Δεν πέρασε πολύς καιρός από την ημέρα που έσκασε σαν βόμβα η είδηση της επικείμενης αποχώρησης του Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς από τον ΠΑΟΚ. Μεγάλη μερίδα του κόσμου αλλά και του Τύπου, προεξοφλούσε τότε πως ο Δικέφαλος θα καταρρεύσει αγωνιστικά, εκτιμώντας πως είναι αδύνατον να βρεθεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

Το τεχνικό τιμ του ΠΑΟΚ παρέμεινε, όμως, απόλυτα ψύχραιμο και λίγο αργότερα ακόμη και οι πλέον απαισιόδοξοι άρχισαν να καταλαβαίνουν γιατί. Χρειάστηκαν ελάχιστα παιχνίδια για να γίνει απολύτως προφανές πως ο Δικέφαλος όχι μόνον δεν αποδυναμώθηκε, αλλά έγινε πιο γρήγορος, πιο απρόβλεπτος, πιο ελκυστικός.

Ο Πρίγιοβιτς είναι, αναμφίβολα, ένας πολύ καλός επιθετικός που συνέβαλε καθοριστικά στην εξαιρετική πορεία του φετινού ΠΑΟΚ, πετυχαίνοντας κρίσιμα γκολ που έδωσαν βαθμούς. Ειδικά σε παιχνίδια με αντιπάλους που είχαν ως μοναδική φιλοδοξία να αμυνθούν μαζικά, η παρουσία του ήταν καταλυτική, αφού είχε την ικανότητα να σκοράρει με τα πόδια ή το κεφάλι, ακόμη και σε φάσεις που δεν «μύριζαν» γκολ.

Αργός και προβλέψιμος

Η ομάδα ήταν, όμως, χτισμένη γύρω του και το τίμημα που πλήρωνε σε επίπεδο επιθετικής ανάπτυξης και παραγωγικότητας ήταν μεγάλο. Ως ένας κλασικός βαρύς φορ περιοχής, χωρίς κίνηση στον χώρο, ο Πρίγιοβιτς περίμενε την κατάλληλη πάσα προκειμένου να απειλήσει την αντίπαλη εστία με μια προσωπική ενέργεια. Η ανάπτυξη του Δικέφαλου ήταν λοιπόν μονοδιάστατη και δεν επέτρεπε στους υπόλοιπους παίκτες να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να αποκτήσουν ενεργό ρόλο στο παιχνίδι.

Το μεγαλύτερο θύμα της εποχής Πρίγιοβιτς ήταν ο εξαιρετικός Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Έχοντας την εντολή να «ταΐζει» τον σέντερ φορ και με δεδομένο ότι οι χαφ (Μαουρίσιο, Βέρνμπλουμ, Κάνιας) είχαν πρωτίστως ανασταλτικό ρόλο, ο Ολλανδός οπισθοχωρούσε για να πάρει την μπάλα και στη συνέχεια επιχειρούσε να προσεγγίσει την περιοχή για να τροφοδοτήσει τον Σέρβο, έχοντας σχεδόν πάντα απέναντί του οργανωμένες άμυνες. Ακόμη και όταν έπαιζε στα πλάγια, η βασική του αποστολή ήταν να ψάχνει τον Πρίγιοβιτς, με αποτέλεσμα να μην αξιοποιεί την εντυπωσιακή του ικανότητα να κάνει άνω κάτω τον αντίπαλο, δημιουργώντας φάσεις από το… πουθενά.

Με τον Πρίγιοβιτς στην ενδεκάδα, ο ΠΑΟΚ είχε μεν την πρώτη θέση στη βαθμολογία, αλλά ήταν μια ομάδα σχετικά αργή και απολύτως προβλέψιμη, που εκδήλωνε ανορθόδοξες επιθέσεις με ελάχιστους παίκτες. Ακόμη και οι χαρισματικοί πλάγιοι μπακ, όπως ο Βιεϊρίνια και ο Μάτος, δεν μπορούσαν να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και πολύ συχνά αναλώνονταν σε σέντρες για το κεφάλι του Σέρβου.

Η μεταμόρφωση

Η αποχώρηση του Πρίγιοβιτς άλλαξε ριζικά την αγωνιστική φυσιογνωμία του ΠΑΟΚ, καθιστώντας τον πιο απρόβλεπτο άρα και πιο επικίνδυνο. Ο Λουτσέσκου επέλεξε τον Άκπομ για την κορυφή της επίθεσης και δικαιώθηκε πλήρως. Σε αντίθεση με τον Πρίγιοβιτς, ο Άγγλος είναι ένας μοντέρνος φορ που αλλάζει συνεχώς θέσεις, εκμεταλλεύεται άψογα τον κενό χώρο και δεν επιτρέπει στον αντίπαλο να τον εγκλωβίσει, αφού είναι πρακτικά αδύνατον να προβλέψει κανείς τις κινήσεις του πριν πάρει την μπάλα.

Με τον Άκπομ στην επίθεση, αναδείχθηκε παράλληλα το μεγάλο ταλέντο του Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Ο Ολλανδός απέκτησε την ευχέρεια να κινείται ελεύθερα στα νώτα του Άγγλου και είτε να μοιράζει με μαεστρία την μπάλα,, ως επιτελικός χαφ, είτε να μπαίνει στην περιοχή και να σκοράρει, λειτουργώντας κατ’ ουσίαν ως δεύτερος φορ. Ο Μπίσεσβαρ μετατράπηκε έτσι σε έναν ελεύθερο σκοπευτή, που με τις εμπνεύσεις του μπορεί να διασπάσει και την πιο συμπαγή άμυνα.

Η αποχώρηση του Πρίγιοβιτς άλλαξε επίσης ριζικά τον τρόπο παιχνιδιού τόσο των χαφ, όσο και των παικτών που αγωνίζονται στα «φτερά». Οι κεντρικοί μέσοι άρχισαν να ανεβαίνουν ψηλά, μετέχοντας στην ανάπτυξη του παιχνιδιού (η ομάδα επιτίθεται με πολλούς παίκτες ασκώντας μεγάλη πίεση), ενώ οι ακραίοι (μπακ και εξτρέμ) δεν ήταν πλέον αναγκασμένοι να ψάχνουν με σέντρες τον Πρίγιοβιτς, αποκτώντας έτσι τη δυνατότητα να απειλούν, είτε πατώντας περιοχή, είτε συγκλίνοντας προς τον άξονα, προκειμένου να σουτάρουν, με ευνοϊκούς όρους, στην αντίπαλη εστία. Πολύ σημαντικό ρόλο στη βελτίωση του ΠΑΟΚ έπαιξαν βέβαια και οι επιτυχημένες μεταγραφές, όπως αυτή του Σέρτζιο Ολιβέιρα, που προσέδωσε ισορροπία, ποιότητα και ηρεμία στη μεσαία γραμμή και του Σφιντέρσκι, ο οποίος σκοράρει… κατά βούληση, μολονότι δεν είναι βασικός.

Και Άκπομ και Σφιντέρσκι

Η επιλογή του Ραζβάν Λουτσέσκου να παρατάσσει τον ΠΑΟΚ με έναν καθαρό φορ δεν σημαίνει πως η ομάδα αδυνατεί να υποστηρίξει σχήμα με δύο επιθετικούς στην εντεκάδα. Το τεχνικό τιμ του Δικεφάλου εκτιμά πως οι Άκπομ και Σφιντέρσκι μπορούν να συνυπάρξουν και η δυνατότητα αυτή θα αποτελέσει ένα επιπρόσθετο όπλο, σε επίπεδο τακτικής, για την επόμενη σεζόν.

Η συνύπαρξη Άκπομ και Σφιντέρσκι είναι απολύτως εφικτή λόγω των αγωνιστικών χαρακτηριστικών των δύο παικτών. Ο Άγγλος έχει την ικανότητα να αλλάζει διαρκώς θέσεις στην επίθεση, ενώ ο Πολωνός μπορεί να αγωνιστεί και ως ακραίος κυνηγός. O ΠΑΟΚ θα μπορούσε να αγωνιστεί με σύστημα 4-3-1-2, με τον βιρτουόζο Μπίσεσβαρ σε ρόλο επιτελικού μέσου και τους Άκπομ-Σφιντέρσκι στην επίθεση, ακόμη και με 4-3-3, με τον Σφιντέρσκι αριστερά, τον Ζαμπά δεξιά και τον Άκπομ στην κορυφή.

Ο Λουτσέσκου έχει δείξει ότι προτιμά τη διάταξη 4-2-3-1, αλλά την επόμενη σεζόν δεν αποκλείεται να δοκιμάσει και άλλα συστήματα, προκειμένου να κάνει τον ΠΑΟΚ ακόμη πιο παραγωγικό. Η τακτική εξαρτάται άλλωστε και από τα χαρακτηριστικά του αντιπάλου και αν ο Δικέφαλος καταφέρει να προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, θα απαιτηθεί πιθανότατα μεγαλύτερη ευελιξία.