Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1968 στο Μεξικό πέρασαν στην ιστορία ως μια από τις πιο ταραχώδεις διοργανώσεις. Αφενός ήταν οι φοιτητές οι οποίοι είχαν κάνει μια σειρά από διαδηλώσεις διαμαρτυρόμενοι επειδή η πόλη του Μεξικό ανέλαβε μια κοστοβόρα διοργάνωση ενώ εκείνοι αντιμετώπιζαν τη φτώχεια. Αφετέρου ήταν ο τελικός των 200μ που έμεινε στην ιστορία ως το "όνειδος" για το Ολυμπιακό Κίνημα λόγω της στάσης των τριών αθλητών που κέρδισαν την κούρσα. Ο πρώτος και ο τρίτος ήταν Αμερικανοί. Ο δεύτερος Αυστραλός. Όλοι τους λίγο ως πολύ διαμαρτυρήθηκαν ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις. Οι δυο Αμερικανοί αρνήθηκαν να σηκώσουν στις 16 Οκτωβρίου του 1968 το κεφάλι τους και να κοιτάξουν την αστερόεσσα κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, κάτι που απαγορεύεται από τον Ολυμπιακό Καταστατικό Χάρτη. Αντ' αυτού οι Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος σήκωσαν τη γροθιά τους και κοίταξαν στο έδαφος. Η πράξη τους σήμανε τον αποκλεισμό τους από τη διοργάνωση, την αφαίρεση των μεταλλίων τους και μια ζωή στη λήθη του αθλητισμού αρχικά. Η πράξη τους ωστόσο πέρασε ως μια από τις σημαντικότερες στην ιστορία του αγώνα των Αφροαμερικανών για δικαιοσύνη και ισότητα και ισονομία.

Ο δεύτερος; Ο Αυστραλός Πίτερ Νόρμαν έλαχε της ίδιας αντιμετώπισης σε μια Αυστραλία αρκετά μέχρι πολύ ρατσιστική, όπως έγραψε η Ελ Παΐς. Ο λόγος; Ο Νόρμαν δέχτηκε έπειτα από την παρότρυνση του Τζίμι Κάρλος να φορέσει στο πέτο της φόρμας του και πάνω από το εθνόσημο της Αυστραλίας μια κονκάρδα υπέρ του αγώνα των Αφροαμερικανών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έκτοτε... η ίδια συμπεριφορά. Δεν αναγνωρίστηκε ποτέ το ρεκόρ του, παρόλο που κανείς Αυστραλός δεν το έχει σπάσει ακόμη. Ο ίδιος ήξερε το πώς είχαν συμπεριφερθεί οι Αυστραλοί στους Αβορίγινες... Ήξερε πως η κίνησή του θα μπορούσε να του προκαλέσει προβλήματα. Ωστόσο επέλεξε να δράσει. Αλλά κι αυτόν τον απέκλεισαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τον απέκλεισαν στην Αυστραλία.  

Ποτέ δεν επέστρεψε ξανά στην ολυμπιακή ομάδα της χώρας του ούτε εκλήθη - 32 χρόνια μετά- να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης. Ο Νόρμαν πέθανε στις 9 Οκτωβρίου 2006. Οι ΗΠΑ και πιο συγκεκριμένα η Ομοσπονδία Στίβου αποφάσισε να ορίσει την ημέρα αυτή ως ημέρα του Πίτερ Νόρμαν. Οι Κάρλος και Σμιθ σήκωσαν το φέρετρό του καθώς από εκείνη την ημέρα του Οκτώβρη του 1968 μια μεγάλη φιλία γεννήθηκε ανάμεσα στους τρεις τους που συνδέθηκαν με τη Μαύρη Δύναμη.  

Σήμερα 13 χρόνια μετά τον θάνατό του και 51 μετά το αργυρό του μετάλλιο το κράτος της Βικτόρια στο νότο της Αυστραλίας τοποθέτησε ένα άγαλμα προς τιμήν του στη Μελβούρνη κοντά στο Στάδιο Lakeside. Ο Ντάρεν Γκότσερ ο διευθυντής της Εθνικής Οργάνωσης Αθλητισμού της Αυστραλίας είπε πως αναγνωρίζει πως θα έπρεπε αυτή η τιμή να είχε γίνει νωρίτερα. Πρωτοβουλίες σαν αυτή αποτελούν ένα τεράστιο βήμα μπροστά. Στην τελετή παραστάθηκαν η κόρη του, η μητέρα και ο προπονητής του Νόρμαν. Ποτέ δεν είχε την αναγνώριση αυτή όταν επέστρεψε στο σπίτι... είπε η μητέρα του η Θέλμα. Ο Νέβιλ Σίλιτοε αναφέρθηκε στην κακή συμπεριφορά που έτυχε ο Νόρμαν και πως στεναχωρέθηκε για αυτό. Ο Νόρμαν υπερασπίστηκε την ανθρωπότητα πριν 51 χρόνια και είναι πολύ σημαντικό για τις μελλοντικές γενιές να ξέρουν τι έκανε, ανέφερε ο Στίβεν Δημόπουλος μέλος του κοινοβουλίου της Βικτόρια.

Στο άγαλμα η πλακέτα γράφει "η άξια πράξη του Πίτερ που έγινε για να σταθεί αλληλέγγυος στους αμερικανούς Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος στο βάθρο έπειτα από την κούρσα τους θα αποτελεί πάντα μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές της Αυστραλίας και θα έχει μια ειδική θέση στην ολυμπιακή ιστορία. Σε χαιρετούμε Πίτερ Νόρμαν"