Όταν λίγο πριν τη γέννηση του μικρού Άρτσι και μετά από ένα άγριο κυνηγητό από τα διαβόητα βρετανικά ταμπλόιντ, ο Χάρι και η Μέγκαν ανακοίνωσαν την απόφασή τους να αφήσουν τίτλους και αξιώματα και να φύγουν από τη Βρετανία προκειμένου να ζήσουν μια «φυσιολογική ζωή» (ή τελοσπάντων όπως εννοούν οι προνομιούχοι το νορμάλ) οι κλυδωνισμοί για το παλάτι ήταν μεγάλοι, όμως δεν είχαν δει ακόμα τίποτα.

Οι φανατικοί της ιστορίας όμως, μα κυρίως οι αναρίθμητοι φανς του τηλεοπτικού «The Crown» ήξεραν καλά πως ο μικρότερος γιος της αδικοχαμένης Νταϊάνα δεν ήταν ο πρώτος ανώτατος «γαλαζοαίματος» που είχε αφήσει το Μπάκιγχαμ για χάρη του έρωτα, αφού είχε προηγηθεί ο πρόγονος του Χάρι και θείος του βασιλιά Καρόλου Γ', ο Εδουάρδος. 

Άλλωστε, η ίδια η ζωή του Χάρι και της οικογένειάς του (κυρίως της εκλιπούσης βασίλισσας Ελισάβετ) σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από ακριβώς εκείνη την απόφαση του τότε βασιλιά, που τα βρόντηξε όλα, παράτησε το θρόνο προκειμένου να ζήσει με την εκλεκτή της καρδιάς του.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πως η απόφαση του Χάρι και της Μέγκαν Μαρκλ δεν είναι πρωτοφανής. 

Όταν ο βασιλιάς «πέταξε» το στέμμα

Ο βασιλιάς Εδουάρδος Η', ο πρωτότοκος γιος του Βασιλιά Γεωργίου Ε' και της Βασίλισσας Μαρίας, παραιτήθηκε από τον θρόνο το 1936 για να παντρευτεί τη γυναίκα που αγαπούσε, την Ουόλις Σίμπσον. 

Η απόφαση να παραιτηθεί δεν ήταν εύκολη για τον Εδουάρδο, καθώς σήμαινε να παραιτηθεί από τη θέση του ως βασιλιάς και το καθήκον του απέναντι στη χώρα του. Ωστόσο, η αγάπη του για τη Σίμπσον και η επιθυμία του να την παντρευτεί ήταν ισχυρότερη από την αίσθηση του καθήκοντός του προς τη μοναρχία και τον βρετανικό λαό. 

Το υπόβαθρο της ιστορίας μπορεί να εντοπιστεί όταν ο Έντουαρντ συνάντησε τον Σίμπσον το 1930. Εκείνη την εποχή, η Σίμπσον ήταν ακόμη παντρεμένη με τον πρώτο της σύζυγο, αλλά οι δυο τους ξεκίνησαν μια σχέση (όπως άλλωστε και ο τωρινός βασιλιάς με τη νυν σύζυγό του Καμίλα, με την οποία διατηρούσε σχέση και καθόλη τη διάρκεια του γάμου του με την πριγκίπισσα Νταϊάνα). 

Καθώς η σχέση τους προχωρούσε, έγινε σαφές ότι η Αμερικανίδα δεν αρκούνταν με το να είναι ερωμένη και ήθελε να παντρευτεί τον Εδουάρο. Ωστόσο, αυτό ήταν ένα πρόβλημα, επειδή ως βασιλιάς της Αγγλίας, ο Έντουαρντ δεν επιτρεπόταν να παντρευτεί μια διαζευγμένη γυναίκα. 

Η Εκκλησία της Αγγλίας, της οποίας εκείνος ως βασιλιάς ήταν επικεφαλής, δεν επέτρεπε στους διαζευγμένους να ξαναπαντρευτούν στην εκκλησία. 

Επιπλέον, η βρετανική κυβέρνηση και το κοινό ήταν επίσης αντίθετα στην ιδέα να παντρευτεί ο βασιλιάς μια διαζευγμένη γυναίκα, καθώς θα έδινε κακό παράδειγμα για το έθνος. Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Στάνλεϊ Μπάλντουιν, κατέστησε σαφές ότι η κυβέρνηση δεν θα υποστηρίξει τον γάμο και πολλά μέλη του κοινού εξέφρασαν επίσης την αποδοκιμασία τους. 

Παρά τη συντριπτική αντίθεση, ο Έντουαρντ ήταν αποφασισμένος να παντρευτεί την Σίμπσον. Πίστευε ότι δεν μπορούσε να είναι ευτυχισμένος χωρίς αυτήν και ότι ήταν δικαίωμά του να παντρευτεί τη γυναίκα που αγαπούσε. Πίστευε επίσης ότι ο βρετανικός λαός θα αποδεχόταν τελικά την απόφασή του και ότι θα μπορούσε να συνεχίσει να κυβερνά ως βασιλιάς ακόμα κι αν δεν ήταν παντρεμένος στην Εκκλησία. 

Ωστόσο, καθώς η αντίθεση στον γάμο γινόταν όλο και πιο δυνατή, ο Έντουαρντ άρχισε να συνειδητοποιεί ότι δεν ήταν δυνατόν να παντρευτεί την αγαπημένη του και να παραμείνει βασιλιάς. Ήξερε ότι αν επέμενε στον γάμο, θα προκαλούσε συνταγματική κρίση και πιθανότατα θα οδηγούσε στην πτώση του. Συνειδητοποίησε επίσης ότι ο βρετανικός λαός δεν ήταν έτοιμος να δεχτεί μια διαζευγμένη γυναίκα ως βασίλισσα και ότι θα ήταν καλύτερο για τη χώρα να παραιτηθεί. 

Εγκαταλείποντας τα παλάτια λόγω έρωτα 

Τον Δεκέμβριο του 1936, ο Έντουαρντ ανακοίνωσε την απόφασή του να παραιτηθεί. Έδωσε μια περίφημη ομιλία στην οποία είπε ότι του ήταν αδύνατο να σηκώσει το βαρύ φορτίο της ευθύνης και να ασκήσει τα καθήκοντά του ως βασιλιάς χωρίς τη βοήθεια και την υποστήριξη της γυναίκας που αγαπούσε. 

Είπε επίσης ότι δεν επιθυμούσε να κατέχει τη θέση του βασιλιά αν αυτό σήμαινε να θυσιάσει την ευτυχία του και την ευτυχία των γύρω του. 

Η παραίτηση του βασιλιά Εδουάρδου Η' ήταν ένα σημαντικό γεγονός στη βρετανική ιστορία. Ήταν η πρώτη φορά που ένας Βρετανός μονάρχης παραιτήθηκε οικειοθελώς από τον θρόνο. Σημάδεψε επίσης το τέλος μιας εποχής, καθώς η μοναρχία δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια.