ΑΠΟΨΕΙΣ

Στο συρτάρι έχει βάλει η παγκόσμια κοινότητα τις φιλόδοξες προσπάθειες που έγιναν την πρώτη δεκαετία του αιώνα μας να αντιστραφεί η κλιματική αλλαγή. Το «πάγωμα», ουσιαστικά, της συμφωνίας του Παρισιού, όσο απέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, διαγράφει ένα μέλλον ζοφερό.

Η νέα έκθεση του ΟΗΕ περιγράφει αυτό που κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης αντιλαμβάνεται… ότι όσο καθυστερούν -ειδικά οι μεγάλοι ρυπαντές- να υλοποιήσουν τις συμφωνίες για το περιβάλλον, τόσο περισσότερα μέτρα θα χρειαστεί να πάρουν τα επόμενα χρόνια. Λόγω της αδράνειας που επιδείχθηκε, τα μέτρα που πρέπει να πάρουν τα κράτη σε σχέση με αυτά που εκτιμούσαν το 2015, είναι πλέον τριπλάσια.

Την ίδια ώρα, ο Ντόναλντ Τραμπ αφήνει άφωνους όσους άκουσαν τη δήλωσή του για το πόρισμα της ίδιας της κυβέρνησής του για την καταστροφή που φέρνει η κλιματική αλλαγή. «Δεν το πιστεύω» είπε. Αυτό για το οποίο είχε δίκιο (δυστυχώς) στη συνέχεια της δήλωσής του, είναι ότι πρέπει να δουν όλοι τι κάνουν η Κίνα και η Ιαπωνία, πόσο βρόμικες είναι αυτές.

Η αύξηση των ρύπων γίνεται, υποτίθεται, στο όνομα της ανάπτυξης, της προστασίας θέσεων εργασίας στη βαριά βιομηχανία, για περισσότερο κέρδος τελικά. Η αλήθεια που αποκαλύπτουν όμως όλες οι έρευνες των επιστημόνων, είναι ότι πληρώνουμε τα πολλαπλάσια λόγω της κλιματικής αλλαγής, από αυτά που νομίζουν κάποιοι ότι κερδίζουμε. 

Το κέρδος π.χ. από τη συνέχιση των ρυπογόνων δραστηριοτήτων στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά το κόστος που καλούνται να πληρώσουν από τις εντεινόμενες φυσικές καταστροφές είναι μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια.

Η παρήγορη διαπίστωση άλλων ερευνών για τη ραγδαία αύξηση της ηλεκτροκίνησης (όχι στη χώρα μας φυσικά) δεν μπορεί να καθησυχάσει κανέναν. Ακόμη κι αν εκπληρώναμε όλους τους στόχους που έχουν τεθεί για τις επόμενες δύο δεκαετίες, δεν θα αντιμετωπίζαμε ούτε κατά 1% το πρόβλημα της παγκόσμιας ρύπανσης. 

Δεν υπάρχει άλλη λύση από το να ακούσουμε τους επιστήμονες και να πάρουμε τώρα όσα μέτρα επιβάλλονται. Μας ξεβολεύει από την ενασχόληση με τα καθημερινά προβλήματά μας, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι ο δρόμος που βαδίζουμε προδιαγράφει ένα μέλλον αβίωτο για τα παιδιά μας.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 2 Δεκεμβρίου 2018