Οι μεγάλοι παίκτες δεν χρειάζονται χρόνο προσαρμογής και ο Τάισον χρειάστηκε λίγα λεπτά για να δείξει την κλάση του και να μπει στις καρδιές των φίλων του ΠΑΟΚ, σκοράροντας κόντρα στον Παναθηναϊκό. 

Ο Βραζιλιάνος άσος με τη σπουδαία καριέρα στη Σαχτάρ Ντόνετσκ δεν είναι πάντως ακόμη ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής από μία χώρα στην οποία το ταλέντο περισσεύει. 

Είναι κυρίως ένας βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος με έντονες κοινωνικές ευαισθησίες οι οποίες, κατά μείζονα λόγο, απορρέουν από τα επώδυνα βιώματα που διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του. 

Οι «Μαύροι Πάνθηρες» και η υψωμένη γροθιά

Ο τρόπος με τον οποίο πανηγύρισε το πρώτο του γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟΚ (σήκωσε ψηλά το δεξί του χέρι σφίγγοντας τη γροθιά), παραπέμπει στους θρυλικούς Τζον Κάρλος και Τόμι Σμιθ, που κατά την απονομή των μεταλλίων των 200 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού (1968) μιμήθηκαν τους «Μαύρους Πάνθηρες» στέλνοντας ηχηρό μήνυμα κατά των φυλετικών διακρίσεων.

Οι «Μαύροι Πάνθηρες», που με τη δράση τους εμφύσησαν στον Τάισον την επιθυμία για πολιτικό ακτιβισμό, ιδρύθηκαν το 1966 στο Όκλαντ των ΗΠΑ, από τους Αφροαμερικανούς Χιούι Νιούτον και Μπόμπι Σίαλ. Κύριος στόχος τους ήταν η προστασία των μαύρων που ζούσαν στα γκέτο της πόλης από την αναίτια αστυνομική βία.

Στο πλαίσιο της δράσης τους έκαναν ένοπλες περιπολίες στους δρόμους των γκέτο φορώντας μαύρο δερμάτινο μπουφάν, μαύρο μπερέ και μαύρες ψηλές μπότες. Σύντομα οι «Μαύροι Πάνθηρες» εξελίχθηκαν σε πολιτική οργάνωση, η οποία στην ακμή της, αριθμούσε 5.000 ενεργά και αφοσιωμένα στον σκοπό τους μέλη. 

Τα παιδικά χρόνια και η ενεργός συμμετοχή στο αντιρατσιστικό κίνημα

Μεγαλώνοντας ως μέλος μίας φτωχής, δωδεκαμελούς οικογένειας, ο Τάισον έμαθε από πολύ μικρός τη σκληρή πλευρά της ζωής με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνεται ως καθήκον του τον κοινωνικοπολιτικό ακτιβισμό. 

Ο 35χρονος Βραζιλιάνος είναι ενεργό μέλος του αντιρατσιστικού κινήματος Black Lives Matter και όπως επανειλημμένα έχει πει: «Μιλάμε διαρκώς για τον Μάλκολμ Χ και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αλλά ήρθε η ώρα να γίνουμε σαν αυτούς. Ήταν θνητοί όπως εμείς και ό,τι έκαναν, μπορούμε να κάνουμε κι εμείς. Υπέφερα από τον ρατσισμό στην Ουκρανία.

Ένιωσα πώς είναι. Όμως, δεν είμαι μόνο εγώ που υποφέρω. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που υποφέρουν και πάντα θα τους υπερασπίζομαι γιατί το ένιωσα στο πετσί μου. Εδώ και καιρό πανηγυρίζω έτσι. Θέλω όλοι όσοι έχουν πέσει θύματα ρατσιστικών επιθέσεων να μην σιωπήσουν. Όσοι έχουν υποφέρει από τον ρατσισμό ξέρουν καλά πόσο πονάει. Προσωπικά, δεν θα σιωπήσω ποτέ».

Ο άσος του ΠΑΟΚ βίωσε μία από τις πιο τραυματικές εμπειρίες της ζωής τον Νοέμβριο του 2019. Στη διάρκεια ενός εντός έδρας ντέρμπι της Σαχτάρ με την Ντιναμό Κιέβου, έγινε στόχος ρατσιστικής επίθεσης από την κερκίδα των φιλοξενούμενων.

Αντέδρασε δείχνοντας το μεσαίο δάχτυλο του χεριού του και αποχώρησε κλαίγοντας για τα αποδυτήρια, αφού η χειρονομία προκάλεσε την αποβολή του. Η εμπειρία αυτή ενίσχυσε όμως περαιτέρω την επιθυμία του για ενεργό συμμετοχή στο αντιρατσιστικό κίνημα. 

Η μάχη κατά των διακρίσεων είναι διαρκής και ο Τάισον είναι αποφασισμένος να τη δώσει μέχρι τέλους.