Η συμπλήρωση ενός χρόνου από την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία της χώρας, βρίσκει τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, να καταγράφει επιτυχίες που δεν θα μπορούσαν να προβλέψουν ούτε οι φανατικότεροι υποστηρικτές του.

Δημοφιλία στα ύψη, πρωτοφανή αποδοχή από την κοινή γνώμη των βασικών του επιλογών, πολύ περιορισμένες-έως ανύπαρκτες- οι κοινωνικές διεκδικήσεις και αντιδράσεις, πλήρως αποδυναμωμένος ο λόγος της όποιας αντιπολίτευσης, μηδαμινή κριτική και καθολική αποδοχή της ηγεμονίας του στο κόμμα του, αναγνώριση της επιτυχίας και σεβασμός από την διεθνή κοινότητα, συνιστούν το περίγραμμα του απολογισμού του.

Κι όλα αυτά, μια χρονιά που αποδείχθηκε εξαιρετικά… στραβή, καθώς εκτός από τα συνηθισμένα για περιπτώσεις αλλαγής κυβερνήσεων – καμένη γη και λοιπά- προέκυψαν και τρεις υψηλής επικινδυνότητας κρίσεις: του προσφυγικού, της έκρηξης της τουρκικής επιθετικότητας και προπαντός, της πανδημίας που ταρακουνά όλον τον πλανήτη.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δείχνει ότι έχει πλήρη επίγνωση του ότι το να φτάσεις στην κορυφή είναι δύσκολο, αλλά το να παραμείνεις σε αυτήν είναι πολύ δυσκολότερο. Γι’ αυτό και δρα αναλόγως χωρίς να εφησυχάζει και να επαναπαύεται στις δάφνες του.

Το δεκαπενθήμερο που ακολουθεί, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για τον ίδιο και τις αποφάσεις του.

Από την μια περιμένει με αγωνία να δει αν η λήξη του συναγερμού για τον κορονοϊό, το τέλος του lockdown και η επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας, θα γίνει χωρίς αναζωπύρωση της διασποράς του ιού. Το αν δηλαδή η «αποστείρωση» που πετύχαμε των ελληνικών πόλεων, κινδυνέψει και σε πόσο βαθμό από τα εκατομμύρια τουριστών που έχουμε ανάγκη να σπεύσουν στην χώρα.

Από την άλλη, συνυπολογίζοντας το προηγούμενο, θα πρέπει να λάβει τις αποφάσεις του για το πώς θα πορευτεί η κυβέρνησή του το επόμενο χρονικό διάστημα. Το αν δηλαδή θα συνεχίσει με την ίδια δομή, τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες προτεραιότητες, ή αν αποφασίσει σημαντικές αλλαγές και σε ποια επίπεδα.

Εκείνο που δείχνει να αξιολογεί και να προσμετρά σε σημαντικότερο βαθμό, είναι το πώς θα πετύχει την μέγιστη αξιοποίηση των τεράστιων χρηματικών ποσών που θα έχει στην διάθεσή του τα επόμενα χρόνια. Αναφέρομαι φυσικά στα 32 δις της κοινοτικής στήριξης, στα περίπου 16 που έμειναν αδιάθετα από το τρέχον ΕΣΠΑ και τα περίπου είκοσι του επόμενου που θα αφορά την διαχειριστική περίοδο από το 2023.

Κρατώ ως «σταθερά» την εκφρασμένη βούληση του πρωθυπουργού, τα χρήματα αυτά να μην σκορπιστούν για χάρες κι επιδόματα, αλλά να διοχετευτούν με τρόπο ώστε να παράξουν πρόσθετο πλούτο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καλείται να λάβει τις αποφάσεις τους, με γνώμονα το πώς θα υπηρετηθεί στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, ο προαναφερόμενος στόχος.

*Η φιλοδοξία του Κυριάκου Μητσοτάκη τα δισεκατομμύρια που θα πέσουν στην χώρα να αυγατίσουν, γεννώντας μόνιμες θέσεις εργασίας και-νέα αποδοτική οικονομική δραστηριότητα, παραπέμπει στην γνωστή ιστορία που επισημαίνει την διαφορά του να μοιράζεις δωρεάν ψάρια στον κόσμο από το να τον μάθεις να ψαρεύει μόνος του.

Απομένει να δούμε το πώς θα επιχειρηθεί να επιτευχθεί αυτό. Το πώς θα σχεδιαστούν οι χρηματοδοτήσεις, σε ποιους τομείς και με ποιον τρόπο, ποιες θα είναι οι προτεραιότητες και ποιοι οι μετρήσιμοι στόχοι που θα τεθούν.

Επίσης, καθώς στην Ελλάδα οι πολιτικές αποφάσεις έχουν ονοματεπώνυμο, ποιοι θα βρεθούν στα κρίσιμα πόστα που θα σχεδιάζουν και που στη συνέχεια θα εγκρίνουν τις χρηματοδοτήσεις.

Θα είναι επιτροπές τεχνοκρατών, θα είναι υπουργεία, θα είναι διυπουργικές επιτροπές, θα είναι οι κοινωνικοί εταίροι, θα είναι η αυτοδιοίκηση πρώτου και δευτέρου βαθμού, θα είναι ένας συνδυασμός αυτών;

*Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Γι’ αυτό και άρχισε -και πρόκειται να φουντώσει τις βδομάδες που ακολουθούν- ή συζήτηση για ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Που θα γίνει στις αρχές Ιουλίου- με αφορμή την συμπλήρωση ενός χρόνου από την ορκωμοσία της κυβέρνησης, ή στις αρχές του Σεπτεμβρίου -εγκαίνια ΔΕΘ- οπότε και ο πρωθυπουργός είθισται να παρουσιάζει το σχέδιό του για το επόμενο διάστημα. Που θα περιλαμβάνει αλλαγές προσώπων (φύγε εσύ- έλα εσύ) ή θα έχει και δομικά χαρακτηριστικά (δημιουργία νέου υπουργείου σχεδιασμού- συντονισμού κλπ).

Μπορεί πάλι να μην γίνουν και σημαντικές αλλαγές κι απλά ο πρωθυπουργός να απλώσει παντού την συζήτηση για το τι πρέπει να γίνει και να κρατήσει για τον εαυτό του -και τον στενό πυρήνα των ανθρώπων που βρίσκονται κοντά του- την απόφαση για τις κατανομές των πόρων.

Με αυτά ως δεδομένα, η επόμενη χρονική περίοδος αποκτά μια ιδιαίτερη σπουδαιότητα καθώς στην διάρκειά της θα ληφθούν αποφάσεις που θα καθορίσουν την πορεία της χώρας προς το μέλλον.

*Εξίσου βαρύνουσας σημασίας για εμάς τους Θεσσαλονικείς και όλους τους Μακεδόνες, είναι το αν και σε ποιο βαθμό θα συμμετέχει η περιοχή μας σε αυτόν τον σχεδιασμό. Το αν δηλαδή θα περιληφθούν στις αποφάσεις, έργα, δράσεις και προγράμματα που αφορούν τον δικό μας ζωτικό χώρο. Γνώμονας, ότι η αθηνοκεντρική λογική του ελληνικού κράτους θα πρέπει να υποχωρήσει δίνοντας χώρο στην περιφερειακή ανάπτυξη και λαμβάνοντας ιδιαίτερη μέριμνα για την Βόρεια Ελλάδα που χρειάζεται ένα εφαλτήριο για να απλώσει οικονομικά πλοκάμια στις όμορες χώρες.

Στο πλαίσιο αυτό, θα κριθούμε κι εμείς ως τοπική κοινωνία. Οι αντιπρόσωποί μας στο κοινοβούλιο, οι αιρετοί μας σε περιφέρειες και δήμους, οι εκπρόσωποί μας στα επιμελητήρια και τους κοινωνικούς φορείς, οι αξιωματούχοι μας σε κάθε τομέα δημόσιας και ιδιωτικής ζωής (παιδεία, υγεία, οργανισμοί κλπ), μαζί και τα σοβαρά μέσα ενημέρωσης που οφείλουμε να αναδεικνύουμε τα μεγάλα θέματα, να στηρίζουμε όλες τις θετικές πρωτοβουλίες, να αποκαλύπτουμε εμπόδια, καθυστερήσεις και αδικίες (συνειδητές ή ασυνείδητες).

*Υπό ένα τέτοιο πρίσμα, θα πρέπει να καυτηριαστεί το γεγονός πως στην δεκαπενταμελή επιτροπή Πισσαρίδη (αυτήν που αναλαμβάνει να καταρτίσει το σχέδιο ορθής ανάπτυξης για την οικονομία της χώρας), δεν περιλαμβάνεται ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ βορειοελλαδίτης.

Το παράπονο δεν διατυπώνεται με σοβινιστική-τοπικιστική λογική. Ούτε έχει ως στόχο να «βολευτεί» ένας δικός μας, ή να έχουμε έναν άνθρωπο που θα υποστηρίζει τυφλά όλες τις προτάσεις που θα προέρχονται ή θα αφορούν την βόρεια Ελλάδα.

Απλά πιστεύουμε ότι άνθρωποι που ζουν και εργάζονται στην περιοχή μας, που αναπνέουν τον αέρα που σκεπάζει την Θεσσαλονίκη, θα μπορέσουν να μεταφέρουν την δυναμική του τόπου και των ανθρώπων του και τις τεράστιες ευκαιρίες που αναδύονται με βάση αφενός την εδραίωση καλών σχέσεων ομαλής συνεργασίας με τους βόρειους γείτονες μας (Σερβία, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Βουλγαρία, Ρουμανία) και αφετέρου τις νέες δυνατότητες που θα προσδώσουν στην περιοχή τα μεγάλα έργα που έτσι κι αλλιώς θα ολοκληρωθούν τα επόμενα χρόνια (Μετρό, λιμάνι, αεροδρόμιο, κάθετοι Εγνατίας οδού, σιδηρόδρομος κ.ά).

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 06-07 Ιουνίου 2020