ΑΠΟΨΕΙΣ

Πολλά τα ερωτήματα. «Με τόσα κρούσματα ξεχάστε τα Χριστούγεννα»! Την ώρα που έγραφα αυτό το κείμενο άκουγα τον καθηγητή Γενετικής στην Ιατρική Σχολή της Γενεύης Μανώλη Δερμιτζάκη. Εξέφραζε τον προβληματισμό του για το πώς καταγράφονται τα περιστατικά μολύνσεων από τον ΕΟΔΥ. Και λες όσο καλοπροαίρετος και αν είσαι: Γίνονται άραγε όλα σωστά;

Πάντως ούτε και οι Σουηδοί ξέρουν την απάντηση -αν αυτό μας παρηγορεί- καθώς στρέφονται τώρα σε μέτρα που ως τώρα είχαν προσπαθήσει όσο γινόταν να αποφύγουν, όπως εξ αποστάσεως εκπαίδευση.

Ή και το άλλο. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση «αργεί» να εγκρίνει το εμβόλιο της Pfizer;

Η Βρετανία -που πλέον μετά το brexit δεν ανήκει στην ΕΕ- έδωσε έγκριση στο εμβόλιο, αλλά η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Φαρμάκων θα περιμένει ενδεχομένως και ως το τέλος του Δεκεμβρίου για να κάνει κάτι αντίστοιχο.

Οι εμβολιασμοί πάλι, δεν είναι δυνατόν να σταματήσουν την εξέλιξη του ιού ο οποίος πιθανόν να γίνει και ανθεκτικός στο μέλλον. Οπότε θα χρειαστεί αναπροσαρμογή των εμβολίων πρώτης γενιάς και διαρκή εγρήγορση και κινητοποίηση των επιστημόνων. Αλλάζουν όλα με ορμή.

Ποιος όμως μπορεί να σταματήσει την τεχνολογία και την εξέλιξη; Σκέφτομαι πως όταν τελειώσει αυτή η περιπέτεια της πανδημίας -αν και πολλοί επιστήμονες λένε πως σε 30 χρόνια θα έλθει και άλλη- θα αρχίσει ο απολογισμός ο οποίος δεν θα είναι «ιστορικός» αλλά περισσότερο μία βήμα προς βήμα συνειδητοποίηση των δραματικών αλλαγών στην καθημερινή ζωή.

Μία ομάδα συντακτών του Observer κλήθηκαν να ερευνήσουν και να απαντήσουν στο ερώτημα «Πώς θα είναι η ζωή μετά τον COVID;». Μέγα θέμα. Μπορεί ο κόσμος να γίνει όπως ήταν τον περασμένο Δεκέμβριο; Καλυτέρα να το ξεχάσουμε αν κρίνουμε από τις πολύ σημαντικές τους παρατηρήσεις. Αλλάζει η δουλειά, η πόλη, το εμπόριο, η υγεία, η πολιτική, οι σχέσεις. Ας τα δούμε περιληπτικά:

*Με την κατ οίκον εργασία να επεκτείνεται, λένε πως πολλοί θα αφήσουν τα ακριβοπληρωμένα μικρά διαμερίσματα στις μεγάλες πόλεις και θα πάνε σε ευρύχωρα σπίτια μέσα στη φύση στην ύπαιθρο ή σε μικρές πόλεις με χαλαρή καθαρή ζωή. Αυτό μάλλον θα ανακόψει και τη φούσκα των ακινήτων.

Φυσικά υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν τις μεγαλουπόλεις όχι μόνο για ευκαιρίες εργασίας όσο για την έντονη ζωή και πολιτιστική δραστηριότητα. Με την πανδημία όμως έχουν κλείσει εστιατόρια, μπαρ, μουσεία, αίθουσες συναυλιών και αυτό το προνόμιο των μεγαλουπόλεων δείχνει να εξανεμίζεται. Αν και αυτό είναι προσωρινό και η βουή της πόλης θα επανέλθει.

*Στην επιστήμη υπήρξε συντονισμένη, αποτελεσματική και εντατική συνεργασία κορυφαίων οργανισμών και πανεπιστημίων όσον αφορά στην κατανόηση του ιού, τις θεραπείες, των μέσων προστασίας και την ανακάλυψη εμβολίων.

*Στην πολιτική η αλλαγή είναι εντυπωσιακή. Ενώ η τελευταία οικονομική κρίση του 2008-9 έφερε στο προσκήνιο κυνικούς λαϊκιστές ηγέτες, ο κορονοϊός μας υπενθύμισε ότι πάνω απ’ όλα προέχει η κατάρτιση και η ικανότητα της ηγεσίας. Ο νεοεκλεγείς Τζο Μπάιντεν δεν συναρπάζει αλλά τουλάχιστον δείχνει λογικός και μετριοπαθής και δεν λέει ανοησίες του τύπου «πιείτε χλωρίνη». Οι ηγέτες που πήραν εύσημα στην αντιμετώπιση του ιού ήταν αυτοί που επιδίωξαν τη συναίνεση.

* H διάδοση της τηλε-εργασίας που συνέβαινε ούτως η άλλως αλλά οπωσδήποτε επιταχύνεται δραματικά , στο μέλλον θα φέρει και ένα υβριδικό μοντέλο όπου οι υπάλληλοι θα εργάζονται στο σπίτι τις περισσότερες μέρες αλλά θα περνάνε και από το γραφείο 1-2 φορές την εβδομάδα για πιο απαιτητικές συσκέψεις και ανταλλαγές απόψεων. Υπάρχει ο κίνδυνος ευνοηθούν ορισμένα στρώματα προνομιούχων εργαζομένων που θεωρούνται αναγκαίοι αλλά ήδη αυξάνεται η ανεργία στα πλατιά στρώματα λόγω του κλεισίματος πολλών επιχειρήσεων.

Και κάτι σαν αντίλογος:

«Το πολύ το Κύριε Ελέησον», με το «όλα on line», βλέπω ότι ήδη έχει ήδη κουράσει κάποιες ευαίσθητες ψυχές όπως και κάποιους στοχαστές που είναι «τροχιοδείκτες» της ζωής και που φαίνεται να νοσταλγούν τη χαμένη καθημερινότητα.

Θα έρθει, λένε, η εποχή που θα γίνουν της μόδας οι φυσικές συναντήσεις, οι συνεργασίες, οι συναλλαγές, οι συναναστροφές, οι δημιουργίες, οι εκδρομές, τα γλέντια, οι εναγκαλισμοί και οι χειραψίες. Και θα τις προτιμούν αριστοκρατικά στην αρχή οι σνομπ και μετά όλοι.

Δεν θέλω, με άλλα λόγια, βρε αδελφέ άλλο να πηγαίνω... ηλεκτρονικά και «από μακριά» στο Μουσείο, στο Σούνιο ή στο Λονδίνο. Θέλω να τουρτουρίζω στον Όλυμπο, στο Χάιντ Παρκ και στο Portobello Road. Θα θέλουμε τα πράγματα να γίνονται με κανονική συμμετοχή του συνανθρώπου.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 6 Δεκεμβρίου 2020