Το πρώτο εμπόδιο στο δρόμο για την αντιμετώπιση μίας ασθένειας, είναι η κατανόησή της. Ειδικά ο αυτισμός, ένα σύμπλεγμα συνδρόμων με πολύ μεγάλο φάσμα, αποτέλεσε επί δεκαετίες αφορμή για να αναπτυχθούν στερεότυπα. Παιδιά που διαγνώστηκαν, μεταξύ άλλων, με σύνδρομο Άσπεργκερ, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τη δυσπιστία της κοινότητάς τους ως προς την ικανότητά τους να ικανοποιήσουν βασικές κοινωνικές ανάγκες.

Ωστόσο, υπάρχουν ιστορίες παιδιών που νίκησαν το «δεν μπορώ» προβάλλοντας το «θέλω». Η 2α Απριλίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού και το makthes.gr παρουσιάζει πέντε περιπτώσεις αθλητών, οι οποίοι έμαθαν να ζουν με την ασθένεια, τιθάσευσαν τα χαρακτηριστικά της και νίκησαν τα στερεότυπα.

Κλέι Μάρτζο (σέρφερ)

Όπως συμβαίνει σε αρκετές ανάλογες περιπτώσεις, από τη νεαρή του ηλικία ο 32χρονος σήμερα Αμερικανός σέρφερ είχε αναπτύξει συμπτώματα, που οδήγησαν τους γιατρούς σε λανθασμένες διαγνώσεις: σύνδρομο απόσπασης προσοχής, δυσλεξία, μαθησιακές δυσκολίες. Μέχρι που στα 18 του διαγνώστηκε με το σύνδρομο Άσπεργκερ, κάτι που δε καμία περίπτωση δεν τον περιόρισε.

Ήδη διάσημος από την εφηβική του ηλικία, ο Μάρτζο ενέπνευσε κολοσσούς των media, όπως το ESPN και το περιοδικό Rolling Stone, να ασχοληθούν με τη ζωή του, που είναι συνδυασμένη με το σέρφινγκ. Η μητέρα του λέει πως ο γιος της ακόμη δυσκολεύεται να συναναστραφεί με συνανθρώπους του και να ανταποκριθεί στις βασικές απαιτήσεις μίας συζήτησης, όμως ο ίδιος έχει βρει στο νερό τη γαλήνη που αναζητά.

Τόμι Ντις Μπρίσεϊ (δρόμοι αντοχής)

Η επίδοση 1:14.55 σε ημιμαραθώνιο είναι μόνο ένα από τα επιτεύγματα του Καναδού δρομέα, για τον οποίο οι γιατροί είχαν εκτιμήσει, όταν ήταν πέντε ετών, πως δεν θα μπορούσε να μιλήσει ποτέ. Η βαριά φαρμακευτική αγωγή και ο ψυχολογικός αντίκτυπος οδήγησαν τον Μπρίσεϊ στην παχυσαρκία, όμως ο πατέρας του, Πίτερ, δρομέας στα νιάτα του, ενέπνευσε τον γιο του να ασχοληθεί με τον στίβο. Μέσα σε ένα χρόνο ο Πίτερ έχασε 18 κιλά και άρχισε να συμμετέχει σε αγώνες. «Τρέχω κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο», λέει πλέον ο ίδιος. Μια χαρά μιλάει, έτσι;

Τζιμ Άιζενραϊχ (μπέιζμπολ)

Το 1982 ο Τζιμ Άιζενραϊχ ήταν αστέρας του MLB, της αμερικανικής λίγκας του μπέιζμπολ, αγωνιζόμενος με τους Μινεσότα Τουίνς. Ο συνδυασμός των συνδρόμων Τουρέρ και Άσπεργκερ τον ανάγκασαν να αποσυρθεί το 1984, όμως η φαρμακευτική αγωγή και η κατανόηση της ασθένειάς του τον βοήθησαν να επιστρέψει στη δράση δύο χρόνια αργότερα. Ο 51χρονος σήμερα Άιζενραϊχ αναδείχθηκε σε MVP των Κάνσας Σίτι Ρόιαλς το 1989,σ την πιο σημαντική στιγμής της 15ετούς και αξιοθαύμαστης καριέρας του.

Τζέσικα-Τζέιν Άπλγκεϊτ (κολύμβηση)

Η 25χρονη Βρετανίδα κολυμβήτρια έχει καταγράψει πολλούς θριάμβους στην καριέρα της, έχοντας κατακτήσει 24 χρυσά μετάλλια σε Παραολυμπιακές διοργανώσεις, ενώ είναι κάτοχος 11 ρεκόρ Βρετανίας και του παγκόσμιου ρεκόρ στα 100 μέτρα πεταλούδα. Κι όλα αυτά, ενώ έχει διαγνωστεί με Άσπεργκερ.

Η διάγνωση δεν την απέτρεψε από το να ασχοληθεί με την κολύμβηση και ήδη από τα 13 της άρχισε να διαπρέπει σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Έτσι, το 2012 έγινε στο Λονδίνο η πρώτη Βρετανίδα που περιλαμβάνεται στο φάσμα του αυτισμού, η οποία κατέκτησε χρυσό μετάλλιο σε Παραολυμπιακούς Αγώνες.

«Σε προπονήσεις και αγώνες ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που κατανοούν πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό για μένα. Δυσκολεύομαι πολύ να συναναστραφώ με ανθρώπους, δεν αντέχω τις αλλαγές και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε περισσότερα από ένα πράγματα. Όμως, ο προπονητής μου δείχνει κατανόηση», λέει.

Ντέιβιντ Κάμπιον (χιονοσανίδα)

Με καταγωγή από την Αυστραλία, ο Ντέιβιντ Κάμπιον θριαμβεύει στο σνόουμπορντ και μάλιστα ως μόλις ο δεύτερος αθλητής που έχει εκπροσωπήσει τη χώρα του σε χειμερινούς αγώνες Special Olympics (2017). Από νεαρή ηλικία είχε λατρέψει τη χιονοσανίδα και δεν άργησε να αποκτήσει εξαιρετικές ικανότητες.

Η μητέρα του είδε το συγκεκριμένο άθλημα ως μία πολύ μεγάλη ευκαιρία, προκειμένου το παιδί να κοινωνικοποιηθεί αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες του αυτισμού. Σε αυτό, βοήθησε και ο ίδιος: «Είχα αρχίσει να γίνομαι πολύ νευρικός, σε σημείο να έχω εμμονή με το άθλημα. Κάποια στιγμή, αποφάσισα να το δοκιμάσω. Αυτό ήταν...».