Γεμάτοι χαμόγελα ήταν οι υπουργοί της ΝΔ που χθες περιόδευαν στη ΔΕΘ.

Ευλόγως αν είχαν δει τις δημοσκοπήσεις. Που μάλλον ήταν απίθανο να μην τις έχουν δει.

Όλα πάνε καλά. Η ΝΔ είναι σαφώς μπροστά, η παράσταση νίκης είναι δική της κι ο Μητσοτάκης ηγεμονεύει.

Αυτό δε σημαίνει προφανώς ότι δεν υπάρχουν προβλήματα. Αλλά προφανώς αυτά είναι λιγότερα από όσα ευλόγως θα είχε μια κυβέρνηση 26 μηνών που αντιμετώπισε μια από τις πιο δυσκολότερες κρίσεις της ανθρωπότητας. Κι η κοινή γνώμη αναγνωρίζει την προσπάθεια που καταβάλλεται.

Όμως αυτή η εικόνα δεν συμβαδίζει με τις κυβερνητικές αντιδράσεις του τελευταίου καιρού.

Ούτε με τον ανασχηματισμό που απάντησε σε μια ευθύνη που δεν της είχε καταλογιστεί, δηλαδή την ολιγωρία στην κατάσβεση των πυρκαγιών.

Ούτε με το κοινωνικό μέρισμα που ανακοίνωσε χθες ο πρωθυπουργός το οποίο κυβερνητικά στελέχη αποδίδουν ως προσπάθεια να διατηρηθεί χαμηλά μια φωτιά που ενδέχεται να ανάψει το φθινόπωρο εξαιτίας των δύσκολων κοινωνικών συνθηκών.

Κοινώς η κυβέρνηση ανησυχεί για αυτό που θα μπορούσε να συμβεί.

Δικαίως ή αδίκως αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Μπορεί να έχει στοιχεία που εμείς δεν ξέρουμε.

Όμως ότι κι αν είναι, η ανησυχία αυτή συνοδεύεται από μια ανεξήγητη δόση αλαζονείας.

Κορυφαίος υπουργός έλεγε χθες δημοσίως και γελώντας ότι στο Μαξίμου κάνουν προσευχές, κι ο ίδιος επίσης, να παραμείνει αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας.

Κι εκπεφρασμένη πεποίθηση υπουργών και κομματικών στελεχών είναι ότι όσο υπάρχει Τσίπρας στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν κινδυνεύει η ηγεμονία Μητσοτάκη.

Στην κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσουν. Υπάρχει ζήτημα ανάπτυξης μιας λαϊκής δυσαρέσκειας που μπορεί να απειλήσει την κυβέρνηση ή όσο υπάρχει Τσίπρας, ο Μητσοτάκης δεν κινδυνεύει.

Αν δεν κινδυνεύει από τον Τσίπρα, ποιος μπορεί να ωφεληθεί από την ανάπτυξη αυτής της δυσαρέσκειας;

Διότι τα αντιφατικά μηνύματα, η κοινωνία τα ερμηνεύει ως αδυναμία...