ΑΠΟΨΕΙΣ

Άρχισε, λέει, και επισήμως τώρα η επιχείρηση σοσιαλδημοκρατικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, με τη μετατόπιση του κέντρου βάρους από τα παραδοσιακά στελέχη, που προέρχονται από τον κομματικό μηχανισμό του 3%, στα «υπόλοιπα» του ΠΑΣΟΚ που περισυνέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας στο κόμμα. Θεωρεί ότι με αυτούς, οι πρώην πασόκοι ψηφοφόροι θα προστρέξουν να οργανωθούν στις (ανύπαρκτες) τοπικές, κομματικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, ώστε αυτό να προσεγγίσει τα 180.000 μέλη που αντιστοιχούν στο 1/10 των ψηφοφόρων του. Πιστεύει ότι είναι ό μόνος τρόπος, όχι απλά να επιβιώσει, αλλά να επανέλθει στα σαλόνια της εξουσίας.

Είναι ενδιαφέρουσα η συζήτηση, που άρχισε, αν κάποιος δεν έχει τι να κάνει, τώρα μάλιστα που τελειώνουν και τα «μπάνια του λαού», αλλά κατά πόσο είναι δυνατόν αυτό να γίνει; Για να περάσει ως κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ, γιατί απαιτείται κυρίως άλλη πολιτική κουλτούρα, την οποία και στερείται.

Από την κάθετη, σχεδόν αριστερίστικη, αντίθεση και τον λαϊκισμό, πώς θα μετακινηθεί ξαφνικά στο χώρο της σύνθεσης, της δημιουργικής αντιπολίτευσης, των συνεργασιών και της συναίνεσης; Πώς θα σταματήσει η «πρώτη φορά αριστερά» να βλέπει παντού δικούς της εχθρούς, προδότες των λαϊκών συμφερόντων, να κατηγορεί ασύστολα τους αντιπάλους, να στοχοποιεί, να εχθρεύεται ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει και βέβαια προς αυτοδικαίωσή της να κάνει επίκληση των ηρωικών αγώνων των ιδεολογικών της προγόνων; Και φαντάζει δύσκολο αν όχι ακατόρθωτο γιατί δεν πλάστηκαν έτσι τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μεγάλωσαν γι’ αυτά. Μεγάλωσαν (πολιτικώς) για να έχουν μια μεσσιανική αντίληψη για το ρόλο τη αριστεράς. Το βλέπουμε και τώρα με τις αντιδράσεις τους σε επιμέρους κυβερνητικές πρωτοβουλίες.

Ουδείς φυσικά παραγνωρίζει το γεγονός και ουδείς αναιρεί το δικαίωμα του Αλέξη Τσίπρα, όπως και κάθε αρχηγού, να ασκήσει την αντιπολίτευση που θέλει και να «μεταλλάξει» το κόμμα του. 

Στο προσεχές συνέδριο (Ιανουάριο - Φεβρουάριο) όμως, τότε που αναμένεται ο Τσίπρας να θέσει και θέμα φυσιογνωμίας του κόμματος, μπορείτε να φανταστείτε τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ, τους αριστεριστές, τους κομμουνιστογενείς, τους «γεφυροποιούς» του ΠΑΣΟΚ, τους «πράσινους» και τις «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» να συμφωνούν για την αντιπολιτευτική τους στάση, για συνεργασίες και συναίνεση, για το μέλλον των επενδύσεων στη χώρα και να ορκίζονται στο όνομα της… σοσιαλδημοκρατίας; 

Εντάξει, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μεγάλο κόμμα και ίσως παραμείνει μεγάλο, αλλά πολύ δύσκολα έως αδύνατον μπορεί να χαρακτηριστεί ή να μεταπλαστεί σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ που οραματίζεται ο Τσίπρας, αν και όταν υπάρξει, φοβάμαι ότι θα δείχνει μεταλλαγμένος σε... «βράσε όρυζα».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" την 1η Σεπτεμβρίου 2019