Το θέμα υπέπεσε στην αντίληψή μου, διότι διάβασα καταγγελία της τομεάρχη Παιδείας και βουλευτή Δράμας του ΚΙΝΑΛ Χαράς Κεφαλίδου. Η καταγγελία αφορούσε την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, διότι στη Βουλή το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας (Α.Τ.Ε.Ε.Ν.) αντιστοίχησε πτυχίο ιδιωτικού κολεγίου με διάρκεια φοίτησης 5 εξαμήνων με πτυχίο ελληνικού ΑΕΙ με διάρκεια φοίτησης 5 ετών. «Μα είναι δυνατόν;» θα σκεφτεί κάποιος καλοπροαίρετα αν μείνει σ’ αυτό το επίπεδο ανάγνωσης. Αν πάει πιο αναλυτικά θα πει πάλι «Μα είναι δυνατόν;», αλλά... αντίστροφα! Διότι το ιδιωτικό κολέγιο του οποίου εξισώνεται το πτυχίο είναι η Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εδώ και μισό αιώνα, θυμάμαι και τον πατέρα μου να φέρνει με καμάρι σπίτι τα δυσεύρετα τότε στην Αθήνα προϊόντα από τις φάρμες της σχολής, λες και έφερνε χαβιάρι από τη Ρωσία. «Είναι της Αμερικανικής Σχολής!» μας έλεγε, με πιο εμβληματικό προϊόν τη γαλοπούλα που έγινε φυσικά σήμα κατατεθέν του πιο νόστιμου χριστουγεννιάτικου γεύματος ever... Αυτή η αδιαμεσολάβητη σχέση του κόσμου με τη σχολή, σήμερα αφορά εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά και δεκάδες προϊόντα και η σφραγίδα είναι η ποιότητα της παραγωγής.

Με αυτήν την προσλαμβάνουσα με πιάνουν τα γέλια και μόνο στην ιδέα ότι η σχολή που ιδρύθηκε το 1904(!) από τον Δρ. John Henry House και είχε πρώτους φοιτητές ορφανά παιδιά, μια σχολή που εισήγαγε πρώτη όλες τις καινοτόμες λύσεις μεθοδολογίας και εξοπλισμού, μια σχολή που στάθηκε όρθια έπειτα από τρεις πολέμους, μια κατοχή κι έναν εμφύλιο, συμβάλλοντας στην αγροτική ανάπτυξη της χώρας, που εισήγαγε τα προγράμματα «κατάρτισης εκπαιδευτών» σε διεθνές επίπεδο, που το 1996 ίδρυσε το Κολέγιο Περρωτής (δωρεά Αλίκης Περρωτή) με καινοτόμες ειδικότητες και εκπαίδευση στην αγγλική γλώσσα, ώστε να έχει διεθνές σύνολο φοιτητών και δεκάδες άλλα σημαντικά επιτεύγματα, αυτή λοιπόν η σχολή θεωρείται -τρομάρα μας -κατωτέρου επιπέδου, επειδή έχει πρόγραμμα σπουδών 5 και όχι 10 εξαμήνων.

Να ρωτήσει κανείς τι στην ευχή χρειάζονται τα… 5 χρόνια σπουδών στο συγκεκριμένο κλάδο; Θα λάβει καμιά δεκαριά επιστολές των καθηγητάδων που διδάσκουν εκεί και θα κατακεραυνώνουν τον ασεβή που θέλει να υποβιβάσει «το επίπεδο σπουδών», το οποίο φυσικά έχει σχεδιαστεί για να εξυπηρετεί τους ακαδημαϊκούς και όχι τους φοιτητές. Ανάλογη επιστολή δεν θα λάβει όμως αν τους πει να καταργήσουν τη μεταφορά μαθημάτων από έτος σε έτος ή να αυξήσουν κάθετα την υποχρεωτική παρουσία στα μαθήματα!

Τέλος πάντων, σε μια γελοία χώρα που π.χ. το πτυχίο τριετούς φοίτησης (6 εξάμηνα) του πανεπιστημίου του Cambridge... δεν αναγνωρίζεται ως ισότιμο, δεν έχει να περιμένει κανείς πολλά. Αυτό που σίγουρα πρέπει να περιμένουν όμως όσοι επιμένουν να μας κρατάνε δέσμιους πρωτοφανών οπισθοδρομικών αντιλήψεων είναι η αντίδραση. Θα αντιδρούμε λοιπόν, δεν θα σιωπούμε, όπως είχαν μάθει τόσα χρόνια.

«Χριστιάνα θα λέτε και θα κλαίτε»

Υπουργός της ΝΔ, που ξέρει πολύ καλά το παρασκήνιο, έλεγε τις προάλλες σε πηγαδάκι στη Βουλή για το μεταναστευτικό με αρκετή δόση σαρκασμού «Χριστιάνα θα λέτε και θα κλαίτε» αναφερόμενος στην πρώην περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου Χριστιάνα Καλογήρου. Γιατί; Διότι όπως εξήγησε η μετριοπαθέστατη και πολύ ικανή στο να καταλαγιάζει τα πνεύματα σε σχέση με τα προβλήματα στο μεταναστευτικό Καλογήρου, θεωρήθηκε... συριζόφιλη από κάποιους στη ΝΔ, επειδή δεν σήκωνε τους τόνους και δεν έκανε σκληρή αντιπολίτευση. Έτσι οι δύο βουλευτές Μηταράκης και Αθανασίου έδωσαν, όπως λέγεται, «μάχη» εναντίον της και υπέρ του Κώστα Μουτζούρη. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, αλλά αυτό που ακολούθησε δεν τον περίμενε κανείς στη ΝΔ. Τώρα λοιπόν ο μαχητικός περιφερειάρχης κατηγορείται ότι… δεν συμβάλλει στην εκτόνωση της έντασης στα νησιά, το αντίθετο μάλιστα. Αλλά όπως έγινε γνωστό για το τελευταίο συμβάν, δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς: Ενημερώθηκε μισή ώρα πριν από τις επίσημες ανακοινώσεις για την επίταξη των εκτάσεων από τον αρμόδιο υπουργό και πολιτικό του φίλο Νότη Μηταράκη τηλεφωνικά. Οπότε ακούστηκε να φωνάζει εκνευρισμένος: «Τώρα μου το λες, ρε Νότη;», Η συνέχεια επί της οθόνης…

Μη μένουμε στους τίτλους

Ακολουθεί αντιδημοφιλής άποψη: Ο τίτλος μπορεί να είναι «Ο δήμαρχος Ιάσμου θέλει ένωση με τη μητέρα πατρίδα (Τουρκία)», αλλά δεν είναι ακριβής. Τι είπε ο δήμαρχος Ιάσμου Οντέρ Μουμίν; Είπε επί λέξει: «Όσο περίμενα έξω, ρώτησα αν στο παρελθόν κάποιος δήμαρχος Ιάσμου είχε την τιμή να παρευρεθεί σε αυτήν τη γενική συνέλευση και μου είπαν όχι. Η καινούργια αποστολή, το καινούργιο όραμα του δήμου Ιάσμου θα είναι να αγκαλιάσει τη μητέρα πατρίδα από εδώ και πέρα. Είμαστε με δύναμη δίπλα στους αδελφούς μας, στην Κωνσταντινούπολη, στην Άγκυρα, στη Σμύρνη… Την 1η Σεπτεμβρίου, την παγκόσμια ημέρα ειρήνης, θα διοργανώσουμε ένα φεστιβάλ ειρήνης. Έχουμε πραγματοποιήσει συναντήσεις με τους δήμους Mestanli και Smolen από τη Βουλγαρία, αυτοί οι δύο δήμοι θα συμμετέχουν σε αυτό το φεστιβάλ, από την Ελλάδα θα συμμετέχουν οι δήμοι Ορεστιάδας και Θάσου. Έχουμε συμφωνήσει και είναι πολύ πιθανό να συμμετέχει και ο δήμος Αθηναίων και αύριο θα μεταφέρω την πρόσκλησή μας στους δυο δήμους από την Προύσα. Εγώ τον Ίασμο τον βλέπω ως εξής, είναι ένας δήμος όπου συμβιώνουν χριστιανοί και μουσουλμάνοι, Τούρκοι και Ρωμιοί. Εμείς σκοπεύουμε να τον κάνουμε ένα κέντρο πολυπολιτισμικότητας. Εύχομαι να μας στηρίξετε σε αυτό». Ασφαλώς ο δήμαρχος αυτοπροσδιορίζεται Τούρκος όπως όλοι οι μειονοτικοί, ασφαλώς μας ενοχλεί και μας δείχνει πού το πάει εδώ και δεκαετίες το προξενείο, αλλά ας δείξουμε στοιχειώδη αυτοσυγκράτηση. Αλλιώς παίζουμε το παιχνίδι του προξενείου.

Και γραπτώς!

Ζήλεψε τη δόξα του Βαρουφάκη ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και νυν επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτης Λαφαζάνης. Έτσι ετοιμάζει και αυτός βιβλίο για την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Ο ίδιος δήλωσε στην ιστοσελίδα iskra.gr ότι θα περιέχει «συνταρακτικές αποκαλύψεις και θα αναφέρεται σε σκληρές αλήθειες, που θα πονέσουν και θα ανάψουν φωτιές», Περιγράφοντας τους πρώην πλέον συντρόφους του, είπε χαρακτηριστικά: «Σαγηνεύτηκαν οι περισσότεροι στην κυβέρνηση και στα κεντρικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ από την καρέκλα, τυφλώθηκαν και παραδόθηκαν πολύ γρήγορα και από εκεί και πέρα τα μεγάλα οράματα κουρελιάστηκαν, καταχωνιάστηκαν και πετάχτηκαν στα σκουπίδια και απέμειναν τα ψέματα, οι δικαιολογίες, τα μικροπολιτικά παιχνίδια εξουσίας και η άνευ όρων παράδοση στη νέα «ευρωπαϊκή ιερά συμμαχία» και το σύστημα. Δυστυχώς αυτήν την τραγική εξέλιξη την έζησα να εκτυλίσσεται λεπτό προς λεπτό ως κινηματογραφική ταινία με μοιραίο τέλος». Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό το βιβλίο δεν θα έχει την… τιμή να γυριστεί ταινία από τον Γαβρά!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 16 Φεβρουαρίου 2020