ΑΠΟΨΕΙΣ

Ένα 14χρονο παιδί στα Σεπόλια, που δεν άντεξε τον εκφοβισμό και αυτοκτόνησε. Το αγόρι πήρε μία ζώνη, δημιούργησε μία θηλιά, την πέρασε στον λαιμό του και κρεμάστηκε από το κρεβάτι του. Οι συμμαθητές του είπαν πως ήταν ένα ήσυχο παιδί. Το κορόιδευαν επειδή είχε μπούκλες στα μαλλιά και για τον τρόπο που ντυνόταν. Δεν ήταν ο μοναδικός στόχος των νταήδων στο σχολείο. Διευθυντές και καθηγητές στο σχολείο είτε δεν γνώριζαν τι συνέβαινε, είτε δεν είχαν αντιληφθεί την έκταση του προβλήματος ή απλά αδιαφόρησαν. Σε κάθε περίπτωση έχουν ευθύνη.

Ένας 39χρονος άντρας στον Πύργο. Φορούσε μάσκα επειδή το πρόσωπο του ήταν παραμορφωμένο από ατύχημα. Θύμα εκφοβισμού και αυτός. Τα ΜΜΕ ανέβασαν και βίντεο από νταήδες που τον έκαναν να ζει καθημερινά μία κόλαση. Ως την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές παραμένει εξαφανισμένος. Δεν είχε ενοχλήσει ποτέ κανέναν.

Όταν ο γιος μου έκανε την άσκηση του στην Κύπρο μου μιλούσε για έναν φίλο του, το Μάνο. Κάποια στιγμή μου ανέφερε πως έχει κάποια τικ. Μου τον σύστησε στο φαρμακείο όπου δούλευε. Το παιδί είχε όντως πολλά τικ. Όταν φύγαμε είπα στο γιο μου «πωπω όντως είναι περίεργος. Πολύ τικ ρε παιδί μου». Και ο γιος μου μου απάντησε «Φαντάσου να έχεις τόσα τικ και να σε κοροϊδεύουν κιόλας όπως έκανες μόλις».

Ναι, τα παιδιά είναι σκληρά. Οι μεγάλοι είναι πιο σκληροί.

Ναι, στην επαρχία τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα για την διαφορετικότητα. Στις μεγάλες πόλεις η μοναξιά σκοτώνει.

Δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε ψυχίατρος. Ένα μάθημα για τον αποκλεισμό στο σχολείο έχω παρακολουθήσει στο μεταπτυχιακό μου στο πανεπιστήμιο. Μας είχαν δείξει ένα συγκλονιστικό βίντεο από τους μαθητές ενός δημοτικού σχολείου που έπαιζαν σε κύκλο και δεν επέτρεπαν σε έναν μαθητή, τον αποδιοπομπαίο τράγο της τάξης να εισέλθει στον κύκλο και να παίξει μαζί τους. Το παιδί έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες, τους χάριζε παιχνίδια, τα προστάτευε από άλλα παιδιά, τους έκανε τα θελήματα στα διαλείμματα. Παρόλα αυτά τα άλλα παιδιά δεν τον έπαιζαν. Η επιστημονική ομάδα που κατέγραφε την συμπεριφορά των παιδιών έκανε παρέμβαση και αφού εξήγησε γιατί το παιδί είχε αποκλειστεί, σε συνεργασία με την δασκάλα, άλλαξε τα δεδομένα στην τάξη και το παιδί ενσωματώθηκε.

Με τους συμμαθητές μου στο σχολείο έχω κοροϊδέψει κι εγώ μία συμμαθήτρια μας, με την ίδια σκληρότητα. Δεν με παρηγορεί το γεγονός ότι το ίδιο έκαναν όλοι οι συμμαθητές μου, ούτε γενικότητες του στιλ τα παιδιά είναι σκληρά, ούτε το ότι δεν της ασκήσαμε ποτέ σωματική βία. Υπήρξαμε βίαιοι λεκτικά. Την αποκλείσαμε και την διαλύσαμε ψυχολογικά. Ναι, η κοπέλα είχε ψυχολογικά προβλήματα. Για να χρησιμοποιήσω όμως όσα μου έμαθε ο γιος μου «φαντάσου να έχεις ψυχολογικά προβλήματα και να σε κοροϊδεύουν κιόλας». Η μη καταδίκη της βίας αποτελεί συνενοχή.

Ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Θύμιος αγνοείται. Την ίδια ώρα άλλα παιδιά γίνονται θύματα εκφοβισμού. Ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει. Στην Μεγάλη Βρετανία τα παιδιά μαθαίνουν νοηματική από την νηπιακή ηλικία, αναγνωρίζοντας το διαφορετικό ως αποδεκτό. Σκεφτείτε το πριν και εσείς ηθελημένα ή άθελα σας γίνετε θύτης.

Υ.Γ. Δεν έχω ξεπεράσει ακόμα τις ενοχές μου.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22.05.2022