Φτιάχνει γενικά ιστορίες στο μυαλό του και όταν κάποια από αυτές είναι πολύ ξεκάθαρη, έχει σάρκα και οστά, δομή και ολοκληρωμένους ήρωες, την περνάει στο χαρτί, όπως λέει στο makthes.gr.

Το ίδιο συνέβη και με τον… «Κύριο Τέλειο». Η έμπνευση του ήρθε από ένα πραγματικό συμβάν και στη συνέχεια το εξέλιξε σε μια άλλη ιστορία. Το τελευταίο βιβλίο του Θανάση Χειμωνά που ξεκινά με αυτό το περιστατικό αφηγείται πώς ένας ήρωας προσπαθεί να βρει ψεγάδια στον καλό της κοπέλας με την οποία είναι ερωτευμένος, αλλά αυτό είναι αδύνατον, αφού εκείνος τα έχει όλα!

«Σου αρέσει μια κοπέλα η οποία είναι με κάποιον άλλον, μπαίνεις στη λογική ότι ο άλλος είναι ήδη εκεί και δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις, αλλά τον βλέπεις ως τέλειο», τονίζει ο γνωστός συγγραφέας μιλώντας για την υπόθεση του μυθιστορήματος.

Ωστόσο ο ίδιος εστιάζει στο θέμα της α-τέλειας τόσο των ηρώων όσο και μιας ολόκληρης κοινωνίας. «Αυτό εκφράζεται κυρίως μέσα από την αντίθεση των δύο ηρώων. Διαβάζοντας το βιβλίο συνειδητοποιείς ότι ο κ. Τέλειος, τελικά, έχει ένα θέμα, μια κακή εκτίμηση, που την πληρώνει και εκείνος», επισημαίνει.

Του αρέσει και επιμένει να γνωρίζει καλά όλους τους ήρωες των βιβλίων του. «Είναι πολύ σημαντικό να μπαίνεις στο πετσί κάθε χαρακτήρα και όχι μόνο των κεντρικών προσώπων, αλλά και των ‘κομπάρσων’. Θα πρέπει να έχεις σκεφτεί πώς ήταν η παιδική τους ηλικία, πώς ζούσαν ως τότε, τι φίλους είχαν, ασχέτως αν αυτά δεν τα γράψεις ποτέ. Θεωρώ ότι μόνο έτσι μπορείς να φτιάξεις έναν ολοκληρωμένο ήρωα. Δυστυχώς, διαβάζουμε κατά καιρούς μυθιστορήματα στα οποία υπάρχουν κατά καιρούς δύο – τρία κεντρικά πρόσωπα και οι υπόλοιποι είναι απλώς δορυφόροι γύρω τους για να βοηθηθεί η πλοκή. Θέλω να πιστεύω πως αυτό στα δικά μου βιβλία δεν συμβαίνει», υπογραμμίζει.

«Οι άνθρωποι στη χώρα μας είναι οπαδοί»

Αθλητικογράφος στο παρελθόν και συγγραφέας με γνωστές λογοτεχνικές καταβολές, ο Θανάσης Χειμωνάς έχει πάρει κατά καιρούς θέση σε διάφορα προβλήματα που μας απασχολούν. «Νομίζω οποιοσδήποτε σκεπτόμενος άνθρωπος οφείλει να παρακολουθεί αυτά που συμβαίνουν γύρω του και να έχει άποψη. Βέβαια, ο συγγραφέας καταγράφει και την καθημερινότητα και την πραγματικότητα, οπότε έχει έναν λόγο παραπάνω. Για παράδειγμα δεν θα μπορούσα ως συγγραφέας όταν εξέδωσα το ‘Ζούμε στις τελευταίες μας μέρες’ το οποίο εστίαζε στην κρίση να μην αναφερθώ σε ό,τι συνέβαινε εκείνη την περίοδο. Υπήρχαν όμως πολλά βιβλία που έβγαιναν και δεν μιλούσαν γι’ αυτό, σαν να μην είχε αλλάξει τίποτα. Επίσης, παντού στα βιβλία μου υπάρχουν τα social media, ένα θέμα το οποίο επίσης για κάποιο λόγο δεν βλέπουμε σε πολλούς συγγραφείς», υποστηρίζει.

Έτσι σχολιάζει και όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία. «Οι άνθρωποι στη χώρα μας είναι οπαδοί. Η Ρωσία είναι καλή, το ΝΑΤΟ είναι κακό ή το αντίστροφο. Παραδοσιακά ο Πούτιν ήταν πολύ δημοφιλής στους Έλληνες. Κάποιοι αριστεροί θεωρούν ότι ήταν συνέχεια του Κομμουνισμού. Αυτό βέβαια δεν ισχύει γιατί η σημερινή Ρωσία δεν έχει καμία σχέση με τη Σοβιετική Ένωση. Για άλλους είναι το ξανθό γένος. Από την άλλη πλευρά όμως δεν μπορώ και να μην στηλιτεύσω έναν ρατσισμό που παρακολουθώ τελευταία εναντίον των απλών Ρώσων πολιτών. Προσωπικά έχω δεχθεί επιθέσεις επειδή έχω γράψει σε ανάρτηση στο facebook ότι δεν είναι όλοι οι Ρώσοι δολοφόνοι. Αυτό θεωρήθηκε υπέρ του Πούτιν. Κάπου χάνεται η μπάλα και γίνονται όλα Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός ή καλύτερα Άρης – ΠΑΟΚ, μιας και βρισκόμαστε στη Βόρεια Ελλάδα. Και είναι τρομακτικό όλα αυτά να γίνονται όταν μιλάμε για πολέμους και για νεκρούς και να βλέπουμε τον κόσμο να πανηγυρίζει επειδή πέφτουν αεροπλάνα, βόμβες ή ανατινάζονται τεθωρακισμένα».

Το νέο του βιβλίο

Όταν έγραφε τον «Κύριο Τέλειο» δεν υπήρχε η υγειονομική κρίση γι’ αυτό και στο μυθιστόρημα δεν γίνεται καμία αναφορά. «Το έγραψα πριν αρχίσει όλο αυτό. Αν το έγραφα τότε προφανώς θα αναφερόμουν στον ιό».

Έχει άποψη για το συγκεκριμένο θέμα την οποία εξέφρασε ποικιλοτρόπως. «Γενικά δεν ήμουν ο τύπος που έλεγα ότι δεν υπάρχει κορονοϊός. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι τα μέτρα ήταν υπερβολικά και ότι δεν μπορεί να θυσιάζεται η ελευθερία ολόκληρου του πλανήτη με αυτόν τον τρόπο, μια θυσία που δεν είχε αποτέλεσμα ειδικά στην Ελλάδα, αν κρίνει κανείς από το πόσοι πέθαναν. Αυτό με εντυπωσιάζει. Πώς γίνεται να υπάρχει μια πανδημία όταν ασχολούμαστε μαζί της και όταν την ξεχνάμε να μην υπάρχει. Τελικά, δηλαδή, δεν έχει σημασία πόσοι πεθαίνουν αλλά τι αποφασίζει κανείς να κάνει και πώς να διαχειριστεί την κατάσταση;», αναρωτιέται.

Είναι εμβολιασμένος τρεις φορές αλλά έχει τις ενστάσεις του και ως προς αυτό.

«Τις δύο πρώτες δόσεις θα τις έκανα οπωσδήποτε, την τρίτη θα την άφηνα για αργότερα, γιατί θεωρώ ότι είναι γελοίο να εμβολιάζεσαι τρεις φορές μέσα σε έξι μήνες για οποιαδήποτε αρρώστια. Αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Δεν μπορούσα να παίζω πινκ πονκ, να πηγαίνω σινεμά ή γήπεδο. Είμαι υπέρ του εμβολιασμού, αλλά εναντίον του προληπτικού ειδικά όταν αφορά ανθρώπους πολύ μικρών ηλικιών που η αρρώστια δεν τους απειλεί. Δεν μπορείς να τους αναγκάσεις».

Είναι τελείως αντίθετος δε και με την ιδέα της καραντίνας. «Δεν ήμουν καλά ψυχολογικά, όπως και κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Από την άλλη έχασα επτά κιλά γιατί σταμάτησα να πίνω, επειδή πίνω μόνο τα βράδια όταν βγαίνω. Ερχόταν κάποιος στο σπίτι στη ζούλα και το πολύ να έπινα ένα τσιπουράκι. Είχε και κάτι θετικό», λέει με χιούμορ.

Όλο αυτό που έζησε στην καραντίνα επηρέασε πολύ και το επόμενό του βιβλίο, το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2023. «Το γράφω δύο χρόνια παρά του ότι δεν έχω περάσει ποτέ τους εννέα - δέκα μήνες συγγραφής. Είναι μακράν το πιο μεγάλο σε έκταση. Πολύ μεγαλύτερο ακόμη και από την ‘Μπλε Ώρα’ και έχει πολλά διαφορετικά στοιχεία, αρκεί να σου πω μόνο ότι διαδραματίζεται στο έτος 2073», αποκαλύπτει.

«Δεν μου λέει τίποτα πια η πολιτική»

Πέρα από τις υπόλοιπες ιδιότητές του όμως ο Θανάσης Χειμωνάς υπήρξε πολιτευτής, με το ΠΑΣΟΚ αλλά και «Το Ποτάμι». «Σε όποιο κόμμα πάω διαλύεται…», λέει και γελάμε!

Ωστόσο τώρα πια δεν τον αφορά η πολιτική. Αυτή τη στιγμή όπως βλέπω τα πράγματα δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ ξανά. Δεν μου λέει τίποτα πια η πολιτική. Τα κόμματα που υπάρχουν μου είναι από αδιάφορα ως αποκρουστικά. Αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι δεν υπάρχει η Χρυσή Αυγή πια, κατά τα άλλα είναι η χειρότερη πολιτική περίοδος στην ιστορία της χώρας. Έχουμε επαγγελματίες και ταυτόχρονα ερασιτέχνες πολιτικούς, δεν υπάρχει πια καμία ιδεολογία, έχουμε τους γνωστούς ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ όπως είναι, έχουμε ένα άχρωμο προς το παρόν τουλάχιστον ΚΙΝΑΛ. Όταν μπήκα στην πολιτική είτε στο ΠΑΣΟΚ το ’12 είτε στο Ποτάμι το ’19 είχα πολύ όρεξη και ενθουσιασμό για συγκεκριμένους λόγους και διακυβεύματα. Αυτά τώρα πια δεν υπάρχουν».

Παρόλα αυτά, δεν έχει μετανιώσει καθόλου για την εμπλοκή του αυτή. «Ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία, ειδικά το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το Ποτάμι μετά και είμαι πολύ χαρούμενος που την έζησα. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι δεν πρόκειται να εκλεγώ ποτέ, οπότε ήμουν και πιο ήσυχος χωρίς άγχος», λέει.

Γιος του συγγραφέα Γιώργου Χειμωνά και της θεατρικής συγγραφέως Λούλας Αναγνωστάκη σχολιάζει, τέλος, τον τρόπο με τον οποίο βίωσε την απώλεια της μητέρας του πριν περίπου πέντε χρόνια. «Το φυσιολογικό για ένα παιδί είναι να χάσει αυτό τους γονείς του πρώτα. Ήταν πιο δύσκολο με τον πατέρα μου γιατί είχε φύγει πολύ πιο νέος. Η μητέρα μου ήταν μεγάλη σε ηλικία και είχε ταλαιπωρηθεί τα τελευταία δύο - τρία χρόνια με διάφορα θέματα. Θεωρώ ότι ήταν για μένα η οριστική ενηλικίωσή μου, γιατί ήμουν πάντα ανώριμος. Επίσης συνοδεύτηκε από μια επιστροφή στην παιδική ηλικία κατά κάποιον τρόπο γιατί ξαναγύρισα στο πατρικό μου στην Κυψέλη μετά από 38 χρόνια», καταλήγει.