Ένα ιστορικό αθλητικό λεύκωμα, που στηρίζεται σε μια σειρά όμορφων φωτογραφιών, μέσα κι έξω από τα γήπεδα, οι οποίες αποτυπώνουν τη χρυσή εποχή της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΠΑΟΚ της δεκαετίας του ‘70 και σε κείμενα που ψηλαφούν τις κοινωνικές, πολιτιστικές και αθλητικές προεκτάσεις της, κυκλοφορεί σε λίγες μέρες.

«Ο ΠΑΟΚ του ‘70 με τον φακό του Μιχάλη Παππού» αναφέρεται στην εποχή της «αναγέννησης» της ομάδας, στην εποχή που ο ΠΑΟΚ ανέδειξε τη δυναμική του. Στην εποχή αυτή ο σύλλογος κατέκτησε το πρώτο επίσημο τρόπαιο, το Κύπελλο Ελλάδας το 1972, το δεύτερο Κύπελλο το 1974 και τέλος το πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδας το 1976.

Η ομάδα του ΠΑΟΚ εκείνης της «μαγικής» εποχής, με δεσπόζουσα μορφή τον αρχηγό του Γιώργο Κούδα, συνεπικουρούμενο από μεγάλους σε αξία συμπαίκτες και υπό την καθοδήγηση των αξέχαστων προπονητών Λες Σανόν και Γκιούλα Λοράντ, είχε συναρπάσει τους Έλληνες φιλάθλους με τις επιδόσεις της στα γήπεδα. Παράλληλα, κατά κοινή ομολογία ήταν μια ομάδα υψηλού αθλητικού ήθους.

Στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδης μεταξύ άλλων τονίζει:

«Εύχομαι μόνο ένα πράγμα, όλοι μας πρέπει να ξαναζήσουμε αυτές τις στιγμές. Ας μας εμπνεύσουν οι θρίαμβοι της δεκαετίας του 1970 για νέα επιτεύγματα!».

Στο λεύκωμα αυτό, κείμενα και εικόνες ξεδιπλώνουν τα γεγονότα με συγκινητικό τρόπο.

Ο Κούλης Αποστολίδης, παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ ανέλαβε την επιμέλεια της έκδοσης.

Ο Μιχάλης Παππούς, ο σημαντικός αυτός επαγγελματίας φωτογράφος και φωτορεπόρτερ της Θεσσαλονίκης με πάνω από πενήντα χρόνια πορείας στο φωτορεπορτάζ, αποτύπωσε τις στιγμές και κατέγραψε όλη τη «χρυσή» εποχή της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΠΑΟΚ.

Ο Κώστας Μπλιάτκας, συγγραφέας και δημοσιογράφος, συντόνισε την έρευνα και συμπεριέλαβε συνεντεύξεις και κείμενα συγκεντρώνοντας όλες τις «ψηφίδες» του μωσαϊκού που ονομάζεται ΠΑΟΚ.

Τα ανεκτίμητα αυτά ντοκουμέντα αφηγούνται τα γεγονότα, διεγείροντας την όραση και το συναίσθημα, ενώ όλοι οι γνωστοί ποδοσφαιριστές της ομάδας παρελαύνουν στις σελίδες του βιβλίου.

Γνωστοί λογοτέχνες, δημοσιογράφοι, ειδικοί της φωτογραφίας, άνθρωποι του ποδοσφαίρου αλλά και ποδοσφαιριστές (Γιώργος Αναστασιάδης, Κούλης Αποστολίδης, Μάκης Βοϊτσίδης, Πάνος Θεοδωρίδης, Γιώργος Κατσάγγελος, Γιώργος Κούδας, Γιώργος Λιάνης, Γιάννης Λογοθέτης, Γιώργος Λυσαρίδης, Κώστας Μπλιάτκας, Σταύρος Πετρακόπουλος, Στράτος Σιμιτζής) συμμετέχουν στο βιβλίο. Η έκδοση αποτελεί ιστορική καταγραφή και απευθύνεται τόσο στους παλιότερους, όσο και στους νεότερους οπαδούς της ομάδας. Οι παλιοί θα θυμηθούν, ενώ οι νεότεροι θα μάθουν.

Η καταλυτική δύναμη της εικόνας

Για ένα βιβλίο γεμάτο «ιστορικά ντοκουμέντα ανεπίδεκτα αμφισβήτησης» κάνει λόγο ο Γιώργος Λυσαρίδης, εκπαιδευτικός και συγγραφέας, ο οποίος αναλύει το σκεπτικό του:

«Ανάμεσα σε κάποιον λογοτέχνη που θα ισχυριζόταν ότι ‘εν αρχή ην ο λόγος’ και σε κάποιον διακονούντα τη φωτογραφική τέχνη που αντιτείνει ότι ‘μια φωτογραφία ισοδυναμεί με 1.000 λέξεις’, στο λεύκωμα αυτό είναι προφανές ότι, όσοι το επιμελήθηκαν, επιχειρούν να συνδυάσουν κείμενα και εικόνες, προφανώς, όμως, αφού πρόκειται κατά βάση για φωτογραφικό λεύκωμα, επιλέγουν να καταδείξουν την καταλυτική δύναμη της εικόνας και της φωτογραφικής τέχνης. Της τέχνης, που γνωρίζει ότι, καθώς το όχημα του χρόνου δεν διαθέτει ‘όπισθεν’ και ποτέ ξανά ένα γεγονός δεν θα επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο, αφού είναι καταδικασμένο να παραμείνει έκτοτε (και για πάντα) σε μια χάρτινη ακινησία, εντούτοις κατορθώνει να επιβληθεί ως η αδιάψευστη απόδειξη της αυτοψίας των πραγμάτων. Και, μάλιστα, χωρίς να αντιμάχεται τον λόγο. Αντίθετα, ενεργοποιώντας μνήμες και ερεθίζοντας το θυμικό εκείνου που τη μελετά, του ‘λύνει’ και τη γλώσσα. Τον κάνει, βλέποντας αποτυπωμένο ένα γεγονός που συνέβη σε παρελθόντα χρόνο, να συνομιλεί ασυναίσθητα με τη φωτογραφία σε χρόνο ενεστώτα».

…»Παράλληλα, οι εξαιρετικές φωτογραφίες του λευκώματος αναδεικνύουν συγχρόνως και τη μοναδική τέχνη του δημιουργού τους. Ο φωτογράφος Μιχάλης Παππούς, άνθρωπος των γηπέδων κι αυτός, αλλά όχι μόνον, αφού έχει απαθανατίσει σημαντικές στιγμές της ιστορίας της Θεσσαλονίκης, από μια εποχή που η τηλεόραση ήταν αγέννητη ή μόλις ‘βρεφούδι’, με την ακαριαία σύλληψη ενός στιγμιότυπου, ικανότητα που απαιτεί αντανακλαστικά σε διαρκή ετοιμότητα, μετατρέπει τη φωτογραφική του μηχανή σε ιστορικό αρχειοθέτη και τη φωτογραφία του σε ανεπίδεκτο αμφισβήτησης ιστορικό ντοκουμέντο».