ΑΠΟΨΕΙΣ

Θα πίστευε κανείς ότι τα παθήματα, και μάλιστα τα καταστροφικά καθολικά παθήματα, γίνονται μαθήματα. Όχι κάτι το φοβερό, όπως μια ριζική ανατροπή και εκ βάθρων αναγέννηση, όπως μια κάθαρση των παθογενειών σε βάθος και υιοθέτηση υγιών μοντέλων και κανόνων, αλλά τέλος πάντων ένα κάποιο μάθημα με βασικούς πυλώνες πολιτικού «do - don’t». Δεν είμαστε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι σ’ αυτόν τον παγκοσμιοποιημένο πλανήτη που ξεφύγαμε, χάσαμε την μπάλα, βρεθήκαμε στο γκρεμό κτλ., αλλά παίζει να γίνουμε οι πρώτοι που, αφού περάσαμε 10 χρόνια κρίσης -μόνο το κραχ του ‘29 στις ΗΠΑ κράτησε τόσο,- επανερχόμαστε χαμογελαστοί στα ίδια και χειρότερα με πριν!

Το οικονομικό deal, διότι αυτό είναι, εκκλησίας - κράτους δεν με ενδιαφέρει στο βαθμό που οι δύο πλευρές συμφώνησαν και δεν σκοτώθηκαν και στο βαθμό που δεν θα πληρώσουμε όλοι μας κάποιο νέο μάρμαρο, για να εφαρμοστεί το deal. Οπότε η μεν κεφαλή της εκκλησίας ας αντιμετωπίσει όπως νομίζει τις εσωτερικές αντιδράσεις των απλών κληρικών, κάποιων εκ των ιεραρχών και του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η δε κεφαλή της κυβέρνησης ας ακούσει λίγη ακόμη αριστερομουρμούρα, επειδή δεν ήταν πιο τολμηρή στο διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας.

Το εξωφρενικό λοιπόν δεν είναι εδώ, είναι από εδώ και πέρα. Κάποιος στα social media έγραψε ειρωνικά μόλις ανακοινώθηκε το «10.000 ιερείς εκτός δημοσίου» ότι να δείτε που αυτοί θα προσλάβουν 10.000 νέους δημοσίους υπαλλήλους. Και τον σχολίασαν -ορθώς- σαν προβοκάτορα τερατολόγο. Αμ, δε!

Διότι αυτό ακριβώς είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και αυτό ακριβώς -με ολίγη κοινωνικά ευαίσθητη σάλτσα ως προς τους τομείς πρόσληψης- είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός! 10.000 φεύγουν 10.000 έρχονται και μία… ασήμαντη λεπτομέρεια, ότι εμείς θα πληρώνουμε και τους μεν και τους δε μέχρι να αποδώσει σοβαρά κέρδη η συνεκμετάλλευση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Σε μία χώρα που η ποιότητα, η αποτελεσματικότητα και η παραγωγικότητα εντέλει του δημόσιου τομέα είναι παράδειγμα προς αποφυγήν ακόμη και για τριτοκοσμικές χώρες, η πρεμούρα του νέου, χαρισματικού και ελεύθερου βαρών του παρελθόντος πρωθυπουργού της είναι να γίνει όπως και όπου μπορεί ίδιος με τους χειρότερους των προκατόχων του ως προς τη διοίκηση του κράτους.

Και το λέει και το δείχνει και το υπογράφει σε κάθε ευκαιρία, χαμογελώντας με αυταρέσκεια, επειδή αυτή η πρακτική θα του δώσει ψήφους. Κι αν του δώσει ψήφους, οι κομματικοί του αντίπαλοι θα χάσουν ψήφους. Αυτό! Τίποτε άλλο τίποτε που να αφορά την πατρίδα και την πρόοδο μετά την καταστροφή, τίποτε που να δείχνει ότι νοιάζεται περισσότερο απ’ εκείνους που δεν νοιάστηκαν.

Γόβα στιλέτο / δετό χειροποίητο

Την Πέμπτη ο Ιάσων Φωτήλας διέπραξε το κορυφαίο ατόπημα να σχολιάσει την ομολογουμένως εντυπωσιακή επί τα βελτίω μεταμόρφωση συντρόφισσας-υπουργού. Τι είπε; Ότι η «από το αμπέχονο και τις υψωμένες γροθιές, πέρασε στο ψηλοτάκουνο και τα ταγιέρ». Λοιπόν δεν έχει καμία σημασία για ποια μίλησε, διότι είναι πολλές που ταιριάζουν σ’ αυτήν την περιγραφή. Προσωπικά θεωρώ την υιοθέτηση μιας αισθητικά αναβαθμισμένης εμφάνισης ως θετικό βήμα για έναν άνθρωπο πολιτικό ή μη. Αλλά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Η άποψη της Κουμουνδούρου είναι ότι οι δηλώσεις Φωτήλα είναι… άθλια σεξιστική συμπεριφορά. Να εξηγήσουμε εδώ στους συντρόφους ότι το σεξιστικό σχόλιο εμπεριέχει υποτιμητικό ή ευθέως μειωτικό μήνυμα για τις γυναίκες. Αν παρ’ όλα αυτά έχουν πρόβλημα με το φύλο, ας διαβάσουν το σχόλιο Φωτήλα σε… επίπεδο ανδρών. Κι εκεί από τα αμπέχονα πέρασαν στα κουστουμάκια άνευ γραβάτας και στα χειροποίητα δετά παπούτσια… Έτσι δεν είναι;

Ο wannabe Γιουνκέρ

Την Πέμπτη το συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος εξέλεξε τον υποψήφιό του για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η επικράτηση του Βαυαρού Μάνφρεντ Βέμπερ έναντι του Αλεξάντρ Στουμπ ήταν δεδομένη, ακόμη κι αν κανείς δεν περίμενε ποσοστό… Κιμ, δηλαδή κοντά στο 80%! Ο σχεδόν βέβαιος διάδοχος του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, σύμφωνα με όλα τα προγνωστικά βάσει των δυνάμεων των μεγάλων συνασπισμών, θα παραλάβει τη σκυτάλη και θα πρέπει να αποδείξει τρία πράγματα. Ότι είναι σε θέση από γωνιώδης, σκληρός και ελάχιστα ικανός διαπραγματευτικά πολιτικός να γίνει πρόεδρος της εκ φύσεως συναινετικής Κομισιόν. Ότι δεν θα μετατραπεί σε γερμανικό βραχίονα, καταλαμβάνοντας τη θέση του προέδρου, αλλά θα έχει βασικό άξονα χάραξης στρατηγικής το ευρωπαϊκό συμφέρον. Και τέλος ότι δεν θα δίνει… φιλικά χαστουκάκια στις συνόδους όπως ο νυν πρόεδρος. Διότι πέραν των άλλων… έχει και βαρύ χέρι!

Ο Κοτζιάς δεν παίζει

Εκ χαρακτήρος ο πρώην ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς δεν παίζει. Εκ θέσεως, αφού δηλαδή πέρασε κι από το ΥΠΕΞ, το όνειρο της ζωής του κι ας μην το παραδέχεται, δεν παίζει πια καθόλου. Μπορεί λοιπόν η είδηση της κατάθεσης μηνυτήριας αναφοράς κατά παντός υπευθύνου για συκοφαντική δυσφήμηση και διασπορά ψευδών ειδήσεων να «ξεχάστηκε» γρήγορα καθώς η επικαιρότητα έτρεχε άλλα θέματα, όμως η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έχει διατάξει την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης. Κι αυτό δεν ξεχνιέται ούτε υποβαθμίζεται. Βέβαια ο πρώην υπουργός θα μπορούσε με μεγάλη άνεση να προσωποποιήσει τις κατηγορίες, να πει δηλαδή για τον Πάνο Καμμένο. Αλλά τότε η εισαγγελέας θα προσέκρουε στο νόμο περί ευθύνης υπουργών αμελλητί και θα έστελνε το φάκελο στη Βουλή. Θα μου πείτε δεν θα τον στείλει τελικά; Ναι, αλλά έτσι θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια η έρευνα και μεγαλύτερο εκνευρισμό το Μαξίμου. Άλλωστε ο εκνευρισμός δεν κρύβεται, είναι σαν τον έρωτα και το χρήμα των 50 εκατ. του Σόρος, που όλο διαψεύδονται κι όλο μπροστά τους τα βρίσκουν. Ας πρόσεχαν, διότι ήξεραν πολύ καλά τι εστί μαινόμενος Πάνος…