«Υπάρχει ένας άλλος κόσμος, που μας τον κρύβουν στο σκοτάδι. Είτε γιατί δεν έχουν ιδέα πώς μπορούμε να γίνουμε κι εμείς μέρος του είτε διότι θέλουν να μην είμαστε μέρος του. Μία πραγματική επανάσταση θα ήταν το άνοιγμα, η μετάβαση στον «άλλο» κόσμο κι ο μόνος τρόπος να πετύχει είναι μέσα από σκληρή μάχη κόντρα στους σκοταδιστές…».
Τα παραπάνω, πέρα από πιθανός πρόλογος ακόμη μίας μισόμουρλης θεωρίας συνωμοσίας, είναι κι ο πιθανός πρόλογος μίας ορθολογικής συνολικής εκτίμησης για το ελληνικό πρόβλημα. Η ελληνική κοινωνία χρεοκόπησε πολλαπλά, διότι τις τελευταίες δεκαετίες δεν μπόρεσε να «δει» πόσο μάλλον να μετάσχει στις παγκόσμιες εξελίξεις. Δεν είδε και δεν κατανόησε παρά το ελάχιστο σε σχέση με το σύνολο. Καταναλώνει, κάνει χρήση υπηρεσιών και έχει στη διάθεσή της όλα όσα καινοτόμα οι υπόλοιποι δημιουργούν, αλλά δεν έχει ιδέα ούτε πώς ούτε γιατί βρέθηκε με ένα smartphone στα χέρια της ή με ένα φρέσκο λαβράκι στο πιάτο της, με ένα ειδικό φάρμακο ή με ένα σύστημα προειδοποίησης στο αυτοκίνητό της… Θα μου πείτε νοιάζεται ο μέσος Αμερικανός, για να νοιαστεί ο μέσος Έλληνας; Όχι, αλλά εκείνος ξέρει ότι η χώρα του σε επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έρευνας και διασύνδεσης με την αγορά είναι leader.
Επειδή λοιπόν οι ΗΠΑ είναι η τιμώμενη χώρα φέτος στη ΔΕΘ, θα περίμενε κανείς οι ηγέτες του πολιτικού, οικονομικού και μιντιακού μας χωριού -τώρα που τελείωσαν και τα… μνημόνια- να δείξουν σ’ αυτήν τη φτωχοποιημένη, απογοητευμένη και αφασική πια κοινωνία πώς δημιουργείται αυτός ο «άλλος» κόσμος. Διότι δεν δημιουργείται μόνος του ούτε αρκούν τα δισεκατομμύρια. Αν αρκούσαν τότε τα δεκάδες εκατοντάδες δισ. σε βάθος χρόνου, που αντλήσαμε από την Ε.Ε., θα μας είχαν κάνει Νορβηγία ή Ισραήλ.
Ξέρει κάποιος απ’ αυτούς τους ηγέτες το «πώς»; Έχει δηλαδή το know how; Μέχρι στιγμής η απάντηση είναι αρνητική. Αλλά κι αυτό δεν θα πείραζε τόσο, αν είχαν τουλάχιστον τη βούληση να μας πάνε στον 21ο αιώνα αντί να ζούμε στη δεκαετία του ’80. Διότι θα έφερναν τους καλύτερους να το κάνουν κατ’ εντολήν τους. Αντ’ αυτού μαζεύουν τους μέτριους ή τους χειρότερους για να ασκούν πολιτική, οικονομική και μιντιακή εξουσία με άνεση. Την άνεση αυτού που εξουσιάζει ένα κοπάδι στο σκοτάδι.
«Υπάρχει ένας άλλος κόσμος, που μας τον κρύβουν στο σκοτάδι. Είτε γιατί δεν έχουν ιδέα πώς μπορούμε να γίνουμε κι εμείς μέρος του είτε διότι θέλουν να μην είμαστε μέρος του. Μία πραγματική επανάσταση θα ήταν το άνοιγμα, η μετάβαση στον «άλλο» κόσμο κι ο μόνος τρόπος να πετύχει είναι μέσα από σκληρή μάχη κόντρα στους σκοταδιστές…».
Τα παραπάνω, πέρα από πιθανός πρόλογος ακόμη μίας μισόμουρλης θεωρίας συνωμοσίας, είναι κι ο πιθανός πρόλογος μίας ορθολογικής συνολικής εκτίμησης για το ελληνικό πρόβλημα. Η ελληνική κοινωνία χρεοκόπησε πολλαπλά, διότι τις τελευταίες δεκαετίες δεν μπόρεσε να «δει» πόσο μάλλον να μετάσχει στις παγκόσμιες εξελίξεις. Δεν είδε και δεν κατανόησε παρά το ελάχιστο σε σχέση με το σύνολο. Καταναλώνει, κάνει χρήση υπηρεσιών και έχει στη διάθεσή της όλα όσα καινοτόμα οι υπόλοιποι δημιουργούν, αλλά δεν έχει ιδέα ούτε πώς ούτε γιατί βρέθηκε με ένα smartphone στα χέρια της ή με ένα φρέσκο λαβράκι στο πιάτο της, με ένα ειδικό φάρμακο ή με ένα σύστημα προειδοποίησης στο αυτοκίνητό της… Θα μου πείτε νοιάζεται ο μέσος Αμερικανός, για να νοιαστεί ο μέσος Έλληνας; Όχι, αλλά εκείνος ξέρει ότι η χώρα του σε επίπεδο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, έρευνας και διασύνδεσης με την αγορά είναι leader.
Επειδή λοιπόν οι ΗΠΑ είναι η τιμώμενη χώρα φέτος στη ΔΕΘ, θα περίμενε κανείς οι ηγέτες του πολιτικού, οικονομικού και μιντιακού μας χωριού -τώρα που τελείωσαν και τα… μνημόνια- να δείξουν σ’ αυτήν τη φτωχοποιημένη, απογοητευμένη και αφασική πια κοινωνία πώς δημιουργείται αυτός ο «άλλος» κόσμος. Διότι δεν δημιουργείται μόνος του ούτε αρκούν τα δισεκατομμύρια. Αν αρκούσαν τότε τα δεκάδες εκατοντάδες δισ. σε βάθος χρόνου, που αντλήσαμε από την Ε.Ε., θα μας είχαν κάνει Νορβηγία ή Ισραήλ.
Ξέρει κάποιος απ’ αυτούς τους ηγέτες το «πώς»; Έχει δηλαδή το know how; Μέχρι στιγμής η απάντηση είναι αρνητική. Αλλά κι αυτό δεν θα πείραζε τόσο, αν είχαν τουλάχιστον τη βούληση να μας πάνε στον 21ο αιώνα αντί να ζούμε στη δεκαετία του ’80. Διότι θα έφερναν τους καλύτερους να το κάνουν κατ’ εντολήν τους. Αντ’ αυτού μαζεύουν τους μέτριους ή τους χειρότερους για να ασκούν πολιτική, οικονομική και μιντιακή εξουσία με άνεση. Την άνεση αυτού που εξουσιάζει ένα κοπάδι στο σκοτάδι.
ΣΧΟΛΙΑ