Επιστρέφοντας για άλλη μια φορά στον τόπο που ξεκίνησε το ταξίδι της η «Ελένη», η ηθοποιός Βερόνικα Αργέντζη μας μιλά για τις στιγμές που ξεχώρισε, τις παραστάσεις στο εξωτερικό και τα πρότυπα ομορφιάς.

Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Παντελάκη

O Δήμος Αβδελιώδης επιχειρεί για πρώτη φορά να σκηνοθετήσει Ρίτσο. Η Βερόνικα Αργέντζη επιλέγει αυτό το έργο να είναι η επιστροφή της μετά από 13 χρόνια και κάπως έτσι το 2017 το παρουσιάζουν στο Αυλαία. Από τότε ταξιδεύει σε όλη τη χώρα, σε σχεδόν όλα τα φεστιβάλ, ενώ φτάνει μέχρι και τη Γερμανία. Σύντομα θα βρεθεί πάλι στο εξωτερικό στο Βερολίνο, τη Νίκαια και άλλες μεγάλες πόλεις.

«Βρέθηκα σε μια κοινή στιγμή με τον Δήμο Αβδελιώδη που θέλαμε να πούμε κάποια πράγματα και να επικοινωνήσουμε τόσο μεταξύ μας που είμαστε πολύ φίλοι όσο και με τον κόσμο σχετικά με όσα συμβαίνουν γύρω μας και έχουν τόσο μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία μας και στο παγκόσμιο γίγνεσθαι» μας λέει η ηθοποιός. Όσον αφορά το έργο το χαρακτηρίζει ως «ένα οικουμενικό συμπαντικό έργο και για αυτό το επέλεξα, όπου ο ποιητής αναφέρεται σε μια φοβερή κατάθεση ψυχής ύστερα από μια πραγματικά μεγάλη διαδρομή προσωπικής του ιστορίας, σε μια αλήθεια του. Φωνάζει για το μάταιο της ματαιοδοξίας. Για το άσκοπο, το πρόσκαιρο, τη φήμη, την ομορφιά, η οποία καταρρέει σε όλα τα επίπεδα, για τον υλικό πλούτο που ο καθένας από εμάς σε διαφορετικές περιόδους της ζωής κυνήγησε και βλέπουμε τα αποτελέσματα μέχρι και σήμερα. Διαχρονικό το έργο που επιλέχθηκε. Ο ποιητής δανειζόμενος το μυθικό πρόσωπο της Ελένης που έχει υμνηθεί και λατρευτεί αλλά και μισηθεί κιόλας, καταθέτει ολόψυχα τον εαυτό του μέσα εκεί» δηλώνει χαρακτηριστικά.

Η μεγάλη αποχή της από το σανίδι

Η μεγάλη αποχή της από τα πράγματα μόνο θετικές συνέπειες είχε στη ζωή της αφού τη βοήθησε να επαναπροσδιορίσει κάποια πράγματα και να επιστρέψει πιο δυνατή: «Αυτή η αποχή που είχα μου έδωσε τη δυνατότητα να αλλάξω δέρμα, όπως κάνουν τα φίδια και πρέπει να πω ότι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν όχι μια αλλά πολλάκις. Είναι κάτι που το λέω σαν προτροπή. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν αλλάζει και τίποτα που να μη γίνεται. Όλα μπορούν να γίνονται ειδικά αν το θέλει η ψυχή με καθαρότητα» επισημαίνει η κα. Αργέντζη.

Τώρα απολαμβάνει την αποδοχή του έργου που επιβεβαιώνει την απόφαση της να επιστρέψει: «Ευχαριστώ από την καρδιά μου τον κόσμο, τους κριτικούς και τους δημοσιογράφους που είδαν την ‘Ελένη’, διότι το είδαν ‘αφημένοι’ όπως εμείς περιμέναμε να το δουν, με απλότητα» σχολιάζει ενώ προσθέτει ότι είναι «ευγνώμων» για το ταξίδι αυτό της παράστασης. Αναπολώντας τα μέρη που έχει παίξει μας λέει με συγκίνηση ότι «το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης και το Ζάππειο ήταν για μένα φυλαχτό και δύναμη ενεργειακή και η ανταπόκριση, η σιωπή και η συγκίνηση του κόσμου ήταν ακόμη μεγαλύτερο κέρδος».

Το κοινό στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στη Γερμανία το βρίσκει «πολύ διαβασμένο και προετοιμασμένο», ενώ πολύ σημαντική στιγμή ήταν όταν «η Deutsche Welle μίλησε για αυτήν την λιτότητα και την απλότητα του έργου. Μας απευθύνθηκε και αυτό είναι πολύ μεγάλο κέρδος. Δεν το λέω με έπαρση αλλά με ταπεινοφροσύνη. Κάθε παράσταση που θα βγαίνει έξω και θα ασχολείται μια εφημερίδα ή κάποιο μέσο είναι μεγάλο κέρδος για τον πολιτισμό μας. Ο Ρίτσος είναι πολυδιαβασμένος και ξέρουν περισσότερα από όσα ξέρουμε εμείς εδώ» αναφέρει.

Σχετικά με τη συνεργασία της με τον κύριο Αβδελιώδη που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιστροφή της, μας λέει ότι «ο Δήμος ξεκινά από τα άγραφα. Σε όλα του τα έργα επεξεργάζεται τον λόγο με έναν διαφορετικό τρόπο και η προσέγγιση του είναι καθαρά εκεί για να βγαίνουν οι σημασίες και τα νοήματα του συγγραφέα, είχε το όργανο που χρειαζόταν που το βρήκε σε μένα».

«Η ομορφιά του ανθρώπου είναι η αλήθεια του»

Η ‘Ελένη’ ως μυθικό πρόσωπο έχει ταυτιστεί με την ελευθερία και την ομορφιά. Η Βερόνικα Αργέντζη πολλές φορές έχει σχολιαστεί ως μια πολύ όμορφη γυναίκα, ενώ πολλά αντίστοιχα δημοσιεύματα είχαν γραφτεί τη δεκαετία του ενενήντα που μεσουρανούσε. Πώς ορίζει η ίδια όμως την ομορφιά; «Η ομορφιά του ανθρώπου είναι η εσωτερική που αναβλύζει όταν ο άνθρωπος κατανοήσει πρώτα τον εαυτό του, τον αγαπήσει και έτσι μπορεί να αγαπήσει και τον συνάνθρωπο του χωρίς κριτική. Είναι κάτι το οποίο θέλει συνέχεια πολλή δουλειά και βγαίνουμε από αυτό ενώ το γνωρίζουμε. Χωρίς κριτική παρά μόνο αναγνωρίζοντας ότι είμαστε κρίκοι από μια μεγάλη αλυσίδα. Η ομορφιά του ανθρώπου είναι η αλήθεια του σε ό,τι και αν κάνει με μοναδικό σκοπό την αλληλεγγύη και την καλυτέρευση της κοινωνίας» επισημαίνει.

Ωστόσο, στις μέρες μας έχουν αλλάξει πολύ τα πρότυπα ομορφιάς και οι τάσεις εναλλάσσονται πολύ πιο γρήγορα: «Δεν τα ξέρω τα πρότυπα ομορφιάς. Δεν στέκομαι καθόλου και ποτέ. Δεν υπάρχουν για μένα πρότυπα. Άλλωστε, επειδή είμαι και μητέρα μιας δεκαπεντάχρονης, τη βλέπω κάθε τρεις μήνες να εκφράζει άλλες τάσεις. Αντιλαμβάνομαι ότι όλα είναι μια τάση. Υπάρχουν τάσεις. Όμως, εγώ δεν τις βλέπω, δεν τις ακολουθώ, δεν τις ακολούθησα ποτέ μου. Δεν υπήρξα ποτέ οπαδός και έχω μάθει έτσι και στο παιδί μου. Ο κάθε άνθρωπος έχει μια μοναδικότητα και ό,τι και αν φορέσει, όπως και αν ντυθεί, θα πρέπει να είναι η δική του ομορφιά, δεν χρειάζεται να μιμηθεί» τονίζει. Η ίδια επιλέγει αυτή την αισιόδοξη στάση και στη δουλειά της. Όπως μας λέει κλείνοντας: «Δεν κάνω τίποτα που δεν αγαπώ. Ό,τι έχω κάνει που δεν έχω αγαπήσει είναι στο παρελθόν».

INFO
Θέατρο Αυλαία
«Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου
Παραστάσεις: Δευτέρα 2, με Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου στις 9μμ.
Εισιτήρια: 10 ευρώ (μειωμένο) και 12 ευρώ γενική είσοδος