Ας προσπαθήσουμε να αναλογιστούμε κάποια πράγματα. Η ζωή μας είναι μια πορεία. Έχει μια αρχή, τη γέννηση μας, και ένα τέλος, το θάνατο. Όλο το ενδιάμεσο είναι ένα διαρκές ταξίδι, για το οποίο το μόνο που γνωρίζουμε είναι από πού ξεκίνησε και που (ούτε πως, ούτε πότε) θα καταλήξει. Πρόκειται λοιπόν για μια μαγική διαδρομή, χωρίς βεβαιότητες, χωρίς σιγουριά, γεμάτη αναπάντεχα και εκπλήξεις. Το μόνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι πως κανείς δεν πήγε πουθενά, μένοντας ακίνητος και πως κανείς δε μπορεί να φτάσει μακριά αν κουβαλάει πολλά βάρη.

Οι άνθρωποι έχουμε δυστυχώς την τάση να κρατιόμαστε και να κρατάμε πράγματα, σχέσεις, ανθρώπους, καταστάσεις, που μας βαραίνουν, μας περιορίζουν, λες και αν τα αφήσουμε πίσω μας, θα είμαστε υπόλογοι για κάτι, λες και το να κοιτάξει κάποιος το καλό του, είναι η πιο εγωιστική και κατακριτέα πράξη. Είναι όμως;

Κι αν και όλοι έχουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας βιώσει την ανακούφιση που συνοδεύει τη στιγμή που παίρνουμε την απόφαση να «ξεφορτωθούμε» κάτι που μας βαραίνει, όταν έρχεται εκείνη η ώρα, είτε από φόβο, είτε από ενοχές, είτε από τύψεις, διστάζουμε.

Μαθήματα ζωής για τολμηρούς παίκτες:

1. Κανείς δε μπορεί να είναι ευτυχισμένος με κάποιον άλλο και κανείς δε μπορεί να κάνει ευτυχισμένο κάποιον άλλο αν δεν είναι πρώτα ευτυχισμένος με το εαυτό του. Ο εαυτός μας είναι η μόνη μας σταθερά. Είναι το μοναδικό πράγμα που έχουμε ολοκληρωτικά δικό μας από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι τη στιγμή που θα πεθάνουμε. Κάποιοι λένε πως γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι μας. Πόσο λάθος κάνουν. Δεν είμαστε ποτέ μόνοι: γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε πάντα με παρέα: τον εαυτό μας. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που οφείλουμε στον εαυτό μας να τον έχουμε νούμερο ένα προτεραιότητα. Είναι αποδεδειγμένο πως κανείς δε μπορεί να μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους, αν δεν είμαστε πρώτα εμείς ευτυχισμένοι με τον εαυτό μας. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που είναι τόσο σημαντικό να βρούμε τη δύναμη να αφήνουμε πίσω μας πράγματα που δε μας κάνουν πια: είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να επικεντρωθούμε και πάλι στον εαυτό μας.
2. Κάποιοι μιλάνε εύκολα για τη σημασία της δέσμευσης και της αφοσίωσης. Όμως πολλοί ξεχνούν ότι σε μία σχέση δεν πρέπει να υπάρχουν ημίμετρα, ούτε συμβιβασμοί. Δε μπορεί κάποιος να είναι «λίγο» αφοσιωμένος. Αν είσαι «λίγο», τότε στην πραγματικότητα δεν είσαι καθόλου. Και στις σχέσεις αυτό πρέπει να είναι αμφίπλευρο. Όταν δεν είναι, τότε δεν έχει νόημα να διαιωνίζουμε μια κατάσταση που απλά μας κρατάει πίσω, και τους δύο. Δεν είναι δίκαιο για κανέναν, ούτε γι’ αυτόν που λέμε πως κάποτε αγαπήσαμε, ούτε για εμάς, που οφείλουμε να μας αγαπάμε πάντα.
3. Η σημασία της «σωστής στιγμής». Το να αφήσουμε κάτι πίσω μας, δε σημαίνει απαραίτητα για πάντα. Μπορεί να σημαίνει «για τώρα», μπορεί να σημαίνει «για λίγο». Μπορεί αυτή τη στιγμή να μην επικρατούν οι κατάλληλες συνθήκες, μπορεί εμείς ή οι άλλοι ή να μην είμαστε έτοιμοι. Μπορεί κάπου παρακάτω να είμαστε ή να είναι και να ξαναβρεθούμε. Αλλά αν τώρα δεν είναι για να είναι, τότε ας θυμόμαστε ότι εκβιαστικά τίποτα δε μπορεί να πετύχει.
4. Δε μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα, δε γίνεται, δεν πρέπει, δε χρειάζεται. Ίσως ήρθε η ώρα, ο καθένας από εμάς να αποδεχτεί μια πολύ σημαντική αλήθεια της ζωής: υπάρχουν πράγματα έξω από τον έλεγχο μας. Και δεν πειράζει. Αντί να ανησυχούμε για όλα όσα δε μπορούμε να ελέγξουμε, ας επικεντρωθούμε σε όσα βρίσκονται εξ’ ολοκλήρου κάτω από τον έλεγχο μας και αυτά είναι οι σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας, οι αποφάσεις μας, οι ενέργειες και οι αντιδράσεις μας. Δε μπορείτε να φανταστείτε μια τόσο απλή μετατόπιση στον τρόπο σκέψης μας, πόσο μεγάλη διαφορά μπορεί να κάνει στην ποιότητα της ζωής μας.
5. Ήρθε η ώρα να ξεφορτωθούμε τις ενοχές. Το ότι είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε κάτι πίσω μας και να προχωρήσουμε, δε σημαίνει πως δε μας νοιάζει, το αντίθετο μάλιστα. Αν φοβόμαστε να κάνουμε αυτά που έχουμε ανάγκη γιατί μπορεί να πληγώσουμε κάποιον, τότε είμαστε άδικοι και με τον εαυτό μας αλλά και με τον άλλο. Εμείς θα θέλαμε κάποιος να μένει μαζί μας, όχι επειδή θέλει πραγματικά να είναι δίπλα μας, αλλά επειδή μας λυπάται;
6. Να θυμόμαστε ποιοι είμαστε. Καμιά φορά οι άνθρωποι μπαίνουν σε καταστάσεις και σχέσεις με τέτοια ορμή, που στην πορεία «χάνουν» τον εαυτό τους. Αποφασίζοντας να αφήσουμε πράγματα πίσω μας, έχουμε την ευκαιρία να ξαναβρούμε τον εαυτό μας, να τον γνωρίσουμε από την αρχή.
7. Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή. Και μπορεί κάθε τέλος να είναι δύσκολο, όμως δεν είναι το τέλος της ζωής μας, είναι η τελεία σε ένα κεφάλαιο που ήρθε η ώρα του να κλείσει για να δώσει χώρο σε ένα καινούργιο να ξετυλίξει την ιστορία του.
8. Το παρελθόν μας δεν ορίζει το παρόν μας ούτε προκαταβάλει το μέλλον μας. Αρκεί να είμαστε ανοιχτοί να δούμε τα λάθη μας και να μάθουμε από αυτά.

Όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με δύσκολες αποφάσεις, όταν έρχεται η ώρα να σκεφτούμε τι κρατάμε και τι αφήνουμε, ας θυμόμαστε το εξής: κάποια πράγματα είναι για πάντα. Κάποια άλλα όμως, είναι απλά περαστικά, κι αυτό δεν πειράζει.

Αυτό που αποφασίζουμε να αφήσουμε πίσω δε σημαίνει πως δεν ήταν καλό, δεν άξιζε, δε σημαίνει πως φταίει για κάτι. Σημαίνει πως απλά δεν ήταν το κατάλληλο για εμάς, δεν ήμασταν εμείς οι κατάλληλοι για αυτό, δεν ήταν κατάλληλη η στιγμή. Δε χρειάζεται να ψάξουμε για λάθη, ούτε να καταλογίσουμε ευθύνες. Ό,τι ζήσαμε, ό,τι γνωρίσαμε, όλα ήταν εμπειρίες, όλα ήταν μαθήματα και σε όλα χρωστάμε ευγνωμοσύνη, γιατί χωρίς αυτά δε θα ήμασταν αυτοί που είμαστε σήμερα.

Η ζωή μας είναι μπροστά μας, αρκεί να θυμόμαστε να μη σταματάμε να προχωράμε.

Info: Βασιλέως Ηρακλείου 47

Τ: 6974580769

Mail: pantelidoukofidou@gmail.com