Για ακόμα μία φορά η Λένα Παπαληγούρα βγάζει από την θεατρική ντουλάπα της το γνωστό λουλουδένιο φόρεμα για να μεταμορφωθεί στην πολυαγαπημένη μας «Κατερίνα». H χαοτική πραγματικότητα της ηρωίδας έρχεται να μας παρασύρει στη δίνη της, στα έγκατα της ψυχής της αλλά και της δικής μας αφού, όπως έχει αποδείξει η θριαμβευτική μέχρι τώρα πορεία της παράστασης, κάθε θεατής αφήνει ένα κομμάτι του φεύγοντας από την θεατρική αίθουσα.

Η διασκευή του «βιβλίου της Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ από τον Γιώργο Νανούρη φέρνει επί σκηνής την μητέρα του συγγραφέα η οποία παλεύει με την ψυχική νόσο. «Η Κατερίνα έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται την καταραμένη ζωή της. Φάρμακα, χάπια, σύζυγος και γιος, αγάπη και μίσος, ομοφυλοφιλία, αυτοσαρκασμός, χιούμορ ανακατεμένο με πόνο, στοργή μέσα από στριγγλιές και απόπειρες αυτοκτονίας» συνθέτουν τους δύο κόσμους ανάμεσα στους οποίους ακροβατεί η ίδια αλλά και η οικογένειά της.

Η συγκλονιστική Λένα Παπαληγούρα έχει συνδέσει άρρηκτα το πρόσωπο, το σώμα και την ψυχή της με την ηρωίδα και ωριμάζουν από κοινού περνώντας μέσα από τις δυσκολίες και τις απαιτήσεις του χαρακτήρα.

«Η Κατερίνα είναι συνδεδεμένη μαζί μου, έχει στοιχεία από μένα και ωριμάζει μαζί μου. Είναι από τις παραστάσεις που ελπίζεις ότι περνώντας τα χρόνια θα είναι πιο εύκολο και ψυχικά ανώδυνο αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει. Κάθε φορά που πάμε να την ξανακάνουμε χαίρομαι αλλά νιώθω και αυτό το ‘θεέ μου πρέπει να βουτήξω εκεί πάλι’. Είναι πολύ ψυχοφθόρο να ενσαρκώνεις έναν τέτοιο χαρακτήρα. Παρόλο που έχω βρει τα πατήματα και το απολαμβάνω δεν είναι κάτι ανάλαφρο ψυχικά», εξηγεί στη «ΜτΚ» η Παπαληγούρα και συμπληρώνει:

«Ανέκαθεν υπήρχαν κομμάτια που με συγκινούσαν στην Κατερίνα και πλέον υπάρχουν κι άλλα που είναι σαν να φωτίστηκαν με τον καιρό. Έχω την τύχη να μπορώ να αφεθώ για να νιώσω ό,τι μου προκαλέσει ο ρόλος εκείνη τη στιγμή. Είμαι πολύ παρούσα στην παράσταση γιατί δεν έχω πια την πρώτη αγωνία να το φέρω εις πέρας. Πλέον είναι κάτι δουλεμένο και μέσα μου χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει αγωνία».

Ένα φιλί όπως όλα τα φιλιά

Η χρόνια ψυχική ασθένεια της Κατερίνας είναι παράλληλα το φόντο και ο συμπρωταγωνιστής όσων συμβαίνουν στη ζωή της. Από τις πρώτες σκέψεις μέχρι την αυτοκτονία της η νόσος πότε κυριεύει το μυαλό της και πότε αφήνει περιθώριο στα φάρμακα ή σε αυτά που η ηρωίδα βλέπει ως τέτοια, να δράσουν προσφέροντάς της στιγμές προσωρινής ευτυχίας. Για την ηθοποιό, η προσέγγιση ενός διπολικού χαρακτήρα ήταν ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της παράστασης ώστε να επιτευχθεί με προσοχή και σεβασμό χωρίς όμως η καλλιτεχνική κατάθεση να αποτελεί μία «διατριβή» στην ψυχική νόσο.

«Από την αρχή ένιωθα το χρέος να την αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα και ειλικρίνεια ώστε αν το δει κάποιος που είτε έχει κάποιον δικό του με παρόμοιο θέμα είτε θέλει να μάθει για αυτό μέσα από την παράστασή μας να μπορεί να σχηματίσει μία ολοκληρωμένη γνώμη. Αυτό δεν σημαίνει πως το έργο είναι μία σπουδή στη μανιοκατάθλιψη αλλά ένα καλλιτεχνικό γεγονός. Τολμώ πια να πω ότι το πετύχαμε κρίνοντας από τις αντιδράσεις του κόσμου και το πόσο έχει αγαπηθεί η παράσταση», τονίζει η Λένα.

Ο ερχομός του γιού της Κατερίνας, Πέτρου, (του γνωστού Αύγουστου Κορτώ) είναι ένα από τα γεγονότα που θα απαλύνουν προσωρινά την ταραγμένη ψυχή της με την ίδια να δίνει όλο της το είναι στην ανατροφή του. Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν η μητέρα θα κληθεί να διαχειριστεί την ομοφυλοφιλία του γιού της χωρίς να πληγώσει ή να απομακρύνει το παιδί από κοντά της. Θίγοντας το θέμα της αποδοχής της διαφορετικότητας θυμόμαστε έναν άλλο πρόσφατο ρόλο της ηθοποιού.

Η «Καρτ ποστάλ», η σειρά της ΕΡΤ που μάγεψε το κοινό πηγαίνοντας την κρατική τηλεόραση ένα βήμα παραπέρα στον κόσμο της μυθοπλασίας, έσπασε άλλο ένα ταμπού μέσα από τον έρωτα της Αθηνάς (Λένα Παπαληγούρα) και της Σοφίας (Μελισσάνθη Μάχουτ) με την σκηνή του φιλιού ανάμεσα στις δύο ηθοποιούς να θέτει επί… οθόνης το ζήτημα της διαφορετικότητας και της καταπίεσης του «πρέπει». Για την Λένα δεν θα έπρεπε καν να γίνεται κουβέντα γύρω από ένα φιλί που δεν διαφέρει σε κάτι από όλα τα υπόλοιπα. Παρόλα αυτά η ηθοποιός επισημαίνει πως η κοινωνία έχει ακόμα δρόμο να διανύσει μέχρι την πολυπόθητη αποδοχή: «Εμένα με κυνηγάνε αυτοί οι ρόλοι και τους αγαπάω κι εγώ. Δεν μου είναι απλό το να κάνω ένα γύρισμα ή μία παράσταση και χρειάζομαι ένα κίνητρο πέρα από το καλλιτεχνικό ώστε να υπερβώ τον φόβο της έκθεσης υπερασπιζόμενη τον ήρωα.

Νομίζω ότι η κοινωνία κάνει κάποια βήματα αλλά μην νομίζουμε πως αυτό συμβαίνει και στις πιο μικρές πόλεις. Έχουμε πάρα πολύ δρόμο ακόμα. Ίσως με όλα αυτά που ξέσπασαν ή λόγω της πανδημίας που μας έκανε να στραφούμε πιο πολύ στο μέσα μας, να μπορούμε πια να δώσουμε χώρο στους ανθρώπους να μιλήσουν πραγματικά. Αυτό οφείλει να κάνει η κοινωνία κατ’ εμέ. Όταν με ρώτησαν για το φιλί της σειράς απάντησα ότι θα πρέπει να μας νοιάζει το πώς το δείχνουμε και όχι το φιλί αυτό καθαυτό γιατί είναι όπως όλα τα φιλιά».

Τέλος και με αφορμή τη συμμετοχή της στην «Καρτ ποστάλ» η ίδια σχολιάζει το πώς αντιμετωπίζεται η μυθοπλασία στην κρατική τηλεόραση και πώς η συμμετοχή της σε αυτή τη δουλειά την έκανε να θυμηθεί πόσο της είχε λείψει το πλατό των γυρισμάτων.

«Γίνεται πολύ σοβαρή δουλειά αυτή τη στιγμή στην ΕΡΤ και πιστεύω ότι γίνεται μία πολύ αξιόλογη προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η μυθοπλασία με τη δημιουργικότητα και τον σεβασμό που της αξίζουν. Η ‘Καρτ ποστάλ’ ήταν πολύ προσεγμένη σειρά σε όλες τις εκφάνσεις της και μάλιστα με έκανε να θυμηθώ το πόσο αγαπάω τα γυρίσματα και πόσο θέλω να κάνω τηλεόραση. Ήδη συζητάω για δύο σίριαλ και το ένα είναι στην κρατική τηλεόραση», καταλήγει.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

«Κατερίνα» στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ

Παραστάσεις: Παρασκευή 21, Σάββατο 22 & Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022

Ώρα έναρξης : 9:15 μ.μ.

Διάρκεια Παράστασης: 75 λεπτά, χωρίς διάλειμμα

Προπώληση εισιτηρίων : Viva.gr & Ταμείο Θεάτρου

Παραγωγή: ΘΕΑΜΑ ΜΑΡΤΑ

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 16 Ιανουαρίου 2022