

«Η ηρωίδα μου μπόρεσε να εκφράσει ένα κρυμμένο κομμάτι του εαυτού της το οποίο σχετίζεται με τη δημιουργία μόνο όταν υπήρξαν οι συνθήκες για να το ανακαλύψει. Αυτό που βλέπουμε είναι ένα κλασικό παράδειγμα μίας ελληνικής οικογένειας. Δεν είναι δυστυχισμένη αλλά αυτό που συνάντησε στον ράφτη και την τράβηξε δεν το είχε στον άνδρα της. Πιστεύω ότι θα υπάρξει ταύτιση με τον χαρακτήρα που υποδύομαι. Η Όλγα είναι σαν να έχει ξεχάσει τον εαυτό της, σαν να συμβιβάζεται. Και αυτό συμβαίνει γενικά δεν αφορά μόνο την ελληνική κοινωνία. Αντίστοιχα μοντέλα οικογενειών υπάρχουν και στο εξωτερικό όπου ενδεχομένως οι γυναίκες να είναι εγκλωβισμένες σε ένα σπίτι ή σε έναν γάμο, να φοβούνται να εκδηλωθούν ή να μην βρίσκονται στις συνθήκες που χρειάζεται για να ανθίσει η δημιουργικότητά τους».

Αν η ηθοποιός μπορούσε να πει κάτι σε όσες γυναίκες ταυτίστηκαν ή θα ταυτιστούν με το ρόλο της αυτό θα ήταν η ίδια η ιστορία της Όλγας αλλά και ολόκληρης της ταινίας. Σύμφωνα με εκείνη η τέχνη είναι η γλώσσα που μιλά ενώ επισημαίνει πως το σενάριο επιτρέπει στον θεατή να πλάσει ένα μέρος της ιστορίας.

«Μίλησα μέσα από την οθόνη. Η τέχνη είναι η γλώσσα που μιλάω και είναι πολύ ωραία γλώσσα. Αυτός είναι και ο ρόλος της, να βάζει έναν καθρέφτη στην κοινωνία και να θέτει ερωτήματα. Βέβαια ο καθένας από εμάς πρέπει να είναι δεκτικός να δει τον εαυτό του εκεί μέσα. Επίσης νιώθω πως από το σενάριο της ταινίας δόθηκε χώρος στον θεατή να ολοκληρώσει στη φαντασία του τις σκηνές και τις αντιδράσεις των ηρώων. Η ηρωίδα μου και ο ράφτης κοιτάζονται και όλοι καταλαβαίνουν τί συμβαίνει χωρίς να συμβαίνει. Σαν να μην ήταν το θέμα το πόσο ερωτική ήταν η μεταξύ τους σχέση. Αυτό που μετρούσε ήταν ότι επικοινώνησαν σε ένα διαφορετικό επίπεδο και αυτό γεννήθηκε μέσα από τη δημιουργία. Ξεβολεύτηκαν και βγήκαν κερδισμένοι και οι δύο».

«Σμύρνη μου αγαπημένη»

Τέλος, η Κουλίεβα ετοιμάζεται για τα γυρίσματα της ταινίας «Σμύρνη μου αγαπημένη» τα οποία και περιμένει μεγάλη ανυπομονησία. Η μεταφορά της δημοφιλούς θεατρικής παράστασης, με την υπογραφή της Μιμής Ντενίση, στη μεγάλη οθόνη προχωρά και η ηθοποιός κάνει λόγο για ένα εξαιρετικό σενάριο που πρόκειται να αγγίξει μία από τις πιο σοβαρές σελίδες της ελληνικής ιστορίας.

«Ξεκινάω γυρίσματα σε μία εβδομάδα στη Μυτιλήνη. Από εκεί ξεκινάμε και θα συνεχίσουμε στην Αθήνα. Είμαστε στην τελική ευθεία. Περιμένουμε με ανυπομονησία γιατί θα κάνουμε σπουδαία προετοιμασία. Μέσα από αυτή την ταινία θα μιλήσουμε για μία από τις πιο σοβαρές σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Το σενάριο που έχουμε στα χέρια μας είναι εξαιρετικό γιατί δείχνει την ιστορία αντικειμενικά, όσο αυτό γίνεται. Χωρίς να θίξει κανέναν. Απλώς να πει αυτά που συνέβησαν όπως πραγματικά έγιναν. Ο ρόλος μου είναι μία γυναίκα Αρμένικης καταγωγής η οποία έχασε την οικογένειά της στην σφαγή των Αρμενίων το 1915 και τυχαία επέζησε και βρέθηκε στη Σμύρνη. Είναι το μοναδικό πρόσωπο στο σενάριο που από την αρχή έχει μία δυσπιστία απέναντι στον Τούρκο λόγω του τραγικού παρελθόντος της».