ΑΠΟΨΕΙΣ

Σαν σήμερα στις 5 Μαΐου 1945 ένα αμερικανικό τανκ όρμησε στην κεντρική πύλη του στρατοπέδου Μάουτχαουζεν και την έσπασε. Μέσα βρέθηκαν 81.125 κρατούμενοι σε άθλια κατάσταση, σκελετωμένοι οι περισσότεροι κι άρρωστοι από τις κακουχίες.

Έως τότε υπήρχαν πληροφορίες για τα στρατόπεδα των ναζί, αλλά οι Δυτικοί αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι μπορεί να ήταν αλήθεια και σίγουρα ήταν αδύνατον να φανταστούν την έκταση των συνθηκών της ναζιστικής «τελικής λύσης».

Εμβρόντητοι οι αμερικανοί στρατιώτες αντίκρισαν τη φρίκη σε όλο της το μεγαλείο. Έκτοτε έχουν γραφτεί βιβλία, μαρτυρίες, ταινίες και ρεπορτάζ, κι όμως 73 χρόνια μετά, στην ίδια αυτή αιματοκυλισμένη Ευρώπη το φάντασμα του ναζισμού επιβιώνει κάτω από δημοκρατικές διαδικασίες και με την ανοχή κυβερνήσεων και κλήρου.

Οι άνθρωποι που βρέθηκαν στο Μάουτχαουζεν από τους Αμερικανούς ήταν φαντάσματα του εαυτού τους κι αυτό είναι ένα ιστορικό γεγονός πολλαπλά επιβεβαιωμένο. Επέζησαν από τύχη των εκτελέσεων, της πείνας και των εξευτελισμών.

Είναι τρομακτικό για να είναι αληθινό ότι η Ευρώπη διολισθαίνει στην ιδεολογία της ακροδεξιάς. Είναι οδυνηρό η όποια αντίσταση στο ναζισμό να συνοδεύεται από την εύκολη αλλά πεπερασμένη από την ίδια την Ιστορία θεωρία των δυο άκρων.

Και τελικά είναι εφιαλτικό να συζητάμε σήμερα μορφές διακυβέρνησης σε συνεργασία με τα ιδεολογικά απομεινάρια του ναζισμού και να μην μπορούμε να βρούμε λύση δημοκρατική κι ανθρώπινη.

Αν δεν το κάνουμε τώρα, τότε πότε; Αν δεν το κάνουμε για μας, το οφείλουμε στις γενιές που έρχονται, γενιές που εμείς οι ίδιοι τις παραδώσαμε στη λήθη των ριάλιτι και των τηλεοπτικών αγώνων επιβίωσης.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 5 Μαΐου 2019