Η Θεσσαλονίκη εκτός κυβέρνησης
Παίρνεις τη λίστα των 58 μελών του νέου Υπουργικού Συμβουλίου και παίρνεις και τη λίστα των 10 εκλεγμένων βουλευτών της Α’ και Β’ Θεσσαλονίκης. Επικάλυψη, η εξής μία: ένας βουλευτής στον υποβαθμισμένο ρόλο του υφυπουργού Μακεδονίας και Θράκης. Στο ρόλο που κάθε πρωθυπουργός κρατά για άλλοθι του δήθεν ειδικού ενδιαφέροντός του για την πόλη και τη Βόρεια Ελλάδα και στον οποίο τοποθετεί διαδοχικά τον έναν μετά τον άλλον τον κάθε δημοφιλή βουλευτή της Θεσσαλονίκης για να αποφύγει τις παρεξηγήσεις μεταξύ τους. Το πηλίκο των διαιρέσεων και των υπολογισμών του κ. Μητσοτάκη παραμένει σταθερό λοιπόν. Για άλλη μία φορά, η Θεσσαλονίκη εκτός κυβέρνησης.
«Μα πρέπει να υπάρχει γεωγραφική ποσόστωση σε ένα κυβερνητικό σχήμα;», θα αναρωτιόταν ίσως κάποιος. Σαφέστατα όχι. Οι τοπικισμοί και οι μεμψιμοιρίες δεν είναι το δυνατό μου σημείο. Αυτό που οφείλουμε να στηλιτεύσουμε όμως είναι η απροκάλυπτη χρήση της γεωγραφίας -και συγκεκριμένα της πόλης της Θεσσαλονίκης- από την τωρινή και από προηγούμενες κυβερνήσεις ως μέσο πρόκλησης συγκινησιακής φόρτισης και μάλιστα εφήμερης. Υπουργείο (με υφυπουργό έστω) έχετε, φιέστα κάθε Σεπτέμβρη στην Έκθεση έχετε. Εμείς τα τιμούμε και τα δύο. Το υπουργείο που κάποτε σας πήραν, εμείς το κρατούμε ακλόνητο. Τη δε επικοινωνιακή φιέστα της Έκθεσης, την κάναμε ακόμα και εν μέσω πανδημίας. Τι άλλο θέλετε;
Ο εμπαιγμός περί της τάχα ιδιαίτερης μεταχείρισης της Θεσσαλονίκης είναι που προκαλεί, όχι το γεγονός ότι η Θεσσαλονίκη παραμένει, και σε αυτόν τον ανασχηματισμό, εκτός κυβέρνησης. Αυτό το δεύτερο πυροδοτεί ωστόσο τη σκέψη ότι η Θεσσαλονίκη παραμένει εκτός πλάνου. Και αυτό είναι δεν είναι αμελητέο γιατί αφορά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση έργων στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας που απλώς έτυχε να είναι 500 χιλιόμετρα μακριά από το Στρατηγείο του «επιτελικού κράτους». Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Η κυβέρνηση επέλεξε να χωρίσει την πόλη στα δύο με αφορμή την περάτωση των έργων του Μετρό και να μεταφέρει στις μακρινές καλένδες τη λειτουργία των συρμών. Η κυβέρνηση επέλεξε να μην ανοίξει καν το θέμα του ΟΑΣΘ ενάμισι χρόνο μετά τη νίκη της, παρότι γνώριζε προτού καν εκλεγεί τις ελεεινές συνθήκες λειτουργίας της αστικής συγκοινωνίας ως αποτέλεσμα των πειραμάτων των προκατόχων της. Η κυβέρνηση επέλεξε να αφήσει για αργότερα τις παρεμβάσεις στον προβληματικό σχεδιασμό ανάπλασης του χώρου της Έκθεσης, την εντατικοποίηση της σύνδεσης της Θεσσαλονίκης με τη Χαλκιδική και με τα Βαλκάνια με ένα αξιόπιστο μέσο σταθερής τροχιάς και τις μελέτες για τη θαλάσσια συγκοινωνία στο Θερμαϊκό. Το πλάνο του στρατηγείου του Μαξίμου μπορεί να είναι καταπληκτικό, αλλά πάντως σίγουρα δεν περιλαμβάνει τη Θεσσαλονίκη.
Και αν όλα αυτά τα μεγάλα έργα είναι ψιλά γράμματα για μία πόλη που βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού όταν τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο δεν υπήρχαν διαθέσιμες κλίνες ΜΕΘ στα νοσοκομεία της, η ίδια η διαχείριση της κρίσης της πανδημίας αποκαλύπτει την άγνοια ή την αδιαφορία της κυβέρνησης για τα δεδομένα της πόλης. Κλείσιμο της Νέας Παραλίας, του μόνου ανοιχτού χώρου όπου θα μπορούσαν να τηρούνται οι αποστάσεις, κατά την πρώτη καραντίνα και ολιγωρία στην επιβολή της δεύτερης τοπικής καραντίνας πριν από το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου, ημέρες κατά τις οποίες ήταν αναμενόμενο ότι θα κορυφωνόταν ο συγχρωτισμός κατοίκων και επισκεπτών σε λιτανείες και καφέ.
Ίσως είναι δύσκολο τελικά να μελετήσεις μια πόλη. Τις ανάγκες και τους ανθρώπους της. Αν είναι έτσι βέβαια, τουλάχιστον μην παριστάνεις ότι το κάνεις αραδιάζοντας βαριές κουβέντες για συμβολισμούς. Οι ιθαγενείς που ψάχνουν καθρεφτάκια δεν υπάρχουν πια. Και αυτό είναι βάσιμο να εικάσουμε ότι το στρατηγείο του «επιτελικού κράτους» το γνωρίζει. Γνωρίζει ότι στην κάλπη οι Θεσσαλονικείς θα θυμούνται και το Μετρό και το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου του 2020. Μήπως λοιπόν απλώς θυσιάζει την πόλη στο βωμό του αγώνα κατά των «καραμανλικών» βουλευτών και στελεχών της Θεσσαλονίκης; Μήπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί απλώς να φορτώσει στο παλαιό «καραμανλικό» πολιτικό προσωπικό τα κακώς κείμενα και να εμφανίσει εγκαίρως τους νέους και δικούς του διαδόχους;
Ποιο άραγε να είναι χειρότερο: η άγνοια ή η σκοπιμότητα;
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 10.01.2021
