Την ώρα που στη χώρα μας οι λίγοι προσπαθούν να μαντέψουν εάν ο Κυριάκος θα προχωρήσει τελικά και πότε σε εκλογές και οι πολλοί ως άλλοι Πουαρώ θέλουν να λύσουν εδώ και τώρα το γρίφο της Πάτρας και ψάχνουν τίνος ήταν τα αδικοχαμένα παιδιά της Πισπιρίγκου, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο βορειοδυτικά παίζεται την ώρα που εμείς θα τρώμε τον οβελία μας, το μέλλον μας...

Ανήμερα της δικής τους Κυριακής του Θωμά οι Γάλλοι σπεύδουν στις κάλπες και όλη η δημοκρατική Δύση ελπίζει πως οι δημοσκοπήσεις που τα τελευταία χρόνια έχουν πλήρως απαξιωθεί αφού αποδεικνύονται βαθιά... νυχτωμένες, αυτή τη φορά θα επιβεβαιωθούν και ο νυν ένοικος του Ελιζέ θα παραμείνει στο επιβλητικό κτίριο που είναι και η κατοικία του Γάλλου Προέδρου.

Οι προεδρικές εκλογές στη Γαλλία δεν αφορούν τα εκατομμύρια των Γάλλων εντός και εκτός της επικράτειας, αλλά όλους μας και η προεκλογική εκστρατεία που ουσιαστικά έγινε –τουλάχιστον από πλευράς Μακρόν- το τελευταίο δεκαπενθήμερο, δεν παίζει τόσο πολύ και στα ελληνικά μίντια επειδή γίνεται με όρους lifestyle –πάλι από πλευράς Μακρόν- αλλά επειδή όντως το διακύβευμά της είναι κάτι παραπάνω από κρίσιμο για τη ζωή μας ως Ευρωπαίοι πολίτες.

Ασχέτως, λοιπόν με τα όσα έχουν να περιμένουν οι Γάλλοι την επόμενη ημέρα αναλόγως του (οικονομικού κυρίως) προγράμματος των δύο αντιπάλων, το κύριο είναι πως η νούμερο 1 δημοκρατία της Ευρώπης θα είναι καταστροφικό εάν έχει στο τιμόνι της την ακροδεξιά Λεπέν.

Τα γκάλοπ, λοιπόν, επιμένουν πως ο 46χρονος Μακρόν θα τα καταφέρει να σπάσει την κατάρα της μη επανεκλογής του νυν προέδρου που κρατά 20 χρόνια, ενώ το «ντεμπά», το γνωστό μας debate που διεξήχθη το βράδυ της Τετάρτης μεταξύ των δύο, έβγαλε νικητή τον Μακρόν, αν και οι σχετικές σφυγμομετρήσεις έδειξαν πως οι τηλεθεατές τον βρήκαν άκρως αλαζονικό. Και όταν μιλάμε για Γάλλους, τους κατεξοχήν «αντιδραστικούς» πολίτες, ακόμα και αυτό μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς.

Και για να βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά: η πενταετία του Μακρόν μόνο επιτυχημένη και ανέφελη δεν ήταν. Από τα «Κίτρινα Γιλέκα» μέχρι τις άγριες αντιδράσεις για τα μέτρα περιορισμού κατά του κορονοϊού (είπαμε, οι Γάλλοι την επανάσταση την έχουν στο DNA τους και τα έσπαγαν συχνά πυκνά) αλλά και την ακρίβεια που ήρθε να ισοπεδώσει τους προϋπολογισμούς, ο Γάλλος Πρόεδρος στην πραγματικότητα έπαθε αυτό που λέμε στην Ελλάδα σε τρεις λέξεις: «έξω πάμε καλά». Έριξε δηλαδή όλο το βάρος του στην προσπάθεια να γίνει... Ευρωπάρχης (απουσία και της Μέρκελ αλλά και εκμεταλλευόμενος το «Brexit») και ενώ όλοι μας τον βλέπουμε ως κάποιον ιδιαίτερα ισχυρό και ακλόνητο ηγέτη, η ακροδεξιά αντίπαλός του έφτασε ένα βήμα πριν τον βάλει στη γκιλοτίνα και μαζί του και όλη την Ευρώπη.

Γιατί, όπως λένε όλοι οι σοβαροί αναλυτές, η Λεπέν έκανε μεν στροφή προς αυτό που λέμε στην Ελλάδα «πολιτικές δυνάμεις του συνταγματικού τόξου», όμως αυτό είναι προσχηματικό και εκείνο που ονειρεύεται και δεν το λέει (πια) είναι ένα «Frexit» όχι κατ’ όνομα αλλά σίγουρα στην πράξη. Αυτός ο κίνδυνος μιας ακροδεξιάς Προεδρίας, δηλαδή, που θα αντιβαίνει στις γαλλικές αξίες αλλά και τις ευρωπαϊκές, τις οποίες οι Γάλλοι έχουν πολύ ψηλά (ακόμη και την ώρα που τα... σπάνε) είναι που έχει δημιουργήσει ένα μέτωπο που συνοψίζεται (σε όσους δεν ψήφισαν Μακρόν την πρώτη Κυριακή και γενικώς είναι από απογοητευμένοι έως έξαλλοι μαζί του) στο «μικρότερο κακό».

Το εάν ο 46χρονος Μακρόν είναι καλός ηγέτης για τη χώρα του ειλικρινά δε μπορώ να το ξέρω αν και οι πολιτικές του φιλελεύθερου κέντρου το οποίο εκπροσωπεί με βρίσκουν σύμφωνο. Το ότι όμως είναι ένας σοβαρός τύπος, ο οποίος σε θέματα δημοκρατίας και δικαιωμάτων είναι όχι απλώς σωστός και ξεκάθαρος, αλλά μπροστάρης χωρίς εκπτώσεις είναι αναμφισβήτητο, όπως και το γεγονός πως είναι η σειρά της Γαλλίας να πάρει στις πλάτες της την ηγεσία της Ευρώπης και αυτό μας συμφέρει όλους. Σε κάθε περίπτωση, οι γαλλικές κάλπες όχι απλώς μας αφορούν αλλά πρέπει –μιας και έρχονται και τα δικά μας- να παίρνουμε και μαθήματα, πως η τιμωρία για την τιμωρία, η επανάσταση για την επανάσταση και η φασαρία για τη φασαρία μπορεί να μας βάλει σε πολύ μεγαλύτερους μπελάδες απ’ όσο νομίζουμε...

Καλό βόλι στους Γάλλους και Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα σε εμάς.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 23-24.04.2022