Μόνο σε ξερό γήπεδο μπορεί…
Δεν χρειάζεται διείσδυση στα άδυτα του υπουργείου Οικονομικών. Αρκεί η κοινή λογική. Η ιστορία με τις επιστρεπτέες και τα επιδόματα παραξεχείλωσε, λαγοί δεν βγαίνουν από το καπέλο, λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν, άρα ενδεχόμενη επάνοδος της πανδημίας θα σημάνει οικονομική καταστροφή. Και επειδή σε τέτοιες περιπτώσεις εύκολα χάνεται η ψυχραιμία, τα τραπεζάκια θα ξαναστηθούν στην πλατεία Συντάγματος, νέοι Καζάκηδες, Τσακαλώτοι, Βαρουφάκηδες και Κατρούγκαλοι θα πιάσουν δουλειά για να υποσχεθούν τον ουρανό με τ’ άστρα, σεισάχθειες και προγράμματα Θεσσαλονίκης θα πέσουν στην πιάτσα, οι δημαγωγοί θα διαμελίσουν τα ιμάτια της λογικής και όποιος πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι νίκησε.
Πριν πείτε ότι αυτά έγιναν μια φορά, ότι δεν επαναλαμβάνονται, ότι ο κόσμος ωρίμασε και άλλα τέτοια ψύχραιμα, ρίξτε μια ματιά στον περίγυρό σας. Σε συγγενείς, φίλους, συναδέλφους, γείτονες. Και μετρήστε πόσοι από αυτούς δεν είναι έτοιμοι να πιστέψουν ένα ακόμη βολικό παραμύθι. Όντως, δεν ταιριάζει ιδιαιτέρως στην πολιτική ορθότητα να σαρκάζεις τον «λαό» αλλά ο «λαός» που πίστεψε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα βαρούσε το νταούλι και οι αγορές θα χόρευαν ή ότι «με το ευρώ αμέσως καλύτερα», είναι ικανός να πιστέψει τα πάντα. Απλώς, όπως και πριν έξι - επτά χρόνια, η διαφορά θα είναι στο μάρκετινγκ. Ο Σώρρας που έλεγε ότι έχει 600 δισεκατομμύρια στην άκρη από κάποια Τράπεζα της Ανατολής αλλά δεν σκέφτηκε να πει και κάτι αριστερό, έμεινε στο περιθώριο. Ο Τσίπρας που έλεγε ότι οι δανειστές θα διέγραφαν 360 δισεκατομμύρια χρέος και θα παρακαλούσαν να μας δανείζουν για να κάνουμε κάθε χρόνο εκατό χιλιάδες νέες προσλήψεις στο Δημόσιο ή για να βγάζουμε σαρανταπεντάρηδες στη σύνταξη, δηλαδή υποσχόταν περισσότερα από τον Σώρρα, έπιασε το 37%. Σ’ αυτό τον κόσμο, μπορείς να πουλήσεις ό,τι παραμύθι θέλεις. Αρκεί να βάλεις λίγο Τσε, λίγο Βελουχιώτη, λίγο ΕΑΜ, λίγη Μακρόνησο, γενικώς κάτι «προοδευτικό». Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβει ο αυτόματος πιλότος που κατευθύνει το συλλογικό υποσυνείδητο εδώ και εβδομήντα χρόνια.
Η δημοσκοπική υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας εν μέρει μόνο οφείλεται στην πεποίθηση ότι διαχειρίζεται τις κρίσεις επιτυχέστερα ή ότι λύνει τα προβλήματα της καθημερινότητας καλύτερα. Εξίσου ή και περισσότερο οφείλεται στο γεγονός ότι δεν έχει ενοχλήσει κανέναν. Λεφτά μοιράζει, προσλήψεις κάνει, το Δημόσιο δεν το έχει αγγίξει, γενικώς δεν έχει επιβάλει μεταρρυθμίσεις με πολιτικό κόστος και όπου έδειξε τόλμη -για παράδειγμα, στις εκκενώσεις καταλήψεων ή στο νόμο για τα ΑΕΙ- διερμήνευε τις επιθυμίες των δυνητικών ψηφοφόρων της. Εάν σταματήσει να δίνει, εάν περικόψει συντάξεις, εάν καταργήσει έναν οργανισμό του Δημοσίου από τους δεκάδες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης, εάν προσπαθήσει να επαναφέρει μια δημοσιονομική σύνεση, θα σημάνει συναγερμός. Θα ξεχαστούν και τα θαύματα του Πιερακάκη, και η αποφασιστικότητα στην κατευθυνόμενη εισβολή λαθρομεταναστών στον Έβρο, και το υποδειγματικό πρόγραμμα εμβολιασμού, και το Σχέδιο Ανάκαμψης και Σταθερότητος. Όλα!
Ακριβώς γι’ αυτό, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπονομεύσει τόσο απροκάλυπτα την εθνική προσπάθεια για αντιμετώπιση της πανδημίας. Αμφισβήτησε τα μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης, υποδαύλισε την ανοησία των νεαρών που έπιναν μπύρες στις πλατείες, υπονόμευσε το πρόγραμμα εμβολιασμού, παριστάνει τον προστάτη των αρνητών δήθεν στο όνομα κάποιων «δικαιωμάτων». Ο Πολάκης δεν είναι ένας γραφικός πρώην υφυπουργός Υγείας που αμφισβητεί τα εμβόλια. Είναι ο άνθρωπος του Τσίπρα. Το δημοσιογραφικό σύστημα του Τσίπρα αναλαμβάνει, σε ρόλο εσωκομματικών Μουτζαχεντίν, να επιτεθεί σε όποιον τον αμφισβητήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παίξει μπάλα μόνο σε ξερό γήπεδο και μόνο αφού κάνει τον αγώνα ροντέο. Η κανονικότητα δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά και δεν περιμέναμε να μας το πει η Αχτσιόγλου…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 4 Ιουλίου 2021
