ΑΠΟΨΕΙΣ

Η δικογραφία για την υπόθεση Novartis που έφτασε στη Βουλή και θα συζητηθεί προκειμένου να αποφασιστεί ο «επιμερισμός ευθυνών», έφερε εκ των πραγμάτων στο προσκήνιο μία σκοτεινή και πολιτικά τουλάχιστον αποκρουστική μεθόδευση. Μία επιχείρηση σπίλωσης και πολιτικής εξουδετέρωσης μιας σειράς πολιτικών προσώπων, που θεωρήθηκαν εχθροί της προηγούμενης κυβέρνησης. 

Αξιοποιώντας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ένα σαθρό κατηγορητήριο με καταθέσεις προστατευόμενων μαρτύρων, το αξιοποίησε στο έπακρο για να στοχοποιήσει και να εξοντώσει ηθικά και πολιτικά συγκεκριμένα πρόσωπα. Χρέος τώρα του πολιτικού συστήματος (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) να ξεκαθαρίσουν αυτό το σκηνικό.

Για να τελειώνουμε οριστικά με παρόμοιες πρακτικές, με σκοτεινές μεθοδεύσεις και επιχειρήσεις δύσοσμων παρασκηνίων και η χώρα να επιστρέψει στην κανονικότητα. Χωρίς βεβαίως ρεβανσισμούς αλλά και χωρίς συγκαλύψεις. Ο νέος πρωθυπουργός δεν έχει κανένα λόγο να κινηθεί κατά των πολιτικών αντιπάλων του, επαναφέροντας την πολιτική ζωή σε καταστάσεις που είχαν ξεχαστεί. Και δεν έχει γιατί το παρελθόν δείχνει ότι όσοι το επιχείρησαν απέτυχαν.

Τους γύρισε μπούμερανγκ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη τον Σεπτέμβριο του 1993 ανετράπη-κατέρρευσε και τον Οκτώβριο ο Ανδρέας Παπανδρέου, που είχε παραπεμφθεί στο ειδικό δικαστήριο και αθωώθηκε, επανήλθε νικητής και τροπαιούχος στην εξουσία. 

Η νέα πλειοψηφία τότε επιδίωξε την παραπομπή του Μητσοτάκη στο ειδικό δικαστήριο, αλλά ο Ανδρέας ζήτησε και επέβαλε την αναστολή των διώξεων από τη Βουλή. 

Είναι θετικό τώρα το ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν θέλει να μετατρέψει τη Βουλή σε βιομηχανία εξεταστικών επιτροπών. O πρωθυπουργός έχει διακηρύξει επανειλημμένως και πρόσφατα στη ΔΕΘ ότι δεν γοητεύεται από την ιδέα των εξεταστικών και προανακριτικών επιτροπών για τα πεπραγμένα των αντιπάλων του. Προτιμά, όπως έχει πει, να επικεντρωθεί στις υποθέσεις του μέλλοντος, παρά να «σκαλίσει» εκείνες του παρελθόντος. 

«Εγώ τους πολιτικούς μου αντιπάλους δεν τους στέλνω στα δικαστήρια. Οι πρωθυπουργοί κρίνονται στις κάλπες, στις συνειδήσεις των πολιτών και στις σελίδες της Ιστορίας» ανέφερε πριν από λίγες μέρες συνομιλώντας με συνεργάτες του, θυμίζοντας την «ιστορική» φράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή: 

«Έναν τ. πρωθυπουργό δεν τον παραπέμπεις σε δίκη, τον στέλνεις σπίτι του». Αναγκαίο βέβαια να σημειωθεί ότι ο Τσίπρας και οι συν αυτώ δεν κατηγορούνται για εμπλοκή σε οικονομικό σκάνδαλο, για κλοπή και κατάχρηση δημοσίου χρήματος, όπως συνέβη τον Οκτώβριο του 1993 με το αποκαλούμενο «οικονομικό σκάνδαλο Κοσκωτά» και την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου και δύο υπουργών του. 

Η κατηγορία ότι Τσίπρας και υπουργοί του (μπορεί να) συνωμότησαν για να πλήξουν πολιτικούς αντιπάλους τους («κατάχρηση εξουσίας») εμπεριέχει αυτομάτως και το υποκειμενικό στοιχείο της ύπαρξης πολιτικών (και μόνο) ευθυνών.

Εν πάση περιπτώσει, το σκηνικό που φέρεται να είχε στηθεί τότε για τη σπίλωση και πολιτική εξουδετέρωση μίας σειράς πολιτικών προσώπων δεν περιποιεί τιμή ούτε στην προηγούμενη εξουσία, που από θύτης παριστάνει τώρα το… θύμα, ούτε στην απελθούσα ηγεσία -και όχι μόνο- της δικαιοσύνης. Γι’ αυτό και επιβάλλεται να αρθούν όλοι στο ύψος των περιστάσεων και να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 22 Σεπτεμβρίου 2019