Ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών με ψηλά το κεφάλι
Ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών με ψηλά το κεφάλι. Είναι ψήφος αλληλοκατανόησης των εθνών, διευθέτησης των διαφορών, δημιουργίας προϋποθέσεων συνανάπτυξης και κοινής ευρωπαϊκής πορείας των χωρών των Βαλκανίων.
Ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην κυβέρνηση και σε αντίθεση με τη διχαστική διάζευξη που έθεσε ο κ. Μητσοτάκης: «με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με το λαό, την υπερηφάνεια και την πατρίδα».
Είμαστε με την πατρίδα και γι’ αυτό τοποθετούμαστε θετικά στη Συμφωνία των Πρεσπών. Θέλουμε μια πατρίδα που υπερασπίζεται τα δίκαιά της χωρίς να εχθρεύεται τους άλλους λαούς, εξωστρεφή και όχι κλειστοφοβική.
Καμιά πολιτική αναγκαιότητα ή κομματική σκοπιμότητα αντιπαράθεσης προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαιολογεί τη μη τήρηση στάσης ευθύνης έναντι τέτοιου θέματος εθνικής σημασίας. Η ΝΔ όμως υπέπεσε στον πειρασμό της πολιτικής εκμετάλλευσης του θέματος και προς τούτο σιγοντάρισε τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία, και ανέχτηκε τα φαινόμενα βίας. Αυτή η ροπή της Νέας Δημοκρατίας αντικειμενικά τη δεσμεύει για το μέλλον και είναι μια ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη για τη χώρα.
Η αντίληψη που διακατέχει τη Συμφωνία των Πρεσπών είναι η υπέρβαση των εθνικών μονομερειών και των αλυτρωτισμών, και η προώθηση της συνανάπτυξης και του κοινού ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Για αυτό αποτελεί μια πολύ θετική εξέλιξη για την περιοχή αλλά και για την Ε.Ε., που κατατρύχεται από την ισχυροποίηση των εθνικιστικών ρευμάτων.
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια συμφωνία αξιοπρεπής και για τις δύο πλευρές καθώς ενσωματώνει «το εθνικό δίκιο τους». Το «δίκιο» των Ελλήνων στην ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας και το «δίκιο» του σλαβικού φύλου των Σλαβομακεδόνων (που βρίσκονται στη γεωγραφική περιοχή εκατοντάδες χρόνια) στη χρήση της λέξης «Μακεδονία» στο πλαίσιο μιας σύνθετης ονομασίας. Σε αντίθεση με την μονοπώληση του όρου Μακεδονία από τις δυνάμεις «του εθνικού κορμού» ένθεν κακείθεν, στάση που αντικειμενικά επιφέρει διένεξη και δημιουργεί περιβάλλον ανάπτυξης του αλυτρωτισμού.
Η παράταση της κατάστασης «μη συμφωνίας» δεν θα βοηθούσε καμιά από τις δύο χώρες. Για τη χώρα μας η άρνηση της σύνθετης ονομασίας θα σήμαινε ότι το σκέτο «Μακεδονία» θα ήταν η ονομασία που θα κυριαρχούσε παντού πλην της Ελλάδας και ότι επιπλέον το γειτονικό κράτος θα ήταν ευεπίφορο στην ανάπτυξη ειδικών σχέσεων με την Τουρκία και όχι μόνο.
Η άποψη ότι στο μέλλον θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ευνοϊκότερες συνθήκες για τη λύση του προβλήματος δεν ευσταθεί, καθώς είναι βέβαιο ότι όχι μόνο δεν θα αποκτιούνταν οι ωφέλειες, αλλά επιπροσθέτως θα σταθεροποιούνταν ένα αρνητικό περιβάλλον, που θα έκανε δυσχερέστερη μια συμφωνία.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 27 Ιανουαρίου 2019
