Λόγια του Βαρδάρη

«Με τις πληγές να τρέχουν ακόμη αίμα» ανοίγουν οι φάκελοι… ανασφάλειας σε όλους τους κλάδους. Το έγκλημα των Τεμπών με τις κακουργηματικές διώξεις εκλαμβάνεται ενόψει εκλογών τόσο από πολιτικούς όσο και από τους συνομιλητές τους ως μία «ευκαιρία» να επανορθώσουν λάθη, να ξεκαθαρίσουν «λογαριασμούς», αρμοδιότητες και ευθύνες π.χ. στο ΕΣΥ και το σύστημα διαχείρισης (ή… τηλεδιαχείρισης) μίας πανδημίας με χιλιάδες νεκρούς και αμέτρητους -ακόμη- ασθενείς με προβλήματα long COVID. Βέβαια, στο δημόσιο αυτό διάλογο λέγονται τόσα πολλά για όλους και για όλα που «διασφαλίζουν» ένα ακόμη αλαλούμ στον καταλογισμό και στον καταιγισμό ευθυνών οι οποίες καταγράφονται με την οπτική των συνδικαλιστών (που έχουν χρέος και καθήκον να εκπροσωπούν τους συναδέλφους τους) των κομμάτων (που έχουν χρέος και καθήκον να εκπροσωπούν τους πολίτες) και των διοικούντων (που έχουν χρέος και καθήκον να λογοδοτούν σε όλους τους παραπάνω για όσα πράττουν ή παρέλειψαν να πράξουν). Όμως και σε αυτή τη νέα καταγραφή «πληγών» οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η βόρεια Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη είναι πάλι «ριγμένη και… ρημαγμένη».

Στις τηλεοπτικές συζητήσεις, ακούγονται όσα βιώνουν σε «σταθμαρχεία» και σε «θέσεις κλειδιά» και οι μεν και οι δε. «Οι μόνιμοι και οι… περαστικοί». Οι έμπειροι και οι μαθητευόμενοι. Οι καθηγητές και οι νοσοκομειακοί. Οι θεραπευτές και οι ασθενείς. Κυρίως οι ασθενείς που λόγω ακρίβειας και ανεργίας, ψάχνουν χειρουργεία μόνο στο δημόσιο τομέα όπως και αναισθησιολόγους, εντατικολόγους κ.ά. θαρρείς και είναι δική τους δουλειά ύστερα από τόσους φόρους και τόσες ασφαλιστικές εισφορές που έχουν καταβάλλει. Συνεννοήσεις με… σπασμένο τηλέφωνο φιλότιμων γιατρών και απελπισμένων συγγενών ασθενών για να γίνει μια μεταμόσχευση στην πόλη όπου πριν από σαράντα χρόνια όχι μόνο γινόντουσαν περισσότερες αλλά είχαν ξεκινήσει και από εδώ.

Εκπρόσωποι φορέων μιλούν για την «καρδιοχειρουργική στο Γ. Παπανικολάου που έκλεισε επειδή ο αναισθησιολόγος αρρώστησε και δεν υπάρχει άλλος να τον αντικαταστήσει». Για τις δύο πνευμολογικές κλινικές για ολόκληρη την πόλη τη στιγμή που σε ένα μόνο νοσοκομείο της Αθήνας υπάρχουν περισσότερες από πέντε(!). Για τις κλίνες ΜΕΘ, δωρεά της επιτροπής #Ελλάδα1821 με χρηματοδότηση της ελληνικής βουλής και παρουσία του πρωθυπουργού που είναι ακόμη του… κουτιού αφού δεν υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό να τις στελεχώσει. Για τις ελλείψεις και τα προβλήματα που είναι περισσότερα στην περιφέρεια όπως στην Κοζάνη και τα Γρεβενά. Για τις ΜΕΘ παίδων που δεν έχουμε. Για τις 8ωρες αναμονές στα ΤΕΠ, για λίστες εκτάκτων χειρουργείων που «μπερδεύονται» με αυτές των προγραμματισμένων, για μονιμοποίηση γιατρών που έχει εξαγγελθεί το 2020 στη ΔΕΘ και έμειναν στα χαρτιά, για κακοδιαχείριση με γραφειοκρατία π.χ. στην κάλυψη ενός γιατρού που συνταξιοδοτείται με προκήρυξη που καθυστερεί ένα ή και δύο χρόνια, με ελλείψεις φαρμάκων π.χ. 1.130.000 διαβητικών στη χώρα μας σύμφωνα με την ΗΔΙΚΑ. Με τη γιατρό από τη Θεσσαλονίκη που πήγε στο Αγρίνιο για να βάλει μία τάξη στις ΜΕΘ με 100% θνησιμότητα και… δεν την αφήνουν. Με καθυστερήσεις σε παιδιατρικό και με υποσχέσεις για το ογκολογικό νοσοκομείο. Με το ψυχιατρικό νοσοκομείο χωρίς παράθυρα απ’ όπου πέφτουν και σκοτώνονται ασθενείς. Με κενά και δυσλειτουργίες που τα «πληρώνουν» όσοι έχουν αποφασίσει να μείνουν στην Ελλάδα είτε για να δουλέψουν είτε για να… ασθενήσουν.

Εκπρόσωποι εργαζομένων στο δημόσιο κάνουν λόγο πάλι για ελλείψεις και μονιμοποίηση προσωπικού όπως ακριβώς πριν από δεκαετίες, ενώ οι συνάδελφοί τους στον ιδιωτικό τομέα κάνουν λόγο για 35.000 γιατρούς που θα χρειαζόμασταν αν λειτουργούσαμε με ικανότερα διοικητικά στελέχη ενώ τώρα έχουμε 56.000 και… δεν επαρκούν. Και όλα αυτά λίγο πριν τα απογευματινά χειρουργεία -με τα νόμιμα φακελάκια- τα οποία θα έπρεπε ήδη να έχουν ξεκινήσει σύμφωνα με τις δηλώσεις της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας. Όμως πώς ή μάλλον με ποιους αναισθησιολόγους; Όπως είχαν πει στη στήλη οι εκπρόσωποί τους πριν από περίπου δύο χρόνια(!) η ειδικότητα είναι... άγονη και όσοι έχουν απομείνει στο ΕΣΥ προτιμούν τον ιδιωτικό τομέα. Και αυτά είναι γνωστά και όσοι συναρμόδιοι και συνυπεύθυνοι -αιρετοί και διορισμένοι- δεν τα γνωρίζουν καλά θα κάνουν να τα μάθουν…

Mελ. Καρ.