Θυμάμαι εκείνη την εμπρηστική και καλά μελετημένη φράση του Αλέξη Τσίπρα στις  δεύτερες εκλογές του 2015: «Στις 20 Σεπτέμβρη τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». 

Στις 21 Σεπτέμβρη είχε κερδίσει ξανά τις εκλογές και έκτοτε επιχείρησε όπου και όπως μπορούσε να «τελειώσει» αυτούς που κατά την εκτίμησή του συνιστούσαν μελλοντικό threat για την κυβέρνησή του. Αποκορύφωμα της στρατηγικής του ήταν η υπόθεση Novartis, όπου εν χορδαίς και οργάνοις 10 πολιτικά πρόσωπα -ανάμεσα τους και δύο πρώην πρωθυπουργοί- ενεπλάκησαν ως βάσιμα ύποπτοι και πολιτικά αναμφισβήτητα ένοχοι στο «μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του Ελληνικού κράτους».

Η επιλογή του Παναγιώτη Πικραμένου για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ είναι χωρίς αμφιβολία η σημαντικότερη σημειολογικά κίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, πολύ πιο σημαντική από κάθε άλλη εγγραφή, μεταγραφή -ή και διαγραφή- στα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Η αποκατάσταση δεν αρκεί, χρειάζεται κάτι παραπάνω: Χρειάζεται οι συκοφάντες και οι αλαλάζοντες να βλέπουν μπροστά τους, στο Κοινοβούλιο, τον άνθρωπο που τόλμησαν να εμπλέξουν ενώ γνώριζαν ότι είναι παντελώς άσχετος με την υπόθεση. 

Που όταν τους ρωτούσες  πώς στην ευχή το έκαναν, κουνούσαν βαριεστημένα τους ώμους τους, τύπου «σιγά δεν έπαθε και κάτι» ή τον αντιμετώπιζαν σαν… παράπλευρη απώλεια, δηλαδή ΟΚ έπεσε κι ένας αθώος στη μάχη για τους υπόλοιπους διεφθαρμένους! Ότι ούτε οι… υπόλοιποι αποδείχθηκαν ένοχοι, είναι ψιλά γράμματα!

Ότι οι τόνοι των κορυφαίων έχουν κατέβει μετά τις ευρωεκλογές, οφείλεται στη μεγάλη ήττα και όχι στην ήττα σκέτη. Στη σκέτη ήττα θα είχαν επικρατήσει οι εισηγητές του νέου διχασμού ή διχασμού μέχρι να παγώσει η Κόλαση, διότι αυτό ενισχύει το προφίλ του αιώνιου επαναστάτη Αλέξη…

Η μεγάλη ήττα τούς αποδυνάμωσε και δεν ακούμε ποιοι θα θάψουν ποιους τρία μέτρα κάτω από το χώμα, ούτε ποιοι θα τελειώσουν ποιους μετεκλογικά. Οι φασίστες, ανάλγητοι νεοφιλελέδες, δεξιοί που είναι λαμόγια, διεφθαρμένοι φιλοχουντικοί, δωσίλογοι υπόδικοι που κατέστρεψαν τη χώρα, είναι ακόμη κομμάτι της ρητορικής αλλά περιορίστηκαν στα social media -κατά κανόνα ανωνύμως.

Φυσικά είδαμε και τα πρώτα δημοσιεύματα για τον… πατέρα του Π. Πικραμένου, διότι σιγά που δεν θα πέταγαν ξανά άλλης «ποιότητας» λάσπη μαζί με την ανακοίνωση της τοποθέτησής του ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας, αλλά κανείς δεν εξεπλάγη.  Το ερώτημα είναι τι θα γίνει μετεκλογικά. Όταν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση αναλάβει ξανά τον ρόλο του οργισμένου πολιτικού εισαγγελέα. Τότε θα δούμε και το ύφος και τους τόνους που θα χαρακτηρίσουν την επόμενη πολιτική περίοδο της χώρας. Και πολύ φοβάμαι ότι θα ισχύσει ξανά το περίφημο «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» όσο κι αν ελπίζω για το αντίθετο.

Γράμμα σε έναν φίλο 

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης εξήγησε μέσα από ένα γράμμα σ’ έναν φίλο, γιατί δέχθηκε την τελευταία τιμητική θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ. Απ’ όλο το κείμενο, πολύ καλογραμμένο και ενδιαφέρον, ιδιαίτερα επικριτικό για τη διάψευση των προσδοκιών όσων αριστερών πίστεψαν στο πείραμα -όπως το χαρακτηρίζει- ΣΥΡΙΖΑ, κρατώ το υστερόγραφο:

«Υ.Γ.: Μην σε στεναχωρήσουν όσα πιθανόν ακούσεις για μένα. Οι άνθρωποι σπανίως έχουμε τη διαύγεια να ακούσουμε κάποιον με τον οποίον διαφωνούμε, χωρίς να κρίνουμε εξ’ ιδίων ή να κάνουμε δίκη προθέσεων.

Αν σου πούνε ‘είχε πει, δεν θα μπει στην πολιτική’, πες τους ‘δεν μπαίνει, η τελευταία θέση στο Επικρατείας είναι, λέμε, μη εκλόγιμη’. Κι αν επιμείνουν ‘ε, δεν μπορεί, κάτι έχει να κερδίσει!’ πες τους, ‘ναι, φυσικά: τη βαθιά ικανοποίηση ότι στηρίζει αυτό που πιστεύει’.

Φιλιά,

Κ.»

Τι ψηφίζουν όσοι ψηφίζουν!

Βγήκε στον τηλεοπτικό σταθμό ART το πολιτικό στέλεχος ή πρώην πολιτικό στέλεχος της Ελληνικής Λύσης -λέγε με Βελόπουλο- Νίκος Ραπανάκης και με «αγανάκτηση» κατήγγειλε έχοντας κι ένα πάκο χαρτιά μπροστά του ότι ο Πρόεδρος τον υποχρέωσε να πληρώνει το ενοίκιο του γραφείου του επί της Ιπποκράτους, να καταθέτει χρήματα στον λογαριασμό ενός μοναχού του Αγίου Όρους και ότι συνολικά πλήρωσε 10.000-15.000 ευρώ για να είναι στέλεχος του κόμματος! 

Συνεχίζοντας, ο Ν. Ραπανάκης έκανε λόγο για νοθεία σε ψηφοδέλτια των ευρωεκλογών με σκοπό την προώθηση συγκεκριμένων ατόμων, ενώ στη συνέχεια υποστήριξε πως οι εταιρείες που ισχυρίζεται ότι έχει ο κ. Βελόπουλος είναι «μαϊμού» και ότι ο ίδιος θα πάει στη Δικαιοσύνη για να καταθέσει τα στοιχεία. 

Στην ερώτηση των δημοσιογράφων πώς ακριβώς τον υποχρέωσε να καταβάλλει αυτά τα χρήματα , ο φέρελπις… πολιτικός απάντησε αφοπλιστικά: «Αν δε το έκανα θα με απομάκρυνε από το κόμμα κι εγώ ήθελα να είμαι στο κόμμα για να προσφέρω στην πατρίδα!»  Αυτά ψηφίζουν όσοι ψηφίζουν κι εμείς όλοι υφιστάμεθα τις επιλογές του «σοφού» λαού!

Σύντροφοι, τι λέει ο σύντροφος;

Ο Jean Ziegler, Ελβετός, σύμβουλος  του ΟΗΕ σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μίλησε στην γερμανική εφημερίδα Die Welt,  για τις  άθλιες συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στους καταυλισμούς της χώρας μας και κατήγγειλε διαφθορά. 

«Η ελληνική κυβέρνηση έλαβε πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ από την ΕΕ για τους προσφυγικούς καταυλισμούς. Το γενικό πρόσταγμα έχει το υπουργείο Άμυνας, το οποίο έχει αναθέσει σε εταιρίες κέτερινγκ την σίτιση των προσφύγων και μεταναστών. Όμως το φαγητό είναι συχνά αηδιαστικό. Πολλές φορές το κρέας μυρίζει τόσο άσχημα που οι πρόσφυγες το πετούν, μιας και δεν μπορούν να το φάνε. Είμαι σίγουρος ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με διαφθορά. Τα χρήματα περνούν στις τσέπες εκείνων που λαμβάνουν τις αποφάσεις. Στη Μόρια κυριαρχεί οργανωμένος υποσιτισμός».

Ο Ziegler, ένας αμφιλεγόμενος αριστερούλης με πολλές καταγγελίες στην πλάτη του -όπως ότι υποστηρίζει χρόνια τον Μαδούρο και τον Τσάβες ή ότι το 2002 ήταν συνιδρυτής του απίθανου βραβείου «Μουαμάρ Καντάφι Βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων»- δεν είναι για να τον παίρνει κανείς στα σοβαρά. Αλλά σύντροφοι… τι λέει ο σύντροφός σας; 

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 23 Ιουνίου 2019