Ένα από τα ωραιότερα διαμερίσματα του κέντρου της Θεσσαλονίκης με το πιο όμορφο μπαλκόνι που έχει πιάτο του τον Θερμαϊκό και όλη την πλατεία Αριστοτέλους, ανοίγει ξανά την πόρτα του στο κοινό μετά τον εγκλεισμό και την καραντίνα.

Πρόκειται για την οικία του Νέστορα και της Αλίκης Τέλλογλου, έναν δημοφιλή χώρο που βρίσκεται στην καρδιά της πόλης και φιλοξενεί κατά καιρούς διάφορες δράσεις του Τελλόγλειου Ιδρύματος Τεχνών.

Αυτή τη φορά στο σπίτι που δημιούργησαν και όπου άφησαν τα ίχνη τους οι δυο φιλότεχνοι ευεργέτες θα πραγματοποιηθεί ο τρίτος κύκλος μαθημάτων ιστορίας της τέχνης, τον οποίο διοργανώνει το Ίδρυμα και φέτος έχει αναφορά στη νεοελληνική τέχνη, που διατρέχει τον 19^ο και τον 20^ο αιώνα.

Πρόκειται για δέκα δίωρα μαθήματα με τη μορφή διαλέξεων σε ανοιχτή συζήτηση στη διάρκεια των οποίων οι συμμετέχοντες θα έρθουν σε επαφή με το ιστορικό πλαίσιο και τις συνθήκες υπό τις οποίες διαμορφώνεται η καλλιτεχνική έκφραση του κάθε αιώνα.

Ταυτόχρονα θα εξοικειωθούν με τα καλλιτεχνικά ευρωπαϊκά ρεύματα που επηρέασαν την παραγωγή έργων τέχνης στις διαφορετικές σχολές που αναπτύχθηκαν στον Ελλαδικό χώρο.

Φυσικά, θα γνωρίσουν έργα – ορόσημα από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες στην ελληνική ζωγραφική, όπως τους αντιπροσώπους της Επτανησιακής Σχολής, της Σχολής του Μονάχου (Βρυζάκης, Λύτρας, Γύζης, Ιακωβίδης, Τσόκος, Βολανάκης κ.α. ) αλλά και έργα των Τσαρούχη, Χατζηκυριάκου – Γκίκα, Εγγονόπουλου κ.α. που όρισαν την πορεία της Ελληνικής ζωγραφικής τον 20^ο αιώνα.

Ο σχεδιασμός ανήκει στη Βανέσα Ξυδιά που θα έχει και την εκτέλεση του προγράμματος. «Καταρχάς χαιρόμαστε πάρα πολύ που ανοίγει ξανά ο χώρος αυτός. Στην ουσία θέλαμε κατά κύριο λόγο να αναπτυχθούμε και στη νεοελληνική τέχνη, μαθήματα για την οποία σχεδιάζαμε προ κορονοϊού, καθώς τα προηγούμενα χρόνια είχαμε ήδη εξαντλήσει τον 19^ο και τον 20^ο αιώνα της ευρωπαϊκής τέχνης. Ωστόσο, η πανδημία μας πρόλαβε και τώρα με την ευκαιρία του ξανανοίγματος της οικείας Τέλλογλου αποφασίσαμε να κάνουμε και την έναρξη των μαθημάτων αυτών, σε μια επετειακή χρονιά, αφού γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Οπότε σκεφτήκαμε ότι θα είναι μια ιδανική ευκαιρία. Θα θέλαμε οι συμμετέχοντες να εξοικειωθούν με τα ευρωπαϊκά ρεύματα, αν τυχόν δεν τα ξέρουν, που επηρέασαν την παραγωγή της ελληνικής τέχνης εκείνο το διάστημα, να γνωρίσουν και από κοντά διάφορες σχολές που σίγουρα τις έχουν ακούσει αλλά έχουν τα στοιχεία τους θολά στο μυαλό τους θολά», λέει στο makthes.gr η υπεύθυνη εκπαιδευτικών προγραμμάτων του ιδρύματος Ελένη Μπουντουρέλη.

Η ίδια συμπυκνώνει για μας και τα χαρακτηριστικά των Σχολών στις οποίες το πρόγραμμα αναφέρεται:

Επτανησιακή:

«Έχει μια σχετική ελευθερία συγκριτικά με τη σχολή του Μονάχου διότι τα Επτάνησα ήταν διαδοχικά υπό Ενετική, Γαλλική και Αγγλική Κατοχή και σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα που ήταν υπό Οθωμανική κατοχή λειτουργούσαν διαφορετικά. Αυτή η συνθήκη και η οικονομική ευμάρεια έδωσαν μια ώθηση στην τέχνη. Θα λέγαμε ότι ήταν ο χώρος όπου η ελληνική ζωγραφική εγκατέλειψε τη βυζαντινή παράδοση και στράφηκε προς τη Δύση. Επίσης υπήρχαν πάρα πολλοί Κρητικοί ζωγράφοι οι οποίοι μετοίκησαν στα Επτάνησα όταν η Κρήτη πέρασε από τα χέρια των Ενετών στα χέρια των Οθωμανών. Οπότε, έχουμε στα Επτάνησα και την κρητικό - ζακυνθινή σχολή του 16^ου και 17^ου αι. και άρα μια στροφή προς τη δυτική τέχνη. Καλύπτονται δηλαδή πλέον οι παραδοσιακές βυζαντινές μορφές και περνάμε λίγο περισσότερο σε επιρροές από το ιταλικό μπαρόκ και τη φλαμανδική ζωγραφική, έχουμε δηλαδή την απόκτηση βάθους στην εικόνα, την αίσθηση της τρίτης διάστασης του χώρου, πιο φυσική αποτύπωση, περισσότερο κοσμικά και θρησκευτικά θέματα».

Σχολή του Μονάχου:

«Έχει έντονες επιρροές από την Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου εξ’ ου και το όνομα φυσικά. Εδώ έχουμε πιο μεγάλη στροφή στον ρομαντισμό. Επίσης η δημιουργία της οφείλεται κατά κύριο λόγο στους δεσμούς που δημιουργήθηκαν ανάμεσα στη Βαυαρία και στην Ελλάδα στα χρόνια του Όθωνα. Οπότε, υπήρχε ενθάρρυνση και συνδρομή του ελληνικού κράτους για να σπουδάσουν καλλιτέχνες ζωγραφική εκεί. Μετέπειτα, αυτοί που αποφοίτησαν από την Ακαδημία του Μονάχου ήρθαν στην Ελλάδα και δίδαξαν στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Τα χαρακτηριστικά της Σχολής του Μονάχου κατά κύριο λόγο είναι η άριστη τεχνική στη χρήση των χρωμάτων η οποία κατά κύριο λόγο είναι λίγο εις βάρος της εκφραστικότητας, γιατί οι σκηνές που εικονίζονται από τους ζωγράφους του ακαδημαϊκού ρεαλισμού στην ουσία έχουν κάτι πομπώδες και θεατρικό χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει συναίσθημα. Ωστόσο, υπάρχει περισσότερη ανάγκη για ορθότητα παρά για εκφραστικότητα οπότε στην ουσία θα αναγνωρίσουμε διάφορους ζωγράφους της Σχολής του Μονάχου στα εργαστήριά μας και θα δούμε πλέον τα έργα τους σαν αναλύσεις εικονολογικές».

Κατόπιν θα γίνουν κάποιες αναφορές στη γενιά του ’30 και στους κύριους εκπροσώπους της ελληνικής ζωγραφικής του 20^ου αιώνα όπως τον Τσαρούχη τον Χατζηκυριάκο Γκίκα, τον Εγγονόπουλο κ.α. «Ο στόχος μας είναι να απευθυνθούμε σε όλους, χωρίς να είναι απαραίτητη η πρότερη γνώση ιστορίας της τέχνης. Θα θέλαμε να τους ξεκινήσουμε από την αρχή ώστε να γνωρίσουμε και εικονολογικά στοιχεία κάθε καλλιτέχνη, αλλά να γνωρίσουμε περισσότερο και το πώς αναπτύχθηκε στον ελλαδικό χώρο και υπό ποιες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες η ζωγραφική.

Τα σεμινάρια γίνονται με όλα τα μέτρα ασφαλείας που επιβάλλουν τα πρωτόκολλα του ΕΟΔΥ. Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να φορούν τη μάσκα τους καθόλη τη διάρκεια του εργαστηρίου και πρέπει να έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης. Ο μέγιστος αριθμός κάθε γκρουπ είναι 15 άτομα, ενώ αν υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση προβλέπεται να γίνουν περισσότερα τμήματα.

Μέρα: Τετάρτη | Ώρα: 18.30-20.30 | Κόστος: 100€ | Τοποθεσία: Οικία Τέλλογλου – Πλ. Αριστοτέλους 2, 4^ος όροφος

Διάρκεια εγγραφών έως 13 Δεκεμβρίου 2021