ΑΠΟΨΕΙΣ

Ναι, έχουμε ένα πολύ αναξιόπιστο πολιτικό προσωπικό διαχρονικά. Από την εποχή των ασπρόμαυρων ταινιών και του Μαυρογιαλούρου το έχουμε εντοπίσει, αναλύσει και διακωμωδήσει, αλλά δεν το έχουμε επιλύσει, αφού επιμένουμε να ψηφίζουμε με την ίδια νοοτροπία.

Ναι, υπολειπόμαστε δεκαετίες από τα υπόλοιπα δυτικά κράτη και τώρα αρχίζουμε να υπολειπόμαστε κι από τους πρώην κομμουνιστικούς παραδείσους ως προς τον εκσυγχρονισμό, την αποτελεσματικότητα και τον περιορισμό της διαφθοράς του κράτους, παρότι ξέρουμε πλέον πόσο ακριβά μας στοιχίζει.

Ναι, παραμένουμε νοσηρά καθηλωμένοι, εθνικά «ανάπηροι» θα έλεγα, σε ιδέες και αντιλήψεις του 20ού αιώνα, που έχουν ξεπεραστεί εκ των πραγμάτων, διότι η παγκόσμια ταχεία έχει γίνει υπερταχεία έρευνας, γνώσης, καινοτομίας, εφαρμογών και 4ης επανάστασης κι εμείς πάμε ακόμη με το κάρβουνο στην ατμομηχανή

Όλα αυτά κι άλλα πολλά μας καθιστούν θλιβερή περίπτωση ενός έθνους με υπέροχο μοναδικό παρελθόν, μίζερο δυστυχές παρόν και, όπως όλα δείχνουν, ασήμαντο μέλλον… Αλλά επιτρέψτε μου σήμερα να εστιάσω στα ανάλογα χάλια της ελληνικής 4ης εξουσίας, των ΜΜΕ, με αφορμή το σκάνδαλο Ρελότιους. Όπως ίσως γνωρίζετε, το γερμανικό περιοδικό «Spiegel» προχώρησε σε μία δημόσια αποκάλυψη για έναν βραβευμένο δημοσιογράφο του, τον 35χρονο Κλάας Ρελότιους. Επί χρόνια και σε τουλάχιστον 14 δημοσιεύματά του χρησιμοποιούσε fake πηγές, παρουσιάζοντας δηλώσεις και συνεντεύξεις που είχε επινοήσει ο ίδιος. Η διευθυντική ομάδα του περιοδικού χαρακτήρισε το θέμα ως «τη χειρότερη στιγμή στα 70 χρόνια ιστορίας μας» και επίσης δήλωσε σοκαρισμένη, διότι το Spiegel διαθέτει υπηρεσία επαλήθευσης των στοιχείων για τα ρεπορτάζ που δημοσιεύει. Γι’ αυτό θα ξεκινήσει και εσωτερική έρευνα για να διαπιστώσει πώς δεν έγινε αντιληπτή η απάτη…

Σκεφθείτε λοιπόν τώρα εμάς. Τον ελληνικό Τύπο, τα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ και την ενημέρωση στο website. Σκεφθείτε πόσες φορές και για πόσα διαφορετικά θέματα, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, αθλητικά κτλ. έχετε διαβάσει, ακούσει και δει από ανακριβή έως εντελώς παραποιημένα ή κατασκευασμένα θέματα. Όχι άρθρα γνώμης, όχι αξιολογικές προσεγγίσεις γεγονότων, εκτιμήσεις και απόψεις καταφανώς υποκειμενικές, αλλά γεγονότα που δεν ήταν… γεγονότα, στοιχεία που δεν υπήρχαν, δεδομένα που δεν ίσχυαν. Αυτόν το διαχωρισμό τον τονίζω, διότι στο μυαλό πολλών ακόμη και σοβαρών πολιτικών, μπερδεύεται η ας πούμε εμπαθής ή μονομερής προβολή, αρνητική ή θετική δεν έχει σημασία, με τα fake news.

Και τώρα σκεφθείτε αν και κάτω από ποιες συγκυρίες βγήκε υπεύθυνα η διεύθυνση του όποιου ΜΜΕ να αναλάβει την ευθύνη της fake πληροφόρησης που σας παρείχε…..  Μην κουράζεστε! Μόνο κατόπιν εξώδικης διαμαρτυρίας/απειλής ή καταδικαστικής απόφασης. Τίποτε λοιπόν δεν είναι τυχαίο στη 10ετή κρίση αυτής της χώρας. Και σίγουρα καμία εξουσία δεν λειτουργεί σωστά, ούτε η 4η…

Ο εξαιρετικός, άλλος Κυριάκος

Να πω την αλήθεια μου; Εδώ και χρόνια δεν με συγκινούν οι πολιτικοί στις ομιλίες τους. Νομίζω ότι έχω αποκτήσει, λόγω επαγγέλματος ή λόγω διάψευσης των προσδοκιών μου ως πολίτη, μια αδιαπέραστη αόρατη πανοπλία ως προς τη θυμική διέγερση, τη συγκίνηση εν προκειμένω όταν ακούω πολιτικούς σε οραματικές ή εμβληματικού χαρακτήρα ομιλίες.

Και να πω άλλη μία αλήθεια; Έχω δίκιο…. Αντίθετα, με συγκινούν όσο δεν φαντάζεστε οι εμπνευσμένες ομιλίες νέων ανθρώπων όταν αυτές αναφέρονται στην πατρίδα, την κρίση και την έξοδο απ’ αυτήν με όραμα. Προφανώς είμαι ανοιχτή, διότι προφανώς δεν είμαι προκατειλημμένη. Βρήκα λοιπόν τη σύντομη αλλά εξαιρετική ομιλία ενός… άλλου «Κυριάκου», του Πιερρακάκη, στο συνέδριο της ΝΔ, ως ένα χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της νέας γενιάς, που αντιλαμβάνεται αλλιώς την πολιτική.

Κι επειδή δεν είμαι καθόλου εύκολη στους επαίνους, ξεκαθαρίζω ότι δεν είναι ούτε το Χάρβαρντ ούτε το ΜΙΤ ούτε καν η δουλειά του στη «Διανόεση», που με επηρέασαν. Αυτό που με άγγιξε πραγματικά ήταν ο επίλογός του, μία αναφορά στη φωτογραφία των παππούδων του σ’ έναν φάκελο που τον άνοιξε μέσα στο αεροπλάνο όταν έφευγε για τις σπουδές του στις ΗΠΑ… Των ξυπόλητων παππούδων που έχτισαν την Ελλάδα μέσα από πολέμους, Κατοχή, Εμφύλιο και φτώχεια… Βρείτε την ομιλία αυτή στο you tube. Αξίζει τον κόπο, ειλικρινά!

Ο γελοίος, το τσόκαρο και το μπάχαλο

Ως γνωστόν, ο Λεωνίδας Γρηγοράκος είχε ένα εντονότατο φραστικό επεισόδιο στη Βουλή με την Αννέτα Καββαδία, την οποία αποκάλεσε «τσόκαρο», επειδή λίγο νωρίτερα εκείνη είχε πει «ρε γελοίε» στον Κώστα Σκανδαλίδη, που ήταν στο βήμα. Πώς λέμε «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»; Αυτό!

Λοιπόν ο Γρηγοράκος ζήτησε συγνώμη μέσω υπομνήματος, στο οποίο είπε ότι όταν άκουσε τη συνάδελφό του να φωνάζει «Κάτσε κάτω, ρε γελοίε. Τα ίδια με τον Βενιζέλο λες» εξοργίστηκε, είπε ό,τι είπε, αλλά «αντιλαμβανόμενος αμέσως ότι παρεκτράπηκα, ζήτησα να διαγραφούν οι συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί από τα πρακτικά και βέβαια στη συνέχεια αναγνώρισα δημόσια το λάθος μου και ζήτησα συγγνώμη».

Τώρα, η προεδρεύουσα στην αρχή της συνεδρίασης για τον προϋπολογισμό Τασία Χριστοδουλοπούλου, που πήρε το υπόμνημα, είπε ότι μετά τη συγνώμη το θέμα θεωρείται λήξαν. Αμέσως μετά όμως ανέβηκε στο προεδρείο ο Τάσος Κουράκης, που είχε… άλλη άποψη και ζήτησε να επιβληθούν κυρώσεις στον Λ. Γρηγοράκο. Ακολούθησε πανδαιμόνιο και τελικά παρενέβη ο Αριστείδης Μπαλτάς με…. σολομώντειο λύση που είπε ναι μεν αντικοινοβουλευτική η συμπεριφορά, αλλά δεκτή και η συγνώμη, ας το λήξουμε. Εγώ έμεινα με την απορία όμως: Το «τσόκαρο» δεν το συζητάμε καν, αλλά εκείνο το «ρε γελοίε» δεν είναι επίσης αντικοινοβουλευτική συμπεριφορά;

Έχουν κι αλλού «ευγενείς» πολιτικούς

Για να μην αυτομαστιγωνόμαστε όμως, ας μαστιγώσουμε… και άλλους! Εν προκειμένω τους άγγλους ευγενείς με την τεράστια κοινοβουλευτική ιστορία και τις έξοχες διαδικασίες. Ο ηγέτης των Εργατικών Τζέρεμι Κόρμπιν ήταν αυτός που από λάθος, νομίζοντας δηλαδή ότι κανείς δεν τον καταγράφει, είπε τη γνώμη του για την Τερέζα Μέι, που μιλούσε εκείνη την ώρα στη Βουλή των Κοινοτήτων. Φυσικά το κλίμα είναι εξαιρετικά θερμό πολιτικά ενόψει του Brexit, με ή χωρίς συμφωνία, αλλά αυτό δεν αλλάζει το πρόβλημα ή καλύτερα το σάλο που προκλήθηκε. Η κάμερα λοιπόν που κατέγραφε τη συνεδρίαση τον «συνέλαβε» να αποκαλεί «ηλίθια γυναίκα» τη βρετανίδα πρωθυπουργό και φυσικά στη συνέχεια το απόσπασμα του video έγινε viral. Ο εκπρόσωπος των Εργατικών προσπάθησε να υποβαθμίσει το θέμα, λέγοντας πως δεν αναφερόταν προσωπικά στην Τερέζα Μέι, αλλά γενικότερα, καθώς ο Κόρμπιν είπε «ηλίθιοι άνθρωποι», αλλά δεν φάνηκε ιδιαίτερα πειστικός. Οι πολιτικοί αντίπαλοι και τα ΜΜΕ έχουν σηκώσει κατακόρυφα το θέμα, ο Κόρμπιν πιέζεται να ζητήσει δημόσια συγνώμη και το ερώτημα είναι αν θα το κάνει ή όχι. Σε κάθε περίπτωση… μας μιμούνται αν δεν το ’χετε καταλάβει!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Δεκεμβρίου 2018