ΑΠΟΨΕΙΣ

Τώρα που πέρασαν λίγες ημέρες και καταλάγιασαν τα γραφόμενα και η χώρα προσπαθεί να ανακτήσει τους χαμένους λόγω εκλογών ρυθμούς κάθισα και ξαναείδα τις πρώτες στιγμές από την νίκη και την ήττα των δύο μεγάλων κομμάτων.

Μελέτησα τους αρχηγούς τους. Είδα τον Μητσοτάκη τη στιγμή που βγήκε στο μπαλκονι και τον περίμεναν οι ψηφοφόροι του πανηγυρίζοντας. Προσπαθούσε να μην δείχνει θριαμβευτής, να κρατήσει χαμηλό προφίλ και να είναι σεμνός. Όπως οφείλει να είναι κάθε μεγάλος ηγέτης. Και όμως η νίκη είναι δική του. Ξεκίνησε με όλα τα προγνωστικά εναντίον του. Πήρε την προεδρία του κόμματος, λέγοντας πράγματα που αρχικά ξάφνιασαν και μετά απλά κέρδισαν επειδή ήταν ΚΑΝΟΝΙΚΑ. Αυτό που σκεφτόμασταν όλοι. Και διέσχισε την τετραετία του. Απλά έκανε αυτά που υποσχέθηκε. Και λίγα παραπάνω. Μείωσε τον ΕΝΦΙΑ, σήκωσε την χώρα ψηλά στην Ευρώπη, την εξόπλισε αμυντικά, πήρε πρωτοβουλίες που υιοθετήθηκαν σε ευρωπαικό επίπεδο, έβαλε το Δένδια στα εθνικά και μίλησε στη Βουλή των αντιπροσώπων στις ΗΠΑ αφήνοντας έτη πίσω τον Ερντογάν. Ζήτησε συγγνώμη για τα λάθη του. Και έκανε εκλογές. Και τις κέρδισε. Μελετώντας λοιπόν το πρόσωπό του, τη στιγμή που βγήκε στο μπαλκόνι είδα το στόμα του να χαλαρώνει. Θα πρέπει εκείνη τη στιγμή να ένιωθε πολύ περήφανος, αλλά ούτε και τότε δεν επέτρεψε στον εαυτό του να το δείξει. Και είπε ότι έχει κι άλλα να κάνει.

Ο Τσίπρας τώρα. Ήταν πραγματικά σε πολύ δύσκολη θέση. Μετά από έναν προεκλογικό αγώνα με πολλά αυτογκόλ, που ακολούθησε μία τετραετία αντιπολίτευσης χωρίς ουσιαστικά σημαντκή ατζέντα. Λίγο κορονοϊός, λίγο κόκκινα δάνεια, αλλά τα επιχειρήματα στέρευαν. Οι αριθμοί πήγαιναν καλά. Η Τσαπανίδου κατά τη γνώμη μου ήταν καλή επιλογή. Άκουσα πολλούς δεξιούς να την αντιπαθούν, που σημαίνει πως έκανε καλά τη δουλειά της. Και μετά ήρθε η επόμενη ημέρα των εκλογών. Με πολύ προσεχτικά διαλεγμένες λέξεις όπως οδυνηρή ήττα διαχειρίστηκε το πένθος του για να κηρύξει λίγο αργότερα το τέλος του. Στην Κεντρική Επιτροπή, καταχειροκροτήθηκε βάζοντας τέλος στα τουλάχιστον άμεσα σενάρια αντικατάστασης του. Μίλησα με ψηφοφόρους του μέρες μετά και οι περισσότεροι υποστηρίζουν πως έχει πολλά να δώσει. Κάποιοι ζητούν να φύγει και δείχνουν Αχτσιόγλου. Η δήλωση του ότι η ήττα έχει έναν πατέρα ήταν γενναία. Αν με ρωτάτε ο Τσίπρας έχει πολλά να δώσει. Και στην πολιτική ποτέ μην λες ποτέ.

Και θα ολοκληρώσω με τον Ανδρουλάκη. Πιστεύω πως τα κατάφερε. Τουλάχιστον στο πρώτο βήμα. Θα πρέπει να βρει και εκείνος τα δικά του νέα πρότυπα ή εάν δεν τα βρει να τα δημιουργήσει. Το να ερίζουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ για τον Ανδρέα είναι μάλλον ξεπερασμένο. Οι εποχές έχουν αλλάξει και ακόμα και οι μεγαλύτεροι αναζητούν νέους ανθρώπους να ψηφίσουν, ενώ οι νεότεροι -εκείνοι που αποτέλεσαν και το διακύβευμα αυτών των εκλογών έδειξαν πως δεν τρώνε κουτόχορτο.

Υ.Γ. Υστερόγραφο δεν έχει. Εκ των υστέρων πολλά μπορούν να γραφτούν.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 03-04.06.2023