ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο κορονοϊός είναι η μοναξιά του 21ου αιώνα. Εκεί που νομίζαμε πως είναι κουλ να ’μαστε μόνοι, να το. Πάρτα. Κάτσε 12 μέρες εκτός επειδή είσαι θετική. Και να μην φεύγει η δεύτερη γραμμούλα από το τεστ. Και να ’σαι με τη μάσκα με 42 βαθμούς στο δρόμο για να πετάξεις τα σκουπίδια.

Και να νιώθεις και ενοχές που λείπεις από τη δουλειά. Και όμως μόλις κάνεις μία δουλειά να πονάνε επί δύο ώρες οι μυς σου. 12 μέρες μετά.

Και να έχεις εξαντλήσει και όλα τα περιθώρια.

Ταινιών, αυτοψυχανάλυσης, τηλεφωνικών συνομιλιών με ξεχασμένες και μη φίλες, εργασιών συντήρησης στο σπίτι (κάθε μέρα ένα δωμάτιο), πάμπερινγ με τη μαμά, τακτοποίησης των ρούχων, ξεσκαρτάρισματος των ρούχων, κοψίματος με το ψαλιδάκι των ξεραμένων λουλουδιών και συγκεκριμένα καμπανακίων, ξεπάγωματος του τυριού που κόλλησε με πάγο στην πλάτη του ψυγείου και δεν έφευγε με τίποτα (έβρασα νερό, έριχνα με το φλυτζανάκι του καφέ να λιώσει ο πάγος και μετά με το σφυρί να σπάσει ο πάγος που απέμεινε), διάλυσης των σωματείων που είχες ιδρύσει και δεν περπάτησαν λόγω απαράδεκτων συνεργασιών ή μάλλον λόγω μη συνεργασιών, διοργάνωσης εκδηλώσεων με τα προαναφερθέντα σωματεία, ακύρωσης των ίδιων εκδηλώσεων με τα προαναφερθέντα σωματεία, διαπληκτισμών με ενοικιαστές, αναζήτησης μεσιτών, αναζήτησης της κόρης σου που σε απέφευγε επειδή την έπρηξες με τις ερωτήσεις για τον κορονοϊό, αναζήτησης του γιου σου για νομικές συμβουλές με τον ενοικιαστή, συγγραφής και ξεσπάσματος σε δάκρυα λόγω συγκίνησης με αυτή που έγραφες, μεταφοράς χρημάτων σε λογαριασμό για δώρο γάμου που χρωστάς εδώ και ένα μήνα, ξεπληρώματος λογαριασμών κινητής, σταθερής, οικιακής, επαγγελματικής, ΔΕΗ, ΟΤΕ, και όποιου άλλου λογαριασμού, αποψήλωσης μπάζων που ανακάλυψες στο κουρτινόξυλο που δεν είχαν ποτέ καθαριστεί. Ας μην το κάνουμε θέμα.

Σε όλα αυτά κάθε δύο ώρες οξύμετρο και θερμόμετρο με πολλαπλά εγκεφαλικά οπότε ανέβαινε το ένα και έπεφτε το άλλο. Δράμα.

Αυτά είναι ο κορονοϊός. Είχα όμως και βοήθεια. Κάποιος που με αγαπάει μου έστελνε ταινίες και μουσικές.

Ένας καινούριος φίλος μου έγραψε «είσαι σπουδαία και ως σπουδαία θα το αντιμετωπίσεις». Η φίλη μου η Λιάνα μου είπε «εσύ που είσαι αέρας-σίφουνας ακινητοποιήθηκες και σκας. Εντάξει τώρα η ουρά έμεινε». Οι συνάδελφοί μου μου τηλεφώνησαν.

Ο πνευμονολόγος Πάνος (Χατζηαποστόλου). Τον έπρηξα.

Η Όλγα (Δαδίνη) μου είπε να τρώω οσομπούκο και το μεδούλι του για να δυναμώσω.

Μία κολλητή μου μου έφερε οσομπούκο και η άλλη αποτελούσε την σταθερή αξία-απάντηση στις ανασφάλειες μου.

Αυτό ήταν. Δεν έκανα τίποτα από όλα αυτά τα πράγματα που ήθελα να κάνω χρόνια τώρα, ούτε σκέφτηκα όλα όσα ήθελα χρόνο να τα σκεφτώ.

Νομίζω τις σημαντικές αποφάσεις τις παίρνουμε πάνω στη συνήθεια της ζωής. Αυτό που λένε ότι όταν παίρνεις αποστάσεις τα βλέπεις πιο καθαρά, δεν ισχύει.

Έχω ακόμα τρία κομμάτια οσομπούκο στην κατάψυξη και τα μπάζα δεν τα καθάρισα εντελώς. Θα έχει και άλλα κύματα. Ευτυχώς ξέρω surf.

ΥΓ. Αν μπορείς να είσαι μόνος, τότε μπορείς να είσαι και με άλλους.