Πως ένας απλός στρατιώτης επηρέασε τη ζωή 10.000 ανθρώπων; Μπορούμε να βρούμε την ευτυχία μέσα από τα παραδείγματα της αρχαιότητας; Και τι σχέση έχει το τρίπτυχο “Ήθος – Πάθος – Λόγος” του Αριστοτέλη με αυτό; Ο Λεωνίδας Ι. Γαλάνης καταπιάνεται με την αιώνια αναζήτηση της ευτυχίας και κάνει λόγο για ένα «μυστικό» το οποίο όμως αποκαλύπτεται ήδη από τον τίτλο του πρώτου του βιβλίου.

«Το τρίπτυχο είναι το μυστικό. Το “Ήθος – Πάθος – Λόγος” είναι ένα τρίπτυχο που αναφέρεται από τον Αριστοτέλη στη Ρητορική. Είναι πολύ γνωστό κυρίως σε όσους σπουδάζουν πολιτικές επιστήμες, ίσως σε κάποιους επιχειρηματίες ή σε όσους ασχολούνται με το marketing και την επικοινωνία αλλά δεν είναι τόσο γνωστό στο ευρύ κοινό. Ακόμα όμως και αυτοί που το γνωρίζουν το βλέπουν υπό το πρίσμα της πειθούς ενώ στο βιβλίο προσεγγίζεται υπό το πρίσμα της ευτυχίας », εξηγεί ο Λεωνίδας.

Η αναζήτηση της ευδαιμονίας δεν γνωρίζει εποχή. Από τα χρόνια του Αριστοτέλη μέχρι σήμερα οι άνθρωποι αναζητούμε την ευτυχία παρόλο που πολλές φορές αυτή μοιάζει να απομακρύνεται όσο την κυνηγάμε.

«Πολλές φορές έχουμε την απάντηση μπροστά στα μάτια μας και ακόμα και τότε ίσως δεν είναι εύκολο να τη διακρίνουμε. Το βιβλίο στρέφει τον “προβολέα” στο κατάλληλο σημείο για να δούμε την απάντηση στην ερώτηση “πώς μπορούμε” να είμαστε ευτυχισμένοι», συμπληρώνει ο Λεωνίδας για να εξηγήσει αναλυτικά το κάθε συστατικό του τρίπτυχου στις σελίδες του βιβλίου του:

«Το ήθος δεν είναι μόνο η ηθική αλλά και η φήμη. Μετά είναι ο λόγος, η λογική δηλαδή και είναι ίσως το σημαντικότερο από τα τρία για τον Αριστοτέλη. Μόνο έτσι θα πετύχει κάποιος, θα ακολουθήσει τα όνειρά του. Το πάθος που ακολουθεί σημαίνει πως δεν μπορείς να πετύχεις αυτά που θέλεις στη ζωή σου αν δεν παθιάζεσαι για αυτό και αν δεν είσαι ευτυχισμένος μέσα σε αυτό.

Στο "Ήθος - Πάθος - Λόγος, Το αρχαίο μυστικό της επιτυχίας" φέρνουμε αυτό το τρίπτυχο στο φως για να το εφαρμόσει κάποιος και στη δική του ζωή.»

Στόχος του συγγραφέα δεν είναι μόνο η συζήτηση γύρω από την ευτυχία αλλά κυρίως η κατανόηση του πώς θα την κατακτήσει κάποιος καθώς και η πρακτική εφαρμογή του τρίπτυχου. Έτσι, όπως λέει και ίδιος, μέσα στο βιβλίο αναφέρονται παραδείγματα εφαρμογής του ήθους, του λόγου και του πάθους, κυρίως από την αρχαιότητα. 

Τέλος, ο συγγραφεάς αναφέρεται και στη συστολή με την οποία μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει ένα βιβλίο στο άκουσμα και μόνο της λέξης «αυτοβελτίωση» και εγγυάται στους πιθανούς αναγνώστες του πως το μόνο που δεν χώρεσε στις σελίδες του βιβλίου ήταν οι γενικολογίες.

«Είμαστε σε μία εποχή που χρειαζόμαστε την ελπίδα. Από τα 10 βιβλία που πωλούνται τα 9 είναι αυτοβελτίωσης και αυτό αναδεικνύει το ότι ο άνθρωπος αναζητά την ευτυχία. Σε ένα βαθμό, ακόμα και σήμερα, η αυτοβελτίωση γίνεται αποδέκτης σχολίων χλευασμού κυρίως όμως από όσους δεν έχουν διαβάσει βιβλία του είδους. Υπάρχουν εξαιρετικοί συγγραφείς όπως ο Χόρχε Μπουκάι, ο Ντέιλ Κάρνετζι και πολλοί άλλοι. Ο στόχος μου όταν έγραφα το βιβλίο ήταν να μοιραστώ αυτό το «μυστικό» με απλή γλώσσα και να έχει πρακτική εφαρμογή στην καθημερινή ζωή», καταλήγει.