Κατ’ αρχάς να πω ένα μπράβο στο νέο τσάρο της Οικονομίας μας, τον Χρήστο Σταϊκούρα, που προτιμά να τεκμηριώνει τον πολιτικό του λόγο ακόμη κι αν δεν βολεύει, αντί να πετάει κουβέντες εντυπωσιασμού να ’χαμε να λέγαμε… Πάμε τώρα στη μεσαία τάξη και στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Με πρώτο και κύριο ερώτημα: Define «middle class»… Πώς προσδιορίζεται αυτή η «μεσαία τάξη», για την οποία τόσος λόγος γίνεται ειδικά τη δεκαετία της κρίσης; Ποια είναι αυτή η τάξη που επλήγη περισσότερο, φτωχοποιήθηκε, σήκωσε το μεγαλύτερο φορολογικό βάρος και βίωσε τη μεγαλύτερη ανεργία στον ιδιωτικό τομέα; Ο υπουργός λοιπόν είπε εισαγωγικά το άβολο πλην αληθινό: Ότι «η οικονομική επιστήμη δεν έχει καταλήξει σε έναν ορισμό, με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, για τον όρο μεσαία τάξη».

Αλλά με δεδομένο ότι κάπως πρέπει να την οριοθετήσουμε, χρησιμοποιούμε τις αναφορές του ΟΟΣΑ: Σύμφωνα μ’ αυτές, ως μεσαία τάξη χαρακτηρίζονται τα νοικοκυριά με ένα άτομο που εισοδηματικά κινούνται μεταξύ 6.294 και 16.783 ευρώ, με δύο άτομα μεταξύ 8.901 και 23.735 ευρώ και με τρία άτομα μεταξύ 10.901 και 29.069 ευρώ. Με άλλα λόγια, η «οροφή» πάνω από την οποία περνάς στην ανώτερη οικονομικά τάξη είναι περίπου 1.200 ευρώ το μήνα ατομικό εισόδημα.

Στην πράξη όμως αν αυτό το ποσό το «μεταφέρει» κανείς στη Σουηδία ή την Ιαπωνία, θα μιλάμε για κατώτερη τάξη. Αν το «μεταφέρει» στη Νιγηρία ή το Πακιστάν, θα είναι ο άρχοντας του χωριού. Στην Ελλάδα πάλι αυτή η οροφή είναι, σύμφωνα με την κοινή μας αντίληψη για το τι ξοδεύουμε, χαμηλότερη της πραγματικής. Τι εννοώ; Ότι σύμφωνα με την ΑΑΔΕ, με βάση τις φορολογικές δηλώσεις του 2018, το 52% των φορολογικών δηλώσεων είχαν δηλωθέν οικογενειακό εισόδημα κάτω των 8.000 ευρώ. Ενώ το 83% δήλωσε κάτω των 20.000 ευρώ. Δηλαδή εισόδημα άνω των 20.000 ευρώ αφορά στο μόλις 17% των δηλώσεων. Κάτι πάει πολύ στραβά μ’ αυτήν την εικόνα….

Εκτός κι αν πιστέψουμε ότι φως, νερό, τηλέφωνο, σταθερό και κινητό, νοίκι ή στεγαστικό δάνειο, βενζίνες, εισιτήρια, καθημερινά μικροέξοδα, έξοδα παιδιών για σχολεία και χαρτζιλίκι, ένδυση- υπόδηση, σουπερμάρκετ και μία ταβέρνα το 15ήμερο (τις «πολυτέλειες» τύπου week end, ψυχαγωγία, καλοκαιρινές διακοπές, έκτακτα έξοδα υγείας, δώρα γιορτές κτλ. δεν τα συζητώ καν) με σημερινές τιμές, καλύπτονται από αυτά τα ποσά. Δεν καλύπτονται κι αυτό το γνωρίζουν τόσο αυτοί που αγκομαχούν χρωστούν και μένουν χωρίς λεφτά στις 20 κάθε μήνα, όσο κι εκείνοι που δηλώνουν μεν τόσα αλλά ζουν με πολύ περισσότερα και αδήλωτα.

Πώς θα λυθεί λοιπόν αυτή η εξίσωση που από τη μία εμφανίζει μια μεσαία τάξη -φτωχή τάξη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα αλλά και για τα δεδομένα του κόστους ζωής στην Ελλάδα, και από την άλλη βάζει στην κατηγορία της ανώτερης/ανώτατης όσους ζουν με πάνω από 30.000 ευρώ το χρόνο και είναι βάσει των δηλώσεων περίπου… 10% - 12%; Αν η κυβέρνηση τη λύσει ομαλά μέχρι το τέλος της τετραετίας, τότε θα έχουμε περάσει στην περίφημη κανονικότητα. Αλλιώς θα ζούμε μια… τριπλή οικονομικά ζωή: Οι αγρίως φορολογούμενοι «πλούσιοι», οι ειλικρινείς φορολογούμενοι της μεσαίας τάξης και οι κατά δήλωση «μεσαία τάξη» που, είτε αμυνόμενοι είτε λόγω ασυνειδησίας, φοροδιαφεύγουν.

Μπράβο για την αναγνώριση

Έχοντας τεράστιο θαυμασμό για την τέχνη της φωτογραφίας και τεράστιο… θυμό για τη μη αναγνώριση της εκπληκτικής δουλειάς που κάνουν οι κορυφαίοι φωτορεπόρτερ, ειλικρινά χάρηκα όσο τίποτε την ανάρτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο facebook.

«Είχα τη χαρά χθες να παραστώ στην εκδήλωση για το έργο των Δημήτρη Παπαμήτσου και Andrea Bonetti, του προσωπικού μου φωτογράφου και του Αλέξη Τσίπρα αντίστοιχα. Έχω δει πολλές φορές τον Δημήτρη στα πιο απίθανα σημεία. Σε μια ταράτσα, σε μια γωνία που δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι θα τον έβλεπα και πιστεύω ότι αυτή είναι η ‘ματιά του φωτογράφου’, που θέλει πάντα κάτι καλύτερο. Και ήταν πολύ ενδιαφέρον να ακούσω τη ματιά του Andrea Bonetti για το πώς ο ίδιος αντιλαμβάνεται το ρόλο του, ως προσωπικός φωτογράφος του Αλέξη Τσίπρα. Έχω τεράστιο σεβασμό για τη δουλειά τους και για τη δουλειά όλων των φωτορεπόρτερ, έχοντας δει από πρώτο χέρι πόσο δύσκολη και απαιτητική είναι. Αλλά θέλω να τονίσω και πόσο σημαντική είναι. Σήμερα δεν έχει πια σημασία να προστατέψει κανείς τη δημόσια εικόνα του, άλλωστε φωτογραφίες και βίντεο θα βγουν όπου και να βρισκόμαστε. Όμως η δουλειά των φωτογράφων είναι να απεικονίσουν ένα αληθινό συναίσθημα και να δώσουν στον κόσμο μία οπτική που αποκαλύπτει κάτι παραπάνω για το πρόσωπο και για τον συναισθηματικό του κόσμο. Εκεί άλλωστε έχει εστιάσει ο Δημήτρης όταν παρουσίασε τις 10 αγαπημένες του φωτογραφίες, κάποιες από τις οποίες δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας. Θέλω να τον ευχαριστήσω για την εξαιρετική συνεργασία που έχουμε».

Εκλογές λόγω... προσφυγικού

Τον πρώην πρόεδρο της Βουλής Νίκο Βούτση τον εκτιμώ και τον σέβομαι… Και όχι διότι ήταν μια όαση ηρεμίας, μετριοπάθειας και λογικής μετά τη θητεία της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αλλά διότι πολλές φορές μου θύμισε τη φιλοευρωπαϊκή αριστερά της μεταπολίτευσης, που εμείς οι… δεξιοί ονομάζαμε «φωτισμένη», συγκρίνοντάς την με τους αριστερούς εραστές του Ανατολικού μπλοκ. Τώρα που το ξεκαθάρισα, πάω και στο προκείμενο: Μιλώντας στο ραδιόφωνο «Ελλάδα 94,3» και τον Βαγγέλη Γιακουμή, ο Ν. Βούτσης άσκησε φυσικά δριμεία κριτική στην κυβέρνηση, λέγοντας ότι οι ενέργειες της εκθέτουν τη χώρα και μετά πήγε ένα βήμα πιο κάτω: Εκτίμησε ότι αν γίνουν εκλογές μέσα στον επόμενο χρόνο, αυτές «δεν θα προκύψουν λόγω της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, αλλά λόγω των αδιεξόδων στο προσφυγικό». Και είπε ότι «το προσφυγικό θα απασχολήσει τη χώρα και την Ευρώπη για αρκετά χρόνια» τονίζοντας ότι «χρειάζεται εθνική συνεννόηση και συζήτηση στο υψηλότερο επίπεδο». Ας δούμε πρώτα το θέμα των εκλογών. Υπάρχει κανείς που στα σοβαρά πιστεύει στο σενάριο κατάρρευσης της κυβέρνησης λόγω… οικονομικής πολιτικής; Όχι φυσικά! Τώρα, εκλογές λόγω προσφυγικού σημαίνει ότι 8-9 κυβερνητικοί βουλευτές θα ανεξαρτητοποιηθούν ή θα κάνουν αντάρτικο με απειλές, προφανώς στο σκεπτικό μίας πιο σκληρής αντιμετώπισης. Και θα αποσταθεροποιήσουν αυτήν την κυβέρνηση, για να γίνουν εκλογές με απλή αναλογική -άρα δεν θα σχηματιστεί κυβέρνηση- μετά νέες εκλογές κτλ. και αυτό θα το κάνουν με τη χώρα να έχει μόλις βγει από δεκαετή κρίση; Αλλά το σενάριο των πρόωρων εκλογών πράγματι έχει πέσει στο τραπέζι της δημόσιας συζήτησης, με άλλο όμως σκεπτικό: Ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου, εκλογές με απλή αναλογική και στη συνέχεια επαναληπτικές με τη ΝΔ πρώτο κόμμα με bonus εδρών και ορίζοντα νέας καθαρής τετραετίας Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι δημοσκοπικά η ΝΔ θα έχει διψήφια διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ… Όλα τα άλλα δεν έχουν καμία βάση

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα

Η ωραία ατμόσφαιρα δημιουργήθηκε στο περιφερειακό συμβούλιο με πρωταγωνιστές τον Θάνο Τζήμερο και τον επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Γιάννη Πρωτούλη και κορυφώθηκε με την έλευση της… αστυνομίας για έναν χυμένο καφέ.

Το θέμα αφορούσε στην παράταση του ωραρίου των καταστημάτων στο Αιγάλεω και κατά τη συζήτηση ο Θάνος Τζήμερος επιτέθηκε στον Γιάννη Πρωτούλη, χαρακτηρίζοντάς τον «άνεργο που υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζόμενων» και «εκπρόσωπο κόμματος που θέλει να φέρει στην Ελλάδα τη δικτατορία και τον εμφύλιο». Η απάντηση Πρωτούλη ήταν εξίσου επιθετική, αφού αποκάλεσε τον Τζήμερο «επαγγελματία ρουφιάνο» και «ναζί με κοστούμι» και του πέταξε κι ένα «ξεφτίλα»… Καθώς συνεχιζόταν ο λεκτικός καβγάς, ο Γ Πρωτούλης είτε ηθελημένα είτε κατά λάθος έχυσε ένα φλιτζάνι καφέ πάνω στον Θ Τζήμερο, γεγονός που προκάλεσε νέα ένταση με τον λεκιασμένο πια σύμβουλο να καλεί την αστυνομία. Η αστυνομία ήρθε, ενώ οι υπόλοιποι σύμβουλοι και παρευρισκόμενοι προσπαθούσαν να ηρεμήσουν την κατάσταση και να τον πείσουν να μην καταθέσει μήνυση κατά του Γ. Πρωτούλη, καθώς αυτό θα σήμαινε πρακτικά σύλληψή του στο πλαίσιο του αυτοφώρου. Ο Θ. Τζήμερος επέμενε να γίνει η σύλληψη, οι αστυνομικοί έλεγαν ότι δεν μπορούσαν να παρακάμψουν το αίτημά του, αλλά στο τέλος πήραν εντολή άνωθεν να αποχωρήσουν, ενώ ο μηνυτής ζητούσε εξηγήσεις για την αποχώρηση! Δεν βαριόμαστε ποτέ σ’ αυτήν τη χώρα!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ", 1 Δεκεμβρίου 2019