Μπορεί οι βασικοί δείκτες της ανεργίας να παρουσιάζουν μία βελτίωση (μείωση στο 19% το β’ τρίμηνο, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ) και στο οκτάμηνο του 2018 η σχέση προσλήψεων - απολύσεων να έχει επιστρέψει σε θετικό πρόσημο, ωστόσο ο όρος κλειδί, που αποτυπώνει την επικρατούσα κατάσταση, είναι «ευέλικτες μορφές απασχόλησης». Τετράωρη εργασία, εικονική σε πλήθος περιπτώσεων λόγω αδήλωτων υπερωριών και ολιγόμηνες συμβάσεις αποτελούν την πάγια τακτική πολλών επιχειρήσεων, ώστε να μειωθεί το μισθολογικό κόστος. Είναι ενδεικτικά τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη: μετά την ολοκλήρωση των θερινών συμβάσεων απασχόλησης, οι περισσότερες συμβάσεις που έγιναν τον Αύγουστο (55,88%) αφορούσαν ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε 4 - 8 μήνες, άνθρωποι κάθε ηλικίας -κυρίως νέοι- να συρρέουν στον ΟΑΕΔ, για να υπαχθούν σε κάποιο πρόγραμμα επιδότησης ανεργίας.

Απασχόληση – Μερεμέτι

Ο Γιάννης Μ., 28 ετών από τη Νεάπολη, είναι πτυχιούχος θερμοϋδραυλικός, αλλά ο κλάδος του δεν προσφέρει ευκαιρίες σταθερής απασχόλησης, παρά κάποια «μερεμέτια» στην ανακαίνιση-συντήρηση συστημάτων θέρμανσης. Έτσι αναγκάζεται να κάνει διάφορες δουλειές, όπως πωλητής, βοηθός τοπογράφου και dj, ενώ η τελευταία του δουλειά ήταν σε κάβα ποτών, με εποχική σύμβαση εργασίας. Μάλιστα, παρότι μόλις 28 ετών, αναφέρει ότι η ηλικία του έχει σταθεί εμπόδιο σε συνεντεύξεις για δουλειά. «Όταν κάποιος κάτω των 25 θα πάρει 480 ευρώ το μήνα και εγώ 530 είναι προφανές ότι πολλοί εργοδότες θα επιλέξουν τον οικονομικότερο εργαζόμενο», σημειώνει χαρακτηριστικά. Ο Γιάννης αναζήτησε την τύχη του στη Γερμανία, αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα για οικογενειακούς λόγους, αλλά είναι έτοιμος να φύγει ξανά στο εξωτερικό εάν βρει κάποια θέση εργασίας. Τον συναντήσαμε στον ΟΑΕΔ όπου περίμενε να κάνει αίτηση, για να υπαχθεί σε εξάμηνο πρόγραμμα επιδότησης ανεργίας.

Αναζητώντας… μεροκάματο της προκοπής

Η επίσης 28χρονη Τάνια Π., με πτυχίο βιβλιοθηκονομίας από το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, είναι άνεργη από τον Οκτώβριο του 2017, όταν απολύθηκε από το κατάστημα εστίασης στο οποίο εργαζόταν. Για λίγα μόνο ένσημα δεν πήρε επίδομα ανεργίας, ενώ έχασε και το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης που λάμβανε όταν άφησε το διαμέρισμα που νοίκιαζε, λόγω αδυναμίας πληρωμής του, για να φιλοξενηθεί από μία φίλη της. Η ίδια περιγράφει ένα ιδιαίτερα σκληρό τοπίο στην αγορά εργασίας, με πολύ χαμηλούς μισθούς. «Δεν έχω δει ποτέ κάποιο μεροκάματο της προκοπής, κυρίως στον τομέα της εστίασης. Μέχρι 25 ευρώ και αυτό για δουλειά πολλών ωρών. Φυσικά για ένσημα ούτε λόγος. Οι εργοδότες προσπαθούν να βγάλουν τη μεγαλύτερη δυνατή δουλειά με τους λιγότερο δυνατόν εργαζόμενους», μας είπε. Βρέθηκε σε υποκατάστημα του ΟΑΕΔ για να αναζητήσει προκηρύξεις σχετικά με θέσεις απασχόλησης στον κλάδο που έχει σπουδάσει. Όπως είπε, είναι διατεθειμένη να πάει οπουδήποτε βρει κάποια αξιόλογη θέση.

Καμία προοπτική

Με εποχικές συμβάσεις εργάζεται τα τελευταία χρόνια και ο 29χρονος Γιώργος Σ. Μόλις έληξε η τελευταία του τετράμηνη σύμβαση με εταιρεία διαχείρισης επιβατών εδάφους στο αεροδρόμιο «Μακεδονία». Παρότι έχει σπουδάσει Κοινωνιολογία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, δεν έχει βρει κάτι σταθερό στο συγκεκριμένο κλάδο, παρά μόνο μία θέση στο Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού του δήμου Καλαμαριάς και πάλι όμως για διάστημα πέντε μηνών. Έτσι, εργάζεται εποχικά στον κλάδο του τουρισμού, όπως και σε δουλειές γραφείου και έχει φτάσει μια φορά να μείνει άνεργος 18 - 20 μήνες. Πλέον ζει με τους συνταξιούχους γονείς του και το νεότερο αδερφό του, που επίσης εργάζεται στον τουριστικό κλάδο, καθώς, όπως λέει, με τους μισθούς που προσφέρονται είναι αδύνατον να μείνει μόνος του. «Είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση και δεν βλέπω να αλλάζει στο μέλλον. Με μισθούς της τάξης των 320 - 350 ευρώ για 4ωρο και 600 - 650 ευρώ για 6ωρο, οι νέοι δεν έχουμε καμία προοπτική», επισημαίνει ο ίδιος.

Με τη σύνταξη των γονιών

H Σαλώμη Ε., 39 ετών, πτυχιούχος κομμώτρια, διατηρούσε κομμωτήριο στον Εύοσμο για οκτώ χρόνια, αλλά αναγκάστηκε να το κλείσει το 2012, λόγω του υψηλού κόστους και προτίμησε να μεγαλώσει τα παιδιά της. Ο σύζυγός της είναι υπάλληλος γραφείου με μισθό της τάξης των 700 ευρώ κι η ίδια εργάζεται τα τελευταία χρόνια με ολιγόμηνες συμβάσεις. Τη συναντήσαμε στις ουρές του ΟΑΕΔ όπου κατέθεσε αίτηση για να ενταχθεί σε επιδοτούμενο πρόγραμμα του ΟΑΕΔ για έξι μήνες. Όπως λέει, ο κάθε μήνας βγαίνει με δυσκολία. «Κάποιες φορές δεν μας φτάνουν τα χρήματα και αναγκαζόμαστε να ζητούμε βοήθεια από τους συνταξιούχους γονείς μας, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς μας στηρίζουν με τα παιδιά, καθώς δεν μπορούμε να προσλάβουμε μπέιμπι σίτερ», μας λέει.

Δημοσιεύτηκε στη Μακεδονία της Κυριακής