Τα έκανες όλα τέλεια. Το κρέας σου ρόδισε υπέροχα μέσα στο καυτό ελαιόλαδο. Το ίδιο και τα ψιλοκομμένα κρεμμύδια σου, καθώς άφησαν την περιττή υγρασία να ελευθερωθεί και γυάλισαν όμορφα, πριν έρθει το κρασί να αποδεσμεύσει τις καραμέλες από τον πάτο της κατσαρόλας. Ο ζωμός σου από τα κόκαλα και τα λαχανικά ήρθε να δώσει νοστιμιά και χρόνο μέχρι να ξεδιπλωθούν οι πρωτεΐνες μετουσιωμένες. Λίγα καρυκεύματα, ένα- δυο μυρωδικά και το καπάκι στη θέση του για να περιορίσει με το σιγανό μαγείρεμα τη βιασύνη και τις περιττές απώλειες.

Τα έχεις πάει περίφημα. Δύο τρεις δοκιμές κατά τη διάρκεια.

Χωρίς βιασύνη και άγχος, με διορθώσεις καθοριστικές. Δεν ανοίγεις άλλωστε συχνά το καπάκι και χωρίς λόγο, τα είπαμε αυτά. Το αλάτι εκεί κοντά στο τέλος. Αλλά όχι στο τέλος. Είναι και αυτό μέσα στο φαγητό, όχι από πάνω...

Μέλωσε σχεδόν το κρέας. Και έρχονται για συντροφιά εκείνες οι σπουδαίες ρίζες, μυρωδάτες και γλυκές να πάρουν και να δώσουν. Τίμια ανταλλαγή, μετουσίωση με νόημα. Τα έχεις καταφέρει περίφημα ως τώρα.

Είναι κρίσιμη, όμως, η στιγμή πια. Γιατί τώρα θα κάνουμε αυγολέμονο. Μα θα μου πεις «Σπουδαία τα λάχανα! Δεν ξέρω να κάνω αυγολέμονο εγώ;» Και εκεί ανάμεσα σε ατμούς και κατσαρόλες, βεβαιώσεις και δεξιότητες στέκει παραπονεμένο ένα κομμένο αυγολέμονο. Σα να κατάπιε η αδικία τον κόπο σου. «Ε, δε βαριέσαι. Ένα κομμένο αυγολέμονο είναι, ποιος θα το καταλάβει; Δεν χάθηκε κι ο κόσμος!»

Ναι. Δίκιο έχεις, δεν χάθηκε ο κόσμος, αλλά εσύ είσαι μάγειρας. Δεν είσαι η μαμά μου, η οποία παρεμπιπτόντως δεν αποδέχτηκε ποτέ να σερβίρει ένα κομμένο αυγολέμονο... Εσύ συνάδελφε, γιατί;

* Δημοσιεύτηκε στη "Θεσσαλονίκη" στις 5.12.2019.