Συνέντευξη: Βιολέτα Φωτιάδη

Καντάδες, ρομαντισμός, ο ήχος του γραμμόφωνου και ρεμπέτικες κομπανίες είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την εποχή του «ελαφρού» τραγουδιού. Μία γκρεμισμένη μάντρα δεν σταματά κανέναν από το να «βλέπει μάτια» ή να ψιθυρίζει «ας ερχόσουν για λίγο και ας χανόσουν μετά». Γι’ αυτό η Ναταλία Λαμπαδάκη, ο Αστέρης Τσαλίκης και ο Χρήστος Παπαδόπουλος επαναφέρουν τη ρετρό μουσική παράσταση με τίτλο «Ο κόσμος άλλαξε», που γνώρισε τεράστια επιτυχία τα προηγούμενα χρόνια, ως μία απόπειρα επιστροφής στην παλιά Αθήνα, με τα αρχοντορεμπέτικα, το λυρισμό και το γλέντι της.

Αυτήν τη φορά ο Γιαννίδης, ο Γούναρης, ο Αττίκ και ο Σουγιούλ συναντούν την εκπληκτική φωνή του Δώρου Δημοσθένους, καθώς, όπως εξηγεί η Ναταλία, «Πρόκειται για μία σπουδαία φωνή που υποστηρίζει αυτό το ρεπερτόριο σαν να ξεπήδησε από κει, από μιαν άλλην εποχή, σαν να βρίσκεται βιωματικά μέσα του αυτός ο ρομαντισμός που διακρίνει το ελαφρό τραγούδι. Είμαστε πολύ ευτυχείς που οι συγκυρίες ήταν ευνοϊκές και ο Δώρος ανταποκρίθηκε θετικά στην πρότασή μας».

Για ένα πολύ ευρύ φάσμα ηλικιών

Ανάγκη επιστροφής στα παλιά, νοσταλγία ή ανασυγκρότηση δυνάμεων για το μέλλον; Οι λόγοι για τους οποίους όλο και περισσότερος κόσμος στρέφει το βλέμμα του στην εποχή του «ασπρόμαυρου» ποικίλλουν. Για τη Λαμπαδάκη, το κράμα όλων των παραπάνω αλλά και η ουσιαστική σύνδεση του χθες με το σήμερα είναι η απάντηση στο γιατί το κοινό αγκάλιασε τόσο θερμά τον «Κόσμο που άλλαξε»: «Ο κύριος λόγος που γνώρισε επιτυχία αυτό το project είναι γιατί υπάρχει ανάγκη από τους παλιούς να θυμηθούν αλλά και από τους νέους να μάθουν. Είναι από τα προγράμματα που φιλοξενούν στο κοινό τους ένα πολύ ευρύ φάσμα ηλικιών. Έπειτα, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα συγκροτήματα (π.χ. Gadjo dilo) που με τις διασκευές σύστησαν εκ νέου στους ακροατές γνωστά ρετρό τραγούδια, κάνοντάς τα σουξέ του σήμερα».

Και παρόλο που ορισμένοι μπορεί να κάνουν λόγο για έναν «σύγχρονο» συντηρητισμό με αυτήν την επιστροφή στο παρελθόν, επιμένοντας να κοιτούν μόνο την αρνητική χροιά μιας τεράστιας περιόδου, η νεαρή ερμηνεύτρια επιλέγει μία πιο αισιόδοξη εκδοχή: «Η ενδεχόμενη στροφή στο παρελθόν δεν πιστεύω πως είναι γνώρισμα του καιρού μας ειδικότερα, αλλά ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει κάθε εποχή και τόπο, και αυτό γιατί μάλλον δεν πρόκειται περί στροφής αλλά περί ‘ανοίγματος’. Άλλωστε το χθες υπάρχει μέσα στο σήμερα. Έχει αφήσει το στίγμα του και μας επηρεάζει είτε το θέλουμε είτε όχι. Ακόμα κι αν αυτό φαίνεται συντηρητικό, καμιά φορά μας διδάσκει. Επιπλέον, για να κάνεις ένα βήμα μπροστά, στο αύριο, βοηθά να οπισθοπατήσεις, για να πάρεις φόρα. Όσον αφορά τη μουσική, υπάρχουν πολλοί λόγοι να ανατρέξει κανείς στο χθες. Μου φαίνεται ενδιαφέρον και όμορφο να γνωρίζω τραγούδια που ανήκουν σε μιαν άλλη εποχή και να με αφορούν ακόμα και τώρα, επειδή κάποιος σκέφτηκε να τα ‘ξεσκονίσει’».

Η παράσταση θα φιλοξενηθεί στη μουσική σκηνή «ξέΦωτο» (Λυκούργου 5, Λαδάδικα, τηλ. 6931091534) το Σάββατο 11 Ιανουαρίου.

* Δημοσιεύτηκε στη "Θεσσαλονίκη" στις 9/1/2020.