Διεθνής σύσκεψη εργασίας για τη διάσωση του μοναδικού κτίσματος του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου πραγματοποιείται σήμερα στην Κωνσταντινούπολη.

Ηδη από χτες βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη 15 διακεκριμένοι επιστήμονες από το εξωτερικό, προκειμένου να συμμετάσχουν στις εργασίες που αφορούν στην διάσωση και ανάδειξη του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου, του μοναδικού αυτού ξύλινου κτιρίου, που ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Μαζί με αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου επισκέφθηκαν την Πρίγκηπο, όπου συνάντησαν τον Σεβ. Μητροπολίτη Γέροντα Πριγκηποννήσων κ. Δημήτριο. Στη συνέχεια είχαν επαφές με τον Δήμαρχο και τον Έπαρχο των Πριγκηποννήσων και έκαναν αυτοψία στο ιστορικό κτίριο. Σήμερα θα πραγματοποιηθεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, σύσκεψη εργασίας υπό την προεδρία του Πατριάρχη, σχετικά με το τι πρέπει να γίνει για την διάσωση και καλύτερη αξιοποίηση του Ορφανοτροφείου.

Το Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου, το μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο της Ευρώπης, άνοιξε στα τέλη του περασμένου Αυγούστου για πρώτη φορά τις πόρτες του μετά 57 χρόνια για να υποδεχθεί όλους όσοι συμμετέχουν σε εκδήλωση για τη διάσωση και την αποκατάστασή του, στην οποία μίλησε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Στα πλαίσια αυτής της πρωτοβουλία εντάσσεται και η σημερινή σύσκεψη εργασίας στο Πατριαρχείο.

Το μεγαλύτερο ξύλινο κτήριο στην Ευρώπη και το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο, παρά το γεγονός ότι είναι στον κατάλογο με τα απειλούμενα μνημεία ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομίας, αφέθηκε από τις τουρκικές αρχές, στη φθορά του χρόνου και εγκαταλείφθηκε με αποτέλεσμα σε κάποια σημεία του να αρχίσει η κατάρρευσή του, όπως όπως κατέγραψαν επιστήμονες το 2020.

Από το 1964 που είχε εγκαταλειφθεί μέχρι σήμερα δεν είχε ξεκινήσει καμία εργασία για τη συντήρηση του 120 ετών εξαώροφου κτηρίου. Το κτίριο σχεδιάστηκε από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Αλεξάντρ Βαλορί για την εταιρεία που επίσης διαχειριζόταν το γνωστό Όριεντ Εξπρές. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 1898. Η αρχική λειτουργία του ήταν για καζίνο – ξενοδοχείο. Όμως ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίντ Β΄, αρνήθηκε να παραχωρήσει την απαιτούμενη άδεια. Το κτίριο αγοράστηκε από την Ελένη Ζαρίφη που ήταν σύζυγος πλούσιου Έλληνα τραπεζίτη και το δώρισε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το 1903 το κτίριο έγινε ορφανοτροφείο και σπίτι για περίπου 5.800 ελληνόπουλα της μειονότητας από το 1903 έως το 1964, όταν αναγκάστηκε να κλείσει, θύμα της έντασης μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Το κτίριο έγινε εστία διαμάχης μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και τουρκικής κυβέρνησης, η οποία το κατάσχεσε το 1997. Επανήλθε στο Πατριαρχείο μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 2010. Το κτίριο ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και καταβάλλονται προσπάθειες προκειμένου η τουρκική πλευρά να συμβάλει στην αποκατάστασή του.