ΑΠΟΨΕΙΣ

Βρισκόμαστε λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές και ενώ στην Ευρώπη συζητούν για τη μετά Brexit εποχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις δυνατότητες ανάπτυξης των χωρών μελών, στην Ελλάδα, που εξακολουθεί να ταλαντεύεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, περί άλλα τυρβάζουμε.

Αντί να κοιτάζουμε το μέλλον, ξαναγυρίζουμε διαρκώς στο παρελθόν και δίνουμε μονίμως μάχες οπισθοφυλακής. Κατασκευάζουμε εχθρούς αντί να αποζητούμε στοιχειώδεις συναινέσεις, για να ξεφύγουμε από το φαύλο κύκλο στον οποίο βρισκόμαστε. 

H πολιτική ζωή, αλλά και η χώρα συνολικά, με αφορμή και την υπόθεση Novartis, βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό παγιδευμένη στον κλοιό της σκανδαλολογίας. Η τακτική του πρωθυπουργού και του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά να επενδύουν διαρκώς στη συκοφάντηση του «παλιού» πολιτικού συστήματος και τη στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων, τους οποίους κατηγορούν για διαφθορά, έχει ξεπεράσει κάθε θεμιτό όριο αντιπαράθεσης.

Αλλά μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά συνεχώς για τη διαφθορά, στην οποία ήταν βουτηγμένο το «παλιό διεφθαρμένο» καθεστώς, μπορεί να μας πει τι έκανε στα τεσσεράμισι αυτά χρόνια που κυβερνά; Ποια μέτρα πήρε για πάταξη της διαφθοράς; Αφού είναι κάτοχοι του ηθικού πλεονεκτήματος, όπως εξακολουθούν να λένε, γιατί περιορίζονται μόνο στο να κυνηγούν τους κακούς, για να τους βάλουν φυλακή; Ποιες είναι οι πρόνοιες που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να προστατεύσει το δημόσιο χρήμα από τη διαφθορά; Πόσα ανεξάρτητα ελεγκτικά όργανα ίδρυσαν, πώς αφαίρεσαν ισχύ από την υπουργική αυθεντία, τι μηχανισμούς δημιούργησαν, ώστε να υπάρχει ένα αποτελεσματικό σύστημα ελέγχου;

Επιτέλους να τελειώνουμε με τις όποιες παθογένειες και αμαρτίες του παρελθόντος και να ξεφύγουμε από αυτήν τη διαρκή ανακύκλωση υπαρκτών και μη σκανδάλων.

Εισαγγελείς και δικαστικοί λειτουργοί οφείλουν κι αυτοί να ξεκαθαρίσουν το συντομότερο αυτό το σκηνικό διάχυτων κατηγοριών και λάσπης. Δεν μπορούν πορίσματα να τεμαχίζονται και να διαιωνίζεται η ομηρία πολιτικών προσώπων. Αν υπάρχουν ευθύνες, να αποδοθούν με πραγματικά στοιχεία όμως και όχι με μαρτυρίες του τύπου «κάποιος μου είπε, κάτι άκουσα». Και αν δεν υπάρχουν ευθύνες, να τελειώνει επιτέλους αυτό το ατέλειωτο γαϊτανάκι κατηγοριών επί δικαίων και αδίκων.

Ούτε η χώρα ούτε η οικονομία, ούτε και η κοινωνία αντέχουν αυτό το κλίμα πολιτικής δυσοσμίας, αυτόν το διαρκή κύκλο πόλωσης. Έπειτα από δέκα χρόνια κρίσης είναι καιρός να τελειώνουμε επιτέλους με τη σκοτεινή αναμόχλευση του παρελθόντος και να κοιτάξουμε πώς θα αντιμετωπίσουμε το αβέβαιο μέλλον, που βρίσκεται μπροστά μας, με καλύτερες προοπτικές.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 21 Απριλίου 2019