Σάλο έχει προκαλέσει από εχθές το απόγευμα η καταγγελία γυναίκας που κατηγορεί τον γνωστό πρώην παρουσιαστή των Ράδιο Αρβύλα Στάθη Παναγιωτόπουλο για παράνομη διανομή προσωπικού υλικού στο διαδίκτυο ενώ τις τελευταίες ώρες κι άλλες κοπέλες έχουν αναρτήσει μηνύματα που φέρεται να τους έχει στείλει ο παρουσιαστής.

Με τις καταγγελίες να συνεχίζονται δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν λόγο για εκδικητική πορνογραφία. Ο όρος χρησιμοποιείται κυρίως μιντιακά και περιγράφει την διανομή προσωπικού υλικού στο διαδίκτυο χωρίς τη συναίνεση κάποιου από τους εικονιζόμενους. Ωστόσο, όπως εξηγεί στο makthes.gr η διευθύντρια του Διεθνούς Ινστιτούτου Κυβερνοασφάλειας (CSI Institute) Κέλλυ Ιωάννου, ο όρος "εκδικητική πορνογραφία" όχι μόνο είναι λανθασμένος αλλά και παραπλανητικός αφού το κίνητρο μπορεί να μην είναι καν η εκδίκηση.

«Ο όρος “εκδικητική πορνογραφία” είναι παραπλανητικός. Όταν μιλάμε για εκδίκηση η ευθύνη μετατίθεται από τον δράστη στο θύμα γιατί η εκδίκηση προϋποθέτει πως κάτι έχει κάνει το θύμα και ο θύτης το εκδικείται για αυτό. Επίσης ο όρος παραπλανεί και σε επίπεδο κινήτρου. Το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν το συναντάμε μόνο σε περίπτωση συντροφικής βίας ή ανάμεσα σε ζευγάρια όπου το ένα μέλος μετά το τέλος σχέσης θέλε να εκδικηθεί τον/την σύντροφό του. Το συναντάμε και σε περιπτώσεις ανηλίκων, στα σχολεία όπου αυτός που διανέμει το υλικό είτε πιστεύει ότι έχει πλάκα είτε θέλει να ανήκει κάπου. Το κίνητρο μπορεί να είναι επίσης οικονομικό σε περίπτωση που κάποιος χακάρει τον υπολογιστή κάποιου άλλου, πάρει το υλικό και είτε το πουλήσει στο σκοτεινό διαδίκτυο ή σε κάποια σελίδα είτε εκβιάσει αυτόν στον οποίο ανήκει το υλικό.

Επίσης το πρόβλημα σε αυτόν τον όρο είναι η λέξη πορνογραφία η οποία ενέχει μία καθαρά εμπορική χροιά. Άρα δεν έχει σχέση η εμπορική πορνογραφία με τη συναινετική λήψη ενός υλικού στο πλαίσιο μίας ερωτικής σχέσης όπου το θύμα μπορεί να συναίνεσε στη λήψη του υλικού αλλά όχι στη διανομή του», λέει η κ. Ιωάννου.

Σύμφωνα με την ίδια ο πιο σωστός όρος είναι αυτός της «τεχνολογικής σεξουαλικής κακοποίησης/ βίας» ο οποίος αναφέρεται συνήθως και ως «διαδικτυακός βιασμός». Αυτό που σοκάρει περισσότερο είναι η συχνότητα του φαινομένου το οποίο μάλιστα έχει ακόμα και ανήλικα θύματα. Για την ακρίβεια η κ. Ιωάννου τονίζει πως από τις κλήσεις που λαμβάνουν εβδομαδιαία οι περισσότερες αφορούν κυρίως ανήλικους:

«Στην εγκληματικότητα υπάρχει κάτι που ονομάζεται “σκοτεινός αριθμός” που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να μιλάμε με ακριβείς αριθμούς πάντα γιατί φαινόμενο μπορεί να υπάρχει και κάποιες καταγγελίες να μην φτάνουν στις αρχές. Αυτό που μπορώ να πω με βάση τα τηλεφωνήματα που δεχόμαστε εδώ από συμπολίτες μας που μας μαρτυρούν τα όσα βίωσαν είναι πως σε εβδομαδιαία βάση έχουμε τουλάχιστον 2-3 τέτοια περιστατικά, τα οποία αφορούν κυρίως ανήλικους.

Οι καταγγελίες που δεχόμαστε δηλαδή αφορούν το ότι κάποιος διέρρευσε υλικό από προσωπικές στιγμές μεταξύ ανηλίκων. Οι καταγγελίες γίνονται ή από γονείς που το συμβάν έχει γίνει μέσα στο σχολείο ή η καταγγελία έρχεται από ενήλικα πλέον θύματα όπου η θυματοποίησή τους έγινε όσο αυτά ήταν ανήλικα.»

Αναφορικά με το προφίλ του δράστη, η διευθύντρια του CSI Institute αποσαφηνίζει πως κατά κύριο λόγο η μη συναινετική διανομή του προσωπικού υλικού γίνεται τον πρώην ερωτικό σύντροφο και συνήθως μετά τον χωρισμό. «Βλέπουμε ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες δράστη. Οι δράστες Τύπου 1 που είναι συνήθως πρώην ερωτικοί σύντροφοι που έχουν διακόψει τη σχέση με το θύμα εδώ και μήνες και οι δράστες Τύπου 2 που έχουν διακόψει πιο πρόσφατα τη σχέση με το θύμα. Στην δεύτερη κατηγορία αντιμετωπίσαμε και περιστατικό με ιστορικό κακοποιητικής συμπεριφοράς», περιγράφει η κ. Ιωάννου.

Στις περισσότερες περιπτώσεις καταγγελιών στο CSI Institute «τα θύματα ξέρουν το δράστη γιατί ξέρουν με ποιον έχουν τραβήξει το υλικό και άρα γνωρίζουν ότι κοινοποιήθηκε από αυτόν». Βέβαια, σύμφωνα με την κ. Ιωάννου υπάρχει και η περίπτωση «μία γυναίκα να βρει φωτογραφία της ακόμα και σε site ροζ αγγελιών στο οποίο να αναφέρεται ως επαγγελματίας αλλά η συγκεκριμένη φωτογραφία να είναι προσωπική της. Σε αυτή την περίπτωση οι γυναίκες δεν γνωρίζουν ποιος είναι ο δράστης.

Επίσης, υπάρχουν και περιστατικά που ο δράστης δεν είναι ερωτικός σύντροφος. Μπορεί να έχει πάει ένα ζευγάρι σε ένα ξενοδοχείο και στο δωμάτιο να υπάρχει κρυφή κάμερα. Σε επίπεδο ανηλίκων μπορεί το βίντεο να μην αφορά και σεξουαλική πράξη αλλά η κοπέλα πχ. να έχει πάει τουαλέτα και κάποιοι απέξω να την τραβάνε βίντεο χωρίς να το γνωρίζει».

Τέλος η κ. Ιωάννου αναφέρει πως οι περισσότερες καταγγελίες γίνονται από γυναίκες ή από ομοφυλόφιλους άνδρες ενώ οι περιπτώσεις καταγγελιών από γυναίκα που να αφορά άλλη γυναίκα είναι μία στις χίλιες.