Οι 78ες Χρυσές Σφαίρες απονεμήθηκαν έστω κακήν κακώς. Ποια είναι η άποψη που έχουμε πάνω στις βραβεύσεις; «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» που θα λέγε ο Πιραντέλο και ο καθένας μπορεί να έχει την δική του άποψη, την δική του εκδοχή, τις δικές του ερευνητικές τομές. Τελικά, όπως και να το κάνουμε, είμαστε οι απόψεις μας. Κάθε διαπλοκή λέξεων μας είναι άποψη, κάθε βλέμμα μας είναι άποψη, ο τρόπος της ζωής μας είναι άποψη, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο είναι μια άποψη που θα κριθεί από τους άλλους. Ως εκ τούτου κατ’ εμέ φέτος τις Χρυσές Σφαίρες τις κέρδισε ο Τζον Μπάιντεν ή το αντιτράμπ κίνημα. Στέκει αυτό ή όχι; Απαιτείται το αυτοκρατορικό αλαζονικό στυλ «Το είπα εγώ άρα ισχύει» ή αρκούν μια σειρά αποδείξεων; Αλλά τελικά τι είναι οι αποδείξεις; Τεκμήρια, μια επιβεβαίωση ότι υπάρχουμε, η επιβολή μιας κυρίαρχης άποψης; Κανείς δεν δικαιούται να ζητάει αποδείξεις γιατί αυτό είναι πολύ ορθολογικό, πολύ πεζό. Ωστόσο για την εφορία προκειμένου να χτίσετε το «αφορολόγητο» σας στην γνώση, σας προσφέρω μια χούφτα από αποδείξεις:

1. Ειδικό βραβείο στην Τζέιν Φόντα, την διαχρονικά κορυφαία ακτιβίστρια στον κινηματογραφικό χώρο και φυσικά ανήκουσα στο αντιτράμπ κίνημα.
2. Χρυσή Σφαίρα καλύτερης δραματικής ταινίας στο «Nomadland» που το θέμα του είναι η ανεργία και το κλείσιμο των εργοστασίων.
3. Χρυσή Σφαίρα Α’ γυναικείου ρόλου στην Άντρα Ντέι για την ταινία «The United States Vs. Billie Holiday» για το κυνηγητό που έκανε το FBI στην κορυφαία Αμερικανίδα, αντικομφορμίστρια τραγουδίστρια Billie Holiday για το θέμα των ναρκωτικών.
4. Χρυσή σφαίρα σεναρίου στον Άαρον Σόρκιν για τη ταινία του «Η δίκη των 7 του Σικάγου» χρονικό μιας τεράστιας πραγματικής ακτιβιστικής συγκέντρωσης διαμαρτυρίας.
5. Χρυσή σφαίρα πρώτου γυναικείου ρόλου σε κωμωδία στην Ρόζαμουντ Πάικ για την ταινία «Μα φυσικά και νοιάζομαι» (I care a lot) για το εκπληκτικό και ακριβολόγο πορτρέτο της σύγχρονης Αμερικάνας που με αμοραλισμό και κυνισμό χωρίζει τους ανθρώπους σε αρνάκια και λιοντάρια.
6. Χρυσή σφαίρα Α’ ανδρικού ρόλου σε δραματική ταινία στον νεκρό πια Τσάντγουικ Μπόουζμαν για το «Ma Rainey's Black Bottom» επειδή βεβαίως τιμήθηκε ένας μαύρος.
7. Χρυσή σφαίρα σκηνοθεσίας στην Κλόι Ζάο και επειδή είναι γυναίκα και ιδίως επειδή είναι Κινέζα και όπως γνωρίζετε ο κύριος Τραμπ τα ‘χε σπάσει για τα καλά με την Κίνα

Αν όλες αυτές οι αποδείξεις δεν σας έπεισαν τότε δεν μένω παρά να τελειώσω αυτό το κείμενο με τον τίτλο της ταινίας του Τζορτζ Κλούνεϊ «Καληνύχτα και καλή τύχη»