ΑΠΟΨΕΙΣ

Οι έρωτες που γεννιούνται τον Μάη είναι απρόσμενοι, κανένας δεν τους περιμένει, έρχονται και σε χτυπάνε στο δόξα πατρί, δεν περιμένουν να πάρεις ανάσα, κυλιούνται στα κρεβάτια μιας άνοιξης που έμοιαζε χειμώνας και κάνουν τις κρεβατοκάμαρες παραλίες εξωτικές.

Οι έρωτες του Μάη μοιάζουν σαν τα παλιά τραγούδια που νοσταλγούν ό,τι δεν έζησες κι όμως σ’ αρέσει να τα’ ακούς στα ραδιόφωνα, πιστεύοντας ότι επιτέλους σου έτυχε κι εσένα το αναπάντεχο.

Οι έρωτες που ξεκινούν κάποιο ανύποπτο απόγευμα στο κέντρο της πόλης Μάη μήνα, με ένα τυχαίο βλέμμα που κρατάει λίγα δευτερόλεπτα πιο πολύ από όλα τα άλλα βλέμματα, αρκετό να σου ξυπνήσει ένα συναισθηματικό κρυφό ηφαίστειο, είναι οι πιο επικίνδυνοι.

Γιατί ο έρωτας που φοβάται δεν είναι έρωτας. Ο έρωτας που δεν σου απαντά, δεν είναι έρωτας, ο έρωτας που φεύγει τρέχοντας μόλις κατανοεί την οικειότητα και το όμοιο που προσέγγισε δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι έρωτας.

Είναι ένας μύθος, μιας αγάπης που δείλιασε, που κιότεψε που θα παραμείνει αναπάντητη και ανικανοποίητη στους αιώνες των αιώνων.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25-26 Μαΐου 2019