ΑΠΟΨΕΙΣ

Με αφορμή πρόσφατο τηλεφώνημά μου -στο πλαίσιο του ρεπορτάζ- στη γραμματεία της Συγκλήτου του ΑΠΘ και το άδοξο τέλος του -αφού η κυρία που το σήκωσε μου το έκλεισε επειδή δεν της άρεσε η ερώτηση- έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα για την εμμονή του δημοσίου στη στασιμότητα.

Επανέρχομαι όχι γιατί πιστεύω ότι χρειάζεται επιπλέον - ή οποιαδήποτε- προσπάθεια να σας πείσω, αλλά γιατί όταν μοιράζεσαι τέτοιες καταστάσεις διασκεδάζεις, κυριολεκτικά, τις εντυπώσεις.

Σπεύδω να διευκρινίσω, σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ότι το κείμενό μου δεν έφερε κάποιο αποτέλεσμα. Ούτε καν αντίδραση δεν προκάλεσε. Και είναι αναμενόμενο.

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι και περισσότερο αρμόδιοι δεν το διάβασαν. Φοβάμαι όμως ότι και αν το διάβασαν κάποιοι, δεν μπήκαν στον κόπο να ψάξουν, να ρωτήσουν, να υποσχεθούν, έστω στα ψέματα, όπως κάνουν οι πολιτικοί, ότι θα προσπαθήσουν κάτι να αλλάξουν.

Είναι τόσο αλληλένδετη η επαγγελματική μοίρα των διοικούντων και των διοικουμένων στο δημόσιο, που κανείς δεν μιλά για κανέναν.

Ειδικά δε στην περίφημη ακαδημαϊκή κοινότητα, δεν κουνιέται φύλλο, καθώς τα φαινόμενα νεποτισμού -όπως έχει καταγραφεί σε έρευνες προηγούμενων ετών- ανθούν, οπότε υπάρχει και ο κίνδυνος να τα βάλεις κατά λάθος με ολόκληρη δυναστεία και εκεί που πας να κάνεις καλό να βρεις το μπελά σου…

Παραμερίζοντας αυτές τις σκέψεις, λόγω δουλειάς και πάλι, διαβάζω τηλεγράφημα στο ΑΠΕ – ΜΠΕ για διαφημιστική καμπάνια του ΕΟΤ για τη Χαλκιδική που παίζεται στην Ιταλία προκειμένου να τονωθεί το τουριστικό προϊόν της περιοχής μετά τη φονική κακοκαιρία που την έπληξε.

Στο τέλος του κειμένου παρατίθεται σύνδεσμος που υποτίθεται ότι παραπέμπει στο διαφημιστικό βίντεο. Το link ωστόσο οδηγούσε σε μια σελίδα που έλεγε ότι έχει λήξει. Καλώ στον ΕΟΤ και αφού ακούω υπομονετικά το μενού, επιλέγω αυτό που μου φάνηκε πιο κοντινό σε αυτό που έψαχνα. Τμήμα δημοσίων σχέσεων. Όχι, μου λέει ο υπάλληλος που απάντησε, δεν είναι δουλειά του δικού μας τμήματος, θα πρέπει να πάρετε στην Προβολή.

Βρίσκω τον αριθμό του τηλεφώνου και καλώ. Δεν απαντά κανείς. Ξανακαλώ στο τηλεφωνικό κέντρο. Το σηκώνει ο υπάλληλος του Εθνικού Οργανισμού Τουρισμού και λέει: ΕΟΤ. Ούτε καλημέρα, ούτε καλησπέρα και με ύφος «λέγε στα γρήγορα γιατί έχουμε και δουλειές». Ζήτησα το γραφείο Τύπου αυτή τη φορά.

Περιμένω στο ακουστικό οπότε μετά από κάποια δευτερόλεπτα η φωνή από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μου λέει: 210 3736… Δεν κρατήθηκα και ρώτησα: Δεν μπορείτε να με συνδέσετε εσείς; Η απάντηση μου φάνηκε ως ύμνος στην ελληνική παράνοια: «Δεν μπορώ από εδώ…»

Εντόπισα τον αρμόδιο υπάλληλο μετά από άλλα τρία τηλεφωνήματα και το λάθος διορθώθηκε μετά από μερικές ώρες. Το γράφω και για τους συναδέλφους που έψαξαν το θέμα αργότερα και τα βρήκαν όλα μια χαρά…

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 4 Αυγούστου 2019