«Εάν ο πρωθυπουργός το είδε και σαν μια ευκαιρία για την έξοδο του κόμματός του από τα αδιέξοδα που το έχει οδηγήσει η κατώτερη των δυνατοτήτων ή των ελπίδων πορεία των τελευταίων τεσσάρων χρόνων, φοβάμαι πως θα απογοητευτεί» τονίζει ο ευρωβουλευτής του Ποταμιού, Μίλτος Κύρκος, σχολιάζοντας την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα ότι η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν ευκαιρία για αναδόμηση του πολιτικού σκηνικού.

«Αν θέλει ας αρχίσει έναν ουσιαστικό διάλογο για ποιο λόγο η δική του εκδοχή της Αριστεράς οδήγησε όχι μόνο στην αναγέννηση της δεξιάς παράταξης αλλά και στην ουσιαστική απαξίωση των αριστερών ιδεών στη χώρα μας», επισημαίνει σε άλλο σημείο της συνέντευξής του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και εξηγεί ότι μόνο έτσι μόνο θα ξεκινούσε μια ουσιαστική αναδόμηση του πολιτικού σκηνικού.

Επιπλέον, στη συνέντευξή του στο Πρακτορείο υποστηρίζει ότι το Ποτάμι που στήριξε τα δικαιωματικά νομοσχέδια, που χωρίς αυτό δεν θα περνούσαν, αλλά και τη συμφωνία των Πρεσπών, αποτελεί την καλύτερη επιλογή για όσους δεν βλέπουν τον κόσμο άσπρο-μαύρο και τονίζει ότι «στο παρόν πολιτικό σκηνικό, και με την οδυνηρή εμπειρία από την αποτυχία της προσπάθειας ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς», η αυτόνομη κάθοδος του Ποταμιού είναι μοναδική επιλογή.

Τέλος, για τις μετεκλογικές συνεργασίες ο Μίλτος Κύρκος δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι «το Ποτάμι έχει επισημάνει ως σημαντικότερη τροχοπέδη για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και την έξοδο από τη λιτότητα, τη δημόσια διοίκηση και το πελατειακό κράτος», ενώ σημειώνει ότι δεν διαβάζει τίποτα σχετικό στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του ευρωβουλευτή του Ποταμιού Μίλτου Κύρκου, στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο:   

   Ερ.: Πώς σχολιάζετε την τοποθέτηση του πρωθυπουργού στην πρόσφατη συνέντευξή του, ότι η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν η ευκαιρία για αναδόμηση του πολιτικού σκηνικού;

   Απ.: Η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν η λήξη μιας επώδυνης εκκρεμότητας 25 χρόνων, ήταν η συνεισφορά της Ελλάδας στο να επικρατήσει ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή, ήταν μια κομβική στιγμή στην μακρά πορεία της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην Ένωση. Εάν ο πρωθυπουργός το είδε και σαν μια ευκαιρία για την έξοδο του κόμματός του από τα αδιέξοδα που το έχει οδηγήσει η κατώτερη των δυνατοτήτων ή των ελπίδων πορεία των τελευταίων τεσσάρων χρόνων, φοβάμαι πως θα απογοητευτεί. Ας κρατήσουμε τα θετικά της συμφωνίας, ας δουλέψουμε σκληρά για να εφαρμοστεί με τρόπο που ταιριάζει με τα εθνικά μας συμφέροντα και, εάν θέλει, ας αρχίσει έναν ουσιαστικό διάλογο για ποιο λόγο η δική του εκδοχή της Αριστεράς οδήγησε όχι μόνο στην αναγέννηση της δεξιάς παράταξης αλλά και στην ουσιαστική απαξίωση των αριστερών ιδεών στη χώρα μας. Έτσι μόνο θα ξεκινούσε μια ουσιαστική αναδόμηση του πολιτικού σκηνικού.

   Ερ.: Γιατί δεν ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα του κ. Τσίπρα για Προοδευτική Συμμαχία;

   Απ.: Μα γιατί δεν με ενδιέφερε το ταξίδι, αλλά ο προορισμός. Χωρίς διάλογο για το τι πήγε εντελώς στραβά, για το γιατί οι προσφερόμενες ως αριστερές προτάσεις αποδείχθηκαν είτε αυταπάτες είτε ανεδαφικές και ανεφάρμοστες, δεν υπάρχει επόμενη ημέρα για την Αριστερά. Και το χειρότερο, η επόμενη ημέρα της χώρας θα καθοριστεί από τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που επέβαλαν το αδιέξοδο παραγωγικό μοντέλο των δανεικών, και που ποτέ δεν ανέλαβαν τις ευθύνες της χρεωκοπίας. Διότι δεν αλλάζεις το λάθος με το λάθος, πιστεύοντας πως είσαι ο κάτοχος της μοναδικής αλήθειας, ενώ γύρω σου καταρρέουν οι αυταπάτες σου μία μία.

   Ερ.: Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το Ποτάμι κάτω από το φράγμα εισόδου στην Ευρωβουλή. Πώς θα μπορέσετε να το ξεπεράσετε;

   Απ.: Στις ευρωεκλογές τα δύο μεγάλα κόμματα παίρνουν γύρω στο 12%-14% λιγότερο από τις εθνικές, καθώς το «φύγε εσύ, έλα εσύ» δεν λειτουργεί στην εντέλεια. Σε αυτό το ποσοστό βρίσκονται και οι ψηφοφόροι που θα κληθούν να διαλέξουν και να στείλουν στην Ευρωβουλή κάποια μικρότερα κόμματα: τους ΑΝΕΛ, που κυβέρνησαν τέσσερα χρόνια με τη γνωστή επιτυχία, το κόμμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου που την γνωρίσαμε καλά το πρώτο, καταστροφικό εξάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, την ΛΑΕ που μας προτείνει έξοδο από την ΕΕ, το DIEM του Γιάνη των στρατηγικών παιγνίων.

   Θεωρώ πως το Ποτάμι, που στην εθνική Βουλή στήριξε όχι μόνο τα δικαιωματικά νομοσχέδια που χωρίς αυτό δεν θα περνούσαν, αλλά και τη συμφωνία των Πρεσπών, αποτελεί την καλύτερη επιλογή για όσους δεν βλέπουν τον κόσμο άσπρο-μαύρο. Και δεν έχω καν αρχίσει να μιλάω για το έργο μας στην Ευρωβουλή!   

   Ερ.: Τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν δώσει δημοψηφισματικό χαρακτήρα στις ευρωεκλογές. Υπάρχει τρόπος να «επιβάλλετε» την ευρωπαϊκή ατζέντα;

   Απ.: Στην πλειοψηφία των πολιτών όχι. Όμως στόχος μας είναι η μειοψηφία που θα θελήσει να δώσει τις δικές της απαντήσεις στα ευρωπαϊκά διλήμματα. Από το σχολείο θυμάμαι τη ρήση «Των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε» που ταιριάζει απόλυτα με τη στάση των δύο μεγάλων κομμάτων.

   Ερ.: O Σταύρος Θεοδωράκης τάχθηκε στο πλευρό του προέδρου Μακρόν για το Brexit. Πιστεύετε ότι θα είναι καλό για την Ευρώπη να αποκοπεί η Βρετανία οριστικά;

   Απ.: Όχι, ούτε για την Ένωση θα είναι καλό, ούτε για την Βρετανία. Ο Μακρόν θέλησε να πιέσει λέγοντας πως δεν προσφέρουν κάτι οι διαρκείς αναβολές και ας αποφασίσει η βρετανική Βουλή τι θέλει, όχι τι δεν θέλει. Τα κράτη-μέλη τελικά έδωσαν μία ακόμη παράταση σκεπτόμενα κυρίως τις ευθύνες τους για τους Ευρωπαίους πολίτες εκατέρωθεν της Μάγχης. Είναι στο χέρι των Βρετανών βουλευτών να μην περάσει και αυτή η προθεσμία άκαρπη, γιατί δεν πιστεύω πως θα υπάρξει επόμενη. Εάν είμαι αισιόδοξος πως θα το κάνουν; Καθόλου, διότι μιλάμε για δύο μεγάλα κόμματα με ισχυρότατες αντιευρωπαϊκές πτέρυγες και ηγεσίες.

   Ερ.: Έχετε ταχθεί υπέρ της αυτόνομης καθόδου του Ποταμιού στις εκλογές. Αυτό ισχύει και για τις εθνικές εκλογές και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών;

   Απ.: Στο παρόν πολιτικό σκηνικό, και με την οδυνηρή εμπειρία από την αποτυχία της προσπάθειας ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, δεν έχουμε άλλη επιλογή.

   Ερ.: Τελικά η Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους ή σκευωρία, κύριε Κύρκο;

   Απ.: Το 2001 πληρώναμε δύο δισεκατομμύρια για τη φαρμακευτική δαπάνη. Χαλαρά, λόγω Ολυμπιακών, την πήγε το ΠΑΣΟΚ στα τρία (αύξηση 50%) και μετά, χαρούμενα ανέλαβε η κυβέρνηση Καραμανλή που την εκτόξευσε στα 5,2 (όπως και το έλλειμμα στο 15%). Όταν ανέλαβε η τρόικα να ρυθμίζει τη ζωή μας, η δαπάνη μαγικά κατρακύλησε, το 2014, πάλι στα 2,2 δισ. Εάν δεν είχαμε κυβερνήσεις χαλαρές και χαρούμενες, η χώρα θα είχε 23 δισ. παραπάνω να δώσει στα νοσοκομεία και την περίθαλψη. Πόσοι όμως άνθρωποι δεν θα είχαν πάρει τη μίζα τους!

   Αυτό είναι το σκάνδαλο των φαρμάκων. Τώρα γιατί κανείς υπουργός δεν κατάλαβε ποτέ τι γινόταν ή γιατί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να ασχοληθεί μόνο με μία εταιρία του χώρου και να τσουβαλιάσει όποιον πολιτικό αντίπαλο βρήκε στο δρόμο της, ε, αυτό οφείλεται στις παθογένειες μας: κανέναν δεν νοιάζει ο πολίτης που δεν χάρηκε αυτά τα 23 δισ. ως παροχές υγείας, και τα σκάνδαλα δεν είναι ευκαιρία για να αναρωτηθούμε τι δεν πάει καλά αλλά ευκαιρία για μικροπολιτικά παιχνίδια. Εξάλλου εάν αλλάξουν οι κανόνες πώς θα συντηρήσουμε το πελατειακό μας κράτος;

   Ερ.: Αν οι δημοσκοπήσεις επαληθευθούν και η ΝΔ κερδίσει τις εκλογές, το Ποτάμι θα μπορούσε να μετάσχει σε μια κυβέρνηση της ΝΔ;

   Απ.: Το Ποτάμι έχει επισημάνει ως σημαντικότερη τροχοπέδη για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου και την έξοδο από τη λιτότητα, τη δημόσια διοίκηση και το πελατειακό κράτος. Συμμετοχή του σε οποιαδήποτε κυβέρνηση θα είχε ως προαπαιτούμενο τη συμφωνία σε ένα τριετές πρόγραμμα αναδιοργάνωσης των υπηρεσιών που προσφέρει το κράτος, με μεταφορά στην αυτοδιοίκηση όσων δεν είναι επιτελικές, αναδιοργάνωσης των δομών που προσφέρουν οι παραμένουσες υπηρεσίες και εκπαίδευση των υπαλλήλων για να τις στελεχώσουν με ορθό τρόπο. Δυστυχώς τίποτε τέτοιο δεν διαβάζω στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας.

   Και εάν αναρωτηθείτε, «γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προχώρησε μια τέτοια μεταρρύθμιση;», η απάντηση είναι απλή: γιατί και στη διοίκηση - όπως και στους περισσότερους τομείς - από τη μια θεωρούσε πως αρκεί να θέλεις κάτι για να γίνει, έστω και εάν δεν έχεις ιδέα για το πώς, και από την άλλη, ειδικά το πελατειακό κράτος, ήταν μια πολύ όμορφη κληρονομιά! Τόσοι διορισμοί τι νόημα θα είχαν;