Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Παντελάκη

Για τέταρτη χρονιά ο έρωτας της Ασημένιας και του Νικολή διαδραματίζεται στο σανίδι εξερευνώντας τα όρια των σχέσεων, την αθωότητα των παιδικών χρόνων και τις αγάπες που κουβαλάμε μέσα μας για πάντα. «Οι κάτω από τα Αστέρια» είναι μία παράσταση σε παραγωγή των ίδιων των συντελεστών που αγαπήθηκε και έρχεται από αύριο στο θέατρο Αυλαία.

«Νιώθουμε πολύ τυχεροί που μας επιλέγει ο κόσμος σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία και γεμίζει το θέατρο. Είναι πραγματικά συγκινητικό. Όσες φορές μέσα στον κορονοϊό άνοιξαν τα θέατρα παίζαμε από τους πρώτους. Δεν έχουμε χάσει ποτέ αυτήν την επαφή. Επίσης, στη Θεσσαλονίκη πριν τον κορονοϊό είχαμε κάνει πολλές παραστάσεις και ήδη μας στέλνουν μηνύματα οι θεατές που κλείνουν εισιτήρια να μας δουν και πάλι. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ίσως υπάρχει αυτό το ενδιαφέρον από τον κόσμο, επειδή η παράσταση μαζί με εμάς διαμορφώνεται και εξελίσσεται κατά τη διάρκεια των χρόνων. Το περιμένουμε πώς και πώς» λέει στη «ΜτΚ» με ενθουσιασμό η γνωστή ηθοποιός.

Η παράσταση πέρα από τη μεγάλη περιοδεία που έχει κάνει στην Ελλάδα, «μια μεγάλη παρακαταθήκη» όπως τη χαρακτηρίζει η Λίλα Μπακλέση, είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει και στο εξωτερικό, στο Λονδίνο και το Άμστερνταμ, μια εμπειρία που έχει πολλούς λόγους να θυμάται η πρωταγωνίστρια. «Στο Λονδίνο παίξαμε στο Νότινγκ Χιλ σε μια αγγλικανική εκκλησία που είχε μεταμορφωθεί σε θέατρο. Ήταν πολύ συγκινητικό γιατί η παράσταση μιλά για τις σκληρές αποφάσεις που μπορεί να πάρουμε στη ζωή μας και οι Έλληνες που ήρθαν εκεί είχαν ήδη πάρει αυτές τις αποφάσεις και την είδαν με τελείως διαφορετικό πρίσμα. Άφησαν πίσω τις οικογένειές τους, κάποιες σχέσεις… Στο Άμστερνταμ είχε ενδιαφέρον γιατί ήταν σε ένα μεγάλο ποσοστό Ολλανδοί. Ήρθαν γιατί διάβασαν ότι πρόκειται για καλοκαιρινό έρωτα στην Ελλάδα και μετά στο φουαγιέ μας είπαν κάποιοι θεατές ότι είχαν ζήσει έναν τέτοιον έρωτα στη χώρα μας στα είκοσι τους και γι’ αυτό ήθελαν να έρθουν στην παράσταση. Μπορεί να μην έχεις τις ίδιες προσλαμβάνουσες και να μην μεγάλωσες με τον ίδιο τρόπο με κάποιον άνθρωπο αλλά κάπως βρίσκονται κοινές συνδέσεις» επισημαίνει η πρωταγωνίστρια.

«Πρέπει να πάρεις ένα ρίσκο όταν πιστεύεις σε κάτι»

Δεδομένου ότι δούλεψαν μαζί από την αρχή του έργου σαν ομάδα και ανέλαβαν όλη την προώθηση και τα κόστη, δεν θα μπορούσε παρά να αποτελέσει ένα κομβικό σημείο για τη δουλειά της ηθοποιού. «Για εμάς είναι σταθμός από τη στιγμή που τα έχουμε κάνει όλα μόνοι μας. Το έχουμε σκηνοθετήσει μαζί με την Αρτέμιδα Γρύμπλα και τον Κωνσταντίνο Μπιμπή. Την παραγωγή την κάνουμε μόνοι μας. Υπήρχε πολύ μεγάλο ρίσκο για τα πάντα, τόσο στην αρχή μας όσο και στο να φύγουμε στο εξωτερικό, αλλά και ότι το πήγαμε σε διάφορες πόλεις. Πρέπει να πάρεις ένα ρίσκο όταν πιστεύεις σε κάτι και εμείς το πήραμε και με κάποιον τρόπο έχει αποδώσει», διαπιστώνει.

Από τον ρόλο της, αυτό που κρατά είναι ο δυναμισμός της ηρωίδας. Σίγουρα, όμως, προσπαθεί κιόλας μέσα από τη δική της ιστορία να απωθήσει τα μικροαστικά κατάλοιπα που υπάρχουν στην κοινωνία μας. «Με γοητεύει το πόσο δυναμική είναι. Η Ασημένια είναι μια γυναίκα που μεγάλωσε σε ένα νησί, σε μια επαρχία στο ’80 και το ’90. Η ίδια και ο Νικολής έχουν μεγαλώσει σε ένα μικροαστικό περιβάλλον και βλέπουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο από ότι τα βλέπω εγώ ως Λίλα που έχω μεγαλώσει στο τώρα και είμαι μια γυναίκα στο 2022. Οι αποφάσεις που έχει πάρει πιστεύω ότι έχουν σχέση με το περιβάλλον που μεγάλωσε. Ο έρωτας με τον Νικολή είναι κάτι που κρατάει στην καρδιά της και έχει μια ξεχωριστή θέση» αναφέρει. Στη συνέχεια προσθέτει: «Προσπαθώ πολύ να μην έχω καθόλου μικροαστικά κατάλοιπα. Παλεύω γι’ αυτό. Έχει δικά μου στοιχεία η Ασημένια αλλά κάποια πράγματα και ο τρόπος που σκέφτεται μερικές φορές είναι αυτά που προσπαθώ εγώ να αποφύγω».

«Ξεχνάμε ότι έχουμε υπάρξει παιδιά»

Ένα από τα θέματα του έργου είναι η αθωότητα που χάνεται με τα χρόνια. Γιατί συμβαίνει αυτό; Η ηθοποιός μας απαντά: «Νομίζω συμβαίνει επειδή δεν είναι πια σε επαφή με το παιδί που έχουν μέσα τους. Προσπαθούν να ξεχάσουν ότι έχουν υπάρξει παιδιά. Προσωπικά, βλέπω ηθοποιούς μεγαλύτερους από μένα που έχω συνεργαστεί και κρατούν τη ζωηράδα, την αθωότητα τους και φαίνονται πολύ μικροί. Είναι συγκλονιστικό το πώς μπορούν να είναι και εκπληκτικοί επαγγελματίες και παράλληλα να κρατάνε αυτήν την αθωότητα. Πιστεύω ότι αυτό είναι που χάνουμε, ότι ξεχνάμε ότι έχουμε υπάρξει παιδιά. Η ζωή είναι σκληρή αλλά αν δεν κρατήσεις και κάποιες ευχάριστες νότες και δεν πάρεις κάποια πράγματα στην πλάκα δεν ξέρω πώς μπορείς να συνεχίσεις. Ξέρω ότι αυτή η περίοδος είναι πολύ δύσκολη για να συμβεί αυτό. Εγώ σε αυτή τη φάση είμαι μαζί με την ψυχοθεραπεία που με κρατάει σε μια καλή κατάσταση» τονίζει.

Πέρα από την παιδική αθωότητα, όμως, το κεντρικό θέμα της παράστασης αφορά τον ίδιο τον έρωτα, ο οποίος και αυτός είναι ένας τρόπος «να σε φέρνει σε επαφή με το παιδί που έχεις μέσα σου». Εξηγεί ότι «ίσως γι’ αυτό θέλουν όλοι να είναι ερωτευμένοι. Γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από αυτό το συναίσθημα». Για την ίδια σίγουρα το να νιώθει ερωτευμένη την κάνει να νιώθει πιο παραγωγική: «Σου δίνει μια ελπίδα ο έρωτας. Δεν πειράζει να σε απορροφά. Πρέπει να δίνουμε στον εαυτό μας ένα περιθώριο να το ζήσει. Πώς θα γίνεις παραγωγικός και πώς θα λειτουργήσει το μυαλό σου αν δεν έχεις ζήσει, δεν έχεις αποκτήσει εμπειρίες. Είναι ένα βασικό θέμα και σε όλα τα μεγάλα θεατρικά έργα» συμπεραίνει και καταλήγει εύλογα στο ότι «ο έρωτας είναι διαχρονικός».

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια

του Τηλέμαχου Τσαρδάκα

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη (17-18/1, 24-25/1, 31/1-1/2) στις 9 μ.μ.

Εισιτήρια: 12 ευρώ (μειωμένο) και 15 ευρώ

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στοις 16 Ιανουαρίου 2022