Συνέντευξη Βιολέτα Φωτιάδη

Η πρωτοβουλία με τίτλο «Μοδίστρες Άμεσης Ανάγκης» είναι ακόμα ένα «παιδί» της πανδημίας με στόχο να δημιουργηθούν και να δοθούν μάσκες στο υγειονομικό προσωπικό. Πρόκειται για μία εθελοντική δράση του Θεσσαλονικιού εικαστικού Μάριου Ελευθεριάδη από κοινού με τον βιοτέχνη Κωνσταντίνο Τεκτονίδη με τις μοδίστρες και τους ραφτάδες που την αποτελούν να έχουν προσφέρει ήδη 40.000 μάσκες.

Πρεσβευτής αυτής της ομάδας ανέλαβε πριν λίγες μέρες ο πρώτος και νεότερος χρυσός Ολυμπιονίκης, παγκόσμιος πρωταθλητής και πρωταθλητής Ευρώπης στην ενόργανη γυμναστική στις ασκήσεις εδάφους, Ιωάννης Μελισσανίδης, με το ίδιο να δηλώνει ιδιαίτερα συγκινημένος για την πρόταση που του έγινε:

«Δέχθηκα με μεγάλη μου χαρά, καθώς τόσο τα κορίτσια όσο και οι ραφτάδες κάνουν μία σπουδαία δουλειά, δίνουν χρόνο από το χρόνο τους και για αυτό είναι τιμή μου να βοηθήσω όπως μπορώ. Ο κόσμος μπορεί να μας στηρίξει μέσω του giveandfund.com καταθέτοντας όποιο ποσό μπορεί να διαθέσει. Στόχος μας είναι να φτιαχτούν 100.000 μάσκες, οι οποίες θα διατεθούν στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, στα Χωριά SOS και φυσικά σε δομές υγείας».

Με τον τίτλο του ambassador σκοπεύει να προωθήσει με κάθε τρόπο τη δράση της ομάδας, την οποία ο κόσμος έχει ήδη στηρίξει και αγκαλιάσει. Πέραν της ουσιαστικής βοήθειας που προσφέρουν οι Μοδίστρες Άμεσης Ανάγκης, ο Ολυμπιονίκης τονίζει ότι μεταφέρεται στη νέα γενιά και ένα πολύ σημαντικό μήνυμα:

«Μέχρι στιγμής ο κόσμος έχει αγκαλιάσει την ιδέα. Έχω βάλει στόχο να «ενοχλήσω» κάποιους Ελληνοαμερικανούς που γνωρίζω και αγαπούν πολύ την Ελλάδα, ώστε να βοηθήσουν και αυτοί όπως μπορούν. Θέλω να ευχαριστήσω πολύ όλους όσους εργάζονται για αυτή την υπέροχη προσπάθεια γιατί είναι πολύ σημαντικό να διαθέτεις εθελοντικά το χρόνο σου. Η ιδέα του εθελοντισμού από μόνη της έχει μία ιδιαίτερη δυναμική. Δεν προσφέρεται μόνο πολύτιμο υλικό για την αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης αλλά μεταφέρεται και ένα μήνυμα στα νέα παιδιά για τον εθελοντισμό και την αξία του να υπερασπίζεσαι αυτό που πιστεύεις. Αν δεν υπήρχε ο εθελοντισμός δε θα υπήρχε ανθρωπισμός».

«Οι πολιτικοί αδιαφορούν μέχρι να έρθει η επιτυχία, μετά φωτογραφίζονται μαζί της»

Η κρίση που βιώνουμε αυτή την περίοδο αποτελεί μία ευκαιρία επαναπροσδιορισμού των αξιών μας. Για τον Ιωάννη Μελισσανίδη, τα ΜΜΕ και τα social media θα έπρεπε να προσανατολιστούν προς την ίδια κατεύθυνση, προβάλλοντας τους πραγματικούς “influencers” της ζωής μας:

«Με την κρίση που περνάμε τώρα είδαμε ότι έχουμε ανάμεσά μας λαμπρούς επιστήμονες, γιατρούς, νοσηλευτές, αρχιτέκτονες, αθλητές που έχουν λιώσει για να κάνουν περήφανη την Ελλάδα, δασκάλους, καθηγητές σε απομακρυσμένα χωριά και δεν προβάλλονται όπως θα έπρεπε ούτε από τα ΜΜΕ ούτε από τα social media. Καλώς προωθούνται όλοι αλλά νομίζω τώρα βλέπουμε ποιοι είναι οι ουσιαστικοί influencers της ζωής μας και ποιοι οι περιστασιακοί».

Με αφορμή ένα πρόσφατο περιστατικό στην πόλη μας, ο Μελισσανίδης κάνει λόγο για «διαχρονικές» ελλείψεις στον αθλητισμό τη στιγμή που περηφανευόμαστε για τις επιτυχίες των Ελλήνων αθλητών:

«Τις προάλλες που έβρεξε στη Θεσσαλονίκη, μου έστειλαν κάποια βίντεο από το Εθνικό Γυμναστήριο της Μίκρας όπου τρέχουν τα νερά από τη στέγη. Οι αθλητές όχι μόνο δεν μπορούν να προπονηθούν αλλά χαλάει και ο εξοπλισμός που υπάρχει στο εσωτερικό του γηπέδου. Δεν γίνεται η Πολιτεία να αδιαφορεί για τέτοια θέματα και μετά την επιτυχία των αθλητών, οι πολιτικοί να καμαρώνουν δίπλα τους. Προσωπικά είχα τη στήριξη των γονιών μου και του προπονητή μου και ό,τι κατάφερα βασίστηκε σε μία προσπάθεια υπό αντίξοες συνθήκες. Είναι κρίμα να βλέπουμε τέτοιες εικόνες και με λυπεί διπλά γιατί αυτή η αίθουσα φέρει το όνομά μου. Θέλω να έρθω σε επικοινωνία με τους αρμόδιους και να λυθεί το ζήτημα όσο το δυνατόν γρηγορότερα».

«Ήταν εθνική ευθύνη να προστατέψουμε όσα κερδίσαμε το 2004»

Η δημοσιότητα που ακολούθησε τον Ολυμπιονίκη μετά την Ατλάντα το 1996, άλλαξε ριζικά τη ζωή του. Μόλις 19 ετών και η προσωπική ελευθερία δεν αποτελούσε πλέον κάτι δεδομένο:

«Η αγάπη του κόσμου που ακολούθησε την Ατλάντα είναι η κινητήριος δύναμή μου για να συνεχίσω να κάνω πράγματα. Ήταν όμως κάτι απότομο και από τότε μέχρι τώρα δεν υπάρχει η αυτονόητη προσωπική ελευθερία γιατί είμαι δημόσιο πρόσωπο. Στα σχολεία που πηγαίνω για ομιλίες εξηγώ πως μπορείς να εμπνευστείς από κάποιους ανθρώπους αλλά ο καθένας έχει τη δική του δύναμη. Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ τη ζωή, με λάθη, με πάθη και ποτέ δε θεώρησα τον εαυτό μου πρότυπο για κανέναν. Αποποιούμαι αυτό το βαρίδιο».

Μεταξύ άλλων θυμάται και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Παρόλο που ο ίδιος χαρακτηρίζει τη διοργάνωση ως μία εκ των καλυτέρων, δεν μπορεί να μην εκφράσει τη λύπη του για όλες εκείνες τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν και τελικά έμειναν ανεκπλήρωτες:

«Πρόκειται για μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Ακόμα και όταν κλείσω τα μάτια μου θα την πάρω μαζί μου. Ήμασταν άψογοι και οργανώσαμε μία από τις καλύτερες Ολυμπιάδες. Μετά όμως δεν υπήρξε καμία πρόληψη για την αξιοποίηση των σταδίων. Σε μία χώρα 11 εκατομμυρίων ανθρώπων ήρθαν 17 μετάλλια και κανένας δε φρόντισε να βοηθήσει τους αθλητές. Αυτό είναι μια ευθεία βολή προς όλους τους πολιτικούς. Ήταν εθνική ευθύνη να προστατέψουμε όσα κερδίσαμε το 2004».

Κλείνοντας, ο ίδιος επιθυμεί να αναφερθεί στην Ημέρα Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αλλά και στη δήλωση της Προέδρου της Δημοκρατίας, Κατερίνας Σακελλαροπούλου, για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας:

«Είμαι πολύ περήφανος για την ποντιακή καταγωγή μου και η 19η Μαΐου είναι μία μέρα που μας υπενθυμίζει τι έζησαν οι πρόγονοί μας. Η γιαγιά μου μέχρι πολύ μεγάλη ηλικία έβλεπε εφιάλτες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποιος ευθύνεται αλλά αντίστοιχα να μη χρησιμοποιούμε αυτή τη μέρα για εκδίκηση. Σχετικά τώρα με τη 17η Μαΐου, χαίρομαι πολύ η πρώτη πολίτης της χώρας μίλησε για ένα τέτοιο θέμα και συντάσσομαι μαζί της. Είμαι πολύ ευαίσθητος προς την LGBTQI+ κοινότητα και εννοείται ότι τα “gay rights are human rights” και τα “human rights are gay rights”».

* Δημοσιεύτηκε στη "Θεσσαλονίκη" στις 28/5/2020