Του Νίκου Ασλανίδη

Πόσο πιο ωραίες θα ήταν οι ελληνικές πόλεις και τα χωριά εάν αντί για μουντζουρωμένους τοίχους διαβάζαμε στίχους ποιητών; Κάπως έτσι σκέφτηκε η ηθοποιός- σκηνοθέτης Βούλα Αργυράκη και με τους μαθητές του δημοτικού σχολείου άρχισαν να γράφουν στίχους στους τοίχους της Νέας Πέλλας...

Η Βούλα Αργυράκη γεννήθηκε στη Νέα Πέλλα από πρόσφυγες γονείς. Από μικρή είχε αδυναμία στο τραγούδι και το θέατρο. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στη Νέα Πέλλα, παντρεύτηκε και απέκτησε δύο κόρες και αργότερα δύο εγγονές .Είναι από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη της κίνησης δημοκρατικών γυναικών και ιδρυτικό μέλος στο παράρτημα της Νέας Πέλλας. Το 1983 εξελέγη μέλος του δ.σ. του πολιτιστικού συλλόγου της Νέας Πέλλας. Από το 1986 ώς το 1990 ήταν μέλος της χορωδίας του δήμου Γιαννιτσών .Το 1992 οργάνωσε χορωδία στη Νέα Πέλλα, καθώς και το παιδικό τμήμα της. Παράλληλα δημιούργησε δύο θεατρικές ομάδες ενηλίκων και παιδιών, σκηνοθετώντας και γράφοντας η ίδια τα κείμενα. Συνεργάζεται με το θεατρικό εργαστήρι Πέλλας.

Συμμετείχε σε πολλές ποιητικές ανθολογίες και πήρε το 2ο βραβείο στο φεστιβάλ ποίησης Θεσσαλονίκης το 2008. Το 2010 εκδίδει το βιβλίο «Τα τραγούδια του χωριού μου» σε φιλολογική επιμέλεια Π. Αμοιρίδη. Είναι μέλος στη χορωδία «οι τραγουδάνοι του Πόντου». Γράφει και σκηνοθετεί στη θεατρική ομάδα «Πελλαία Μούσα» και στη θεατρική ομάδα του πολιτιστικού συλλόγου Στραντζαλιωτών .

Από πότε και πώς ασχοληθήκατε με το θέατρο;

Από μικρή λάτρευα το τραγούδι και το θέατρο. Όταν τον Σεπτέμβρη συνήθως ερχόταν τα «μπουλούκια» στο χωριό και παίζανε απίστευτες παραστάσεις, εγώ ήμουνα κάθε βράδυ εκεί. Την άλλη μέρα δεν έβγαινα για παιγνίδι, κλεινόμουν μέσα στο δωμάτιο και προσπαθούσα να κάνω όλους τους ρόλους των ηθοποιών. Μου άρεσε η υποκριτική, η έκφραση που είχαν τα πρόσωπά τους, η κίνηση το χρώμα της φωνής τους. Όλα αυτά με μάγευαν και με ταξίδευαν στους δικούς μου κόσμους. Όσο για το τραγούδι; Αν με ρωτήσετε ποιο αγαπώ περισσότερο το θέατρο ή τη μουσική, πιστεύω πως και τα δύο είναι το οξυγόνο της ζωής μου... Με το Θεατρικό Εργαστήρι Πέλλας πήρα μέρος σε πολλές παραστάσεις, ενώ παράλληλα οργάνωσα δύο θεατρικές ομάδες στη Νέα Πέλλα. Μία παιδική και μία ενηλίκων.

Γράφετε και δικά σας έργα;

Ναι, ξεκίνησα από το 1993. Μέχρι τώρα έγραψα 23 έργα... Όλα αυτά που γράφω έχουν σχέση με την παράδοση, τα ήθη, τα έθιμα και τις συνήθειες του λαού μας. Τα σκηνοθετώ η ίδια με τις τρεις θεατρικές ομάδες που έχω...

Πώς ξεκινήσατε με τα παιδιά να γράφετε στίχους στους τοίχους;

Εδώ ταιριάζει η παροιμία με τον Μωάμεθ και το βουνό. Κατεβάσαμε από τις βιβλιοθήκες τους ποιητές και τους βάλαμε στους τοίχους. Έτσι μικροί και μεγάλοι θα διαβάζουν καθώς περπατούν στους δρόμους του χωριού τετράστιχα των μεγάλων ποιητών. Και το πιο σημαντικό για μένα και όλη την ομάδα είναι που συμμετέχουν τα παιδιά. Σημαντική και η συμμετοχή των γονιών και όλων των κατοίκων του χωριού.

Πόσο βοηθάει τα παιδιά αυτή η δραστηριότητα;

Τα παιδιά μέσα από αυτό μαθαίνουν τους ποιητές της χώρας μας και όχι μόνο. Με αυτόν τον τρόπο θα αγαπήσουν τη λογοτεχνία,. Παρέλειψα να σας πω πως κάθε φορά που κάνουμε πρόβα, ένα παιδί από την ομάδα μας μιλάει για έναν ποιητή. Πότε γεννήθηκε, τι έργα έγραψε, αν πήρε κάποια βραβεία και την παρακαταθήκη που αφήνει... Έτσι νομίζω πως θα καταφέρουμε να αποσπάσουμε την προσοχή των παιδιών από τις οθόνες... Έτσι θα αγαπήσουν το βιβλίο, θα πλουτίσουν τις γνώσεις τους. Θα είναι σε θέση να φιλτράρουν ό,τι ακούνε και ό,τι βλέπουν και να μη δέχονται μασημένη τροφή. Επίσης θα μάθουν να ακούν και να σέβονται την άποψη του άλλου και ας είναι διαφορετική από τη δική τους.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Θέλω να συνεχίσω με το θέατρο, και με τα παιδιά αλλά και τους ενήλικες. Αυτό που με μαγεύει όμως είναι η προφορική λογοτεχνία. Η αφήγηση. Βρεθήκαμε τυχαία με τη Μάγδα Κοσίδα, αφηγήτρια, που μένει εδώ και χρόνια στο Παρίσι. Παρακολούθησα τα σεμινάρια προφορικής λογοτεχνίας που οργάνωσε στο Βαφοπούλειο. Είμαι μέλος του πειραματικού εργαστηρίου προφορικής λογοτεχνίας Π.Ε.Π.ΛΟ. Ως αφηγήτρια πλέον παρουσίασα σε πολλές πόλεις «Το ματωμένο γάμο» του Λόρκα και την επιμέλεια των κειμένων την είχε η Μάγδα Κοσίδα. Επίσης παρουσίασα «Τη φόνισσα» του Παπαδιαμάντη και το «Τρίκερι» βασισμένο στις μαρτυρίες των γυναικών που βασανίστηκαν στο νησί. Την επιμέλεια των δύο τελευταίων κειμένων την έκανα εγώ. Ήταν μεγάλη τιμή για μένα που παρουσίασα σε αφηγηματική απόδοση τα μαρτύρια των αλύγιστων γυναικών στο ίδιο νησί, στο Τρίκερι. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη φίλη μου, την Καίτη Τσαρουχά, που είχε την ιδέα να γίνει αυτή η εκδήλωση στη μνήμη όλων των γυναικών. Επίσης ευχαριστώ όλα τα μέλη των θεατρικών ομάδων για την καλή συνεργασία που έχουμε. Τους γονείς των παιδιών που με πολλή αγάπη και προθυμία είναι δίπλα μου. Τον πρόεδρο του συλλόγου Γιώργο Αρετάκη, τη Βάσω Δελιτσάκη, την Κελαηδινή Παρασκευοπούλου και τη Μαρία Σκόρδα Βογιατζόγλου για την πολύτιμη βοήθειά τους να στηθεί και να λειτουργεί η θεατρική μας ομάδα...

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Νοεμβρίου 2019